Σελίδες

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

ΕΛΙΑ – Δημοκρατική Παράταξη και Ευρωεκλογές

Το εγχείρημα συγκρότησης της ΕΛΙΑΣ – Δημοκρατικής Παράταξης υλοποιήθηκε. Μέσα από τις αντιφάσεις του. Αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν τις παθογένειες του χώρου της κεντροαριστεράς. Του σήμερα και όχι του αύριο. Ας μείνω σε δύο - τρεις: πολυδιάσπαση – κατακερματισμός – ατομικές στρατηγικές πολιτικών προσώπων. Μπορεί το Πασοκ να ανέλαβε να διαχειριστεί την κρίση, κατά κύριο λόγο προϊόν του Καραμανλικού δημοσιονομικού εκτροχιασμού, που άφησε άναυδους τους εταίρους μας και την διεθνή κοινότητα, με τα ψεύτικα στοιχεία που έδινε για το δημόσιο έλλειμμα, με τα επονομαζόμενα greek statistics. Μπορεί και αυτό να μην απέφυγε λάθη, πολιτικές ανεπάρκειες,  έλλειψη στρατηγικού σχεδίου για διαχείριση της κρίσης με δικαιότερη κατανομή των βαρών της ως προς τους πιο αδύνατους κοινωνικά. Παρόλα αυτά το πολιτικό κόστος που του επιμερίστηκε είναι δυσανάλογο των ευθυνών του, σε σχέση με την αντιπολίτευση και τον ανέξοδο αριστερό – δεξιό λαϊκισμό της, σε υποτιθέμενες εναλλακτικές πολιτικές, αντιμετώπισης της κρίσης.
Η ΕΛΙΑ καλείται να δοκιμαστεί ξεκινώντας, από μια εκλογική αναμέτρηση, σε μια δύσκολη φάση όχι μόνο για την χώρα αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη. Ακόμα είναι ορθάνοικτες  οι πληγές της οικονομικής κρίσης, ιδιαίτερα μεταξύ των χωρών του Νότου στην Ευρωζώνη, με αποκορύφωμα την αύξηση των δυνάμεων του ευρωσκεπτικισμού στην Ευρώπη.
Νομίζω ότι δεν θέλει ιδιαίτερο σχολιασμό το πολιτικό κλίμα που επικρατεί στη χώρα, μέσα στο οποίο  καλούνται οι πολιτικές δυνάμεις να διεξάγουν τον προεκλογικό τους αγώνα. Έστω και αν αυτός γίνεται κάτω υπό την σκέπη των μεγάλων ευρωπαϊκών κομμάτων: Σοσιαλιστών, Λαϊκού, Φιλελευθέρων, Πράσινων, Ριζοσπαστικής Αριστεράς, κλπ.
Η εκτίμηση γενικά είναι ότι θα κυριαρχήσουν τα εσωτερικά πολιτικά προβλήματα σε βάρος των αναγκαίων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η Ε.Ε. έτσι ώστε να υπάρξει και νέα ώθηση στην ευρωπαϊκή ιδέα της ενοποίησης και ολοκλήρωσης, μετά μάλιστα την αναδίπλωση και ανάπτυξη των δυνάμεων του ευρωσκεσκεπτικισμού και των διάφορων τύπων εθνικισμών.
Αυτό επιχείρησε να κάνει και ο Μάρτιν Σουλτς με την ομιλία του στη ιδρυτική συνδιάσκεψη της ΕΛΙΑΣ την δεύτερη μέρα. Από την αρχή της ομιλίας του ξεκαθάρισε ότι μιλά σαν Ευρωπαίος και όχι Γερμανός πολιτικός της αριστεράς, αναδεικνύοντας τι Ευρώπη ο ίδιος ονειρεύεται. Με σαφή τη διάκριση αριστεράς/δεξιάς. Μια Ευρώπη της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της ισονομίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ανάπτυξης, της απασχόλησης, της μείωσης των ανισοτήτων μεταξύ Βορρά – Νότου. Εν κατακλείδι διατύπωσε την πρόταση του για «περισσότερη κοινωνική Ευρώπη».
Σε αυτό τον αγώνα για μια διαφορετική Ευρώπη, πρέπει να δούμε και την θέση της χώρας μας στη μεταμνημονιακή εποχή.
Χωρίς αλλαγές στους συσχετισμούς δυνάμεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο χωρίς την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού κόμματος και την υποχώρηση των δυνάμεων του ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες και λαϊκή δεξιά) αλλά και των δυνάμεων του ευρωσκεπτικισμού και της ριζοσπαστικής αριστεράς, δεν είναι εφικτές οι αλλαγές για μια περισσότερο δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη. Η εκλογή στη θέση του προέδρου της επιτροπής του υποψήφιου Μάρτιν Σουλτς γίνεται για πρώτη φορά από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και όχι όπως στη περίπτωση του Ζοζέ Μπαρόζο, από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών, με μυστικές διαδικασίες και διαβουλεύσεις, βάση του συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Έτσι αποκτά καθοριστικό πολιτικό ρόλο και αρμοδιότητες, αφού γίνεται με μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τον ποιο αντιπροσωπευτικό από τους θεσμούς της Ε.Ε..
Οι αλλαγές αυτές στη Ευρώπη επηρεάζουν θετικά και τις αλλαγές στη χώρα μας, ιδιαίτερα στη σημερινή φάση κατά την οποία η αλληλεξάρτηση μας έχει γίνει ακόμα στενότερη και μεγαλύτερη. Ας θυμηθούμε μόνο ότι οι πιστωτές μας  όσον αφορά στο μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους της χώρας, είναι πλέον οι άλλες χώρες εταίροι μας στη Ευρωζώνη και όχι οι αγορές και οι ιδιώτες.  
Κατά συνέπεια οι ευρωεκλογές δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται σαν εκλογές χαλαρής ψήφου. Αντίθετα αποκτούν σημαντική πολιτική σημασία και για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, οι οποίες επηρεάζονται άμεσα από τις πρόσφατες αλλά και σε εξέλιξη αλλαγές για «περισσότερη Ευρώπη», (κοινή δημοσιονομική πολιτική, τραπεζική ενοποίηση, κοινές νομισματικές πολιτικές, κλπ).
Για μας έχουν και ένα επί πλέον  χαρακτήρα, που είναι η προσπάθεια ενότητας, ανανέωσης και εκσυγχρονισμού της κεντροαριστεράς με την συγκρότηση της ΕΛΙΑΣ – Δημοκρατικής Παράταξης, παρά το γεγονός ότι δυστυχώς δεν κατάφερε να ενώσει όλες της τις δυνάμεις και ειδικά την ΔΗΜΑΡ. Όμως έγινε η αρχή για την ενότητα και συσπείρωση του όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους των δυνάμεων της σε πολιτικό επίπεδο, ενώ παραμένει ανοικτός ο δίαυλος επικοινωνίας και συνεννόησης με όλες της δυνάμεις της, που δεν έχουν ανταποκριθεί μέχρι σήμερα.   Το ζητούμενο είναι να εκφραστεί και στο κοινωνικό επίπεδο. Στην κοινωνία των πολιτών. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα, για να υπάρξει η υπέρβαση της παθογένειας των ατομικών εγώ, των μικρο-μάγαζων και των ξεχωριστών κομματικών αμβώνων, που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να εκπέμπουν την μιζέρια μιας «καθαρότητας», χωρίς αρχές ιδεολογικές και πολιτικές. Θολώνοντας την εικόνα της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, που σχεδόν το σύνολο των όποιων μεγάλων αλλαγών υπήρξαν σε αυτή τη χώρα, ιδιαίτερα μετά την μεταπολίτευση, της ανήκουν. 

Αρτεμακης Μιχάλης

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Πολιτική – Κόμματα – Πρόσωπα και Πολιτικό Σύστημα

Η πολιτική για ορισμένους είναι ένα άγριο πόκερ για σκληρούς και αδίστακτους παίκτες χωρίς αρχές και ιδεολογία. Για άλλους είναι ένα χαζοχαρούμενο event δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας, κενό λόγου και περιεχομένου.
Μήπως η έλλειψη στοιχειώδους παιδείας στην Πολιτική Επιστήμη και όχι μόνο, οδηγεί σε όλα τα παραπάνω, παράλληλα με την παράκρουση  υπό την πίεση που άσκησε και ασκεί η κρίση, η οποία οδηγεί μεγάλες κατηγορίες του πληθυσμού στην πλήρη απαξίωση θεσμών και προσώπων που τους εκπροσωπούν; Η αναζήτηση φανταστικών σωτήρων από μυθικούς γαλαξίες κάθε λίγο εμφανίζεται να κυριαρχεί στη δημόσια εικόνα, αλλά όχι στο δημόσιο λόγο. Μια εικόνα είναι όσο χίλιες λέξεις. Καγχάζουν οι μιντιακοί  φωστήρες της χειραγώγησης. Όμως η λύση είναι ο πολιτικός ορθολογισμός, ο οποίος μπορεί να μην έχει την ευκολία του προσωρινού και του εφήμερου, όμως είναι η μόνη απάντηση στη λύση του πραγματικού προβλήματος που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα, και προϋποθέτει ταυτόχρονα την επανάσταση συνειδήσεων και των συμπεριφορών όλων μας. 
Παράλληλα απαιτείται ο εκσυγχρονισμός και η ριζική αλλαγή στο πολιτικό μας σύστημα. Η μετατροπή του σε ένα σύστημα ευθύνης απέναντι στους πολίτες και στη χώρα. Που δεν θα διστάζει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του μπροστά από το οποιοδήποτε «πολιτικό κόστος», όταν πρέπει να διασφαλίσει και να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον. Το οποίο θα λειτουργεί μέσω συνεννόησης και συγκλίσεων, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, όταν το εθνικό συμφέρον το απαιτεί. Η δημοκρατία απαιτεί τη ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών μέσω μεταρρυθμίσεων στο πολιτικό σύστημα, με παράλληλη κατάργηση της αδιαφάνειας, κομματοκρατίας, πελατειακών σχέσεων, της διανομής του κράτους και των υπηρεσιών του στο εκάστοτε κόμμα που είναι στη εξουσία  και κατάργηση των προνομίων στους πολιτικούς όπως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, κλπ
Αυτά επιβάλλει η σύγχρονη πολιτική πρακτική  για την λειτουργία ενός κράτους δικαίου. Ενός σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κράτους. Το πρόβλημα είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί και η λειτουργία τους και όχι τα πρόσωπα. Τα πρόσωπα δεν υποκαθιστούν και δεν μπορεί να είναι πάνω από τους θεσμούς, αν θέλουμε η δημοκρατία μας να λειτουργεί. Τα κόμματα αποτελούν βασικούς και αναντικατάστατους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, άρα ο εκσυγχρονισμός τους και η δημοκρατική τους λειτουργία, αποτελεί και την εγγύηση για την ίδια την δημοκρατία σε μια χώρα, κατά συνέπεια και για την χώρα μας . Ο εκσυγχρονισμός του πολιτικού μας συστήματος είναι μονόδρομος για την έξοδο από την πολιτική κρίση που μας ταλανίζει, παράλληλα με την οικονομική, που αποτελεί και τη βασική προϋπόθεση εξόδου και από την οικονομική κρίση της χώρας. 

Αρτεμάκης Μιχάλης

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Σχολιάζοντας την επικαιρότητα μέσω Κοινωνικής Δικτύωσης

ΕΛΙΑ: συνέντευξη τύπου, από τους εκπροσώπους της ΕΛΙΑΣ για να παρουσιάσουν τους στόχους της συνδιάσκεψης που ξεκινά το Σάββατο - Κυριακή στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας, όπου θα συμμετέχουν 1500 «σύνεδροι». Η συνδιάσκεψη είναι η ιδρυτική για την Ελιά – Δημοκρατική Παράταξη, στην οποία θα χαιρετήσει και ο υποψήφιος επίτροπος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος κος Μάρτιν Σουλτς.

ΝΑ ΑΝΘΙΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ: τελευταία έχει γίνει λάστιχο μια φράση που είχε πει ο Μάο Τσε Τούνγκ: «αφήσετε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν». Τελικά όμως πρέπει να θυμηθούμε και λίγο την ιστορία και που οδήγησε η φιλοσοφία του μεγάλου «Τιμονιέρη» την χώρα του. Θυμίζω στην «Πολιτιστική Επανάσταση». Τι ήταν η «Πολιτιστική Επανάσταση» όλοι πλέον το ξέρουμε. Πολύ περισσότερο το ξέρει η ηγεσία του Κ.Κ.Κ. που στην συνέχεια έκανε την επιλογή να υιοθετήσει την αγορά και τον πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό για την ανασυγκρότηση της χώρας από τα ερείπια της «Πολιτιστικής Επανάστασης» του μεγάλου «Τιμονιέρη».

ΠΟΤΑΜΙ: «Το Ποτάμι είναι ένα κίνημα που κλέβει ιδέες από την Αριστερά, από την φιλελεύθερη παράταξη» Στ. Θεοδωράκης.
«Το κίνημα Μ5S του Μπέπε Γκρίλο είναι ένα «κίνημα πέρα από την Δεξιά και την Αριστερά» λέει το πρόγραμμα του.
Και οι δύο μαζί διακηρύττουν ότι είναι κινήματα πολιτικά, «χωρίς πολιτικούς». Εννοούν τους επαγγελματίες πολιτικούς. Για να δώσουν έμφαση στη «κοινωνία των πολιτών». Ακούγοντας τον Σ. Θεοδωράκη χθες, ότι το πρόγραμμα «εθνικής ανασυγκρότησης» θα διαμορφώσουν οι πολίτες ακούγετε ωραία!!   Όμως χωρίς πολιτικά σχέδια – προγράμματα, χωρίς ιεραρχικές δομές και στοιχειώδη οργάνωση, μπορεί να γίνει; Εντάξει τα social media, μπορεί να έχουν ενισχύσει τις μορφές αμεσοδημοκρατίας, όμως δεν έχουν υποκαταστήσει τα πολιτικά κόμματα σαν θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Ο Ιταλικός τύπος και ιδιαίτερα η εφημερίδα Repubblica (εφημερίδα της κεντροαριστεράς) και από τις πιο έγκριτες στην Ε.Ε., που διαβάζεται σε πολλές χώρες, χαρακτηρίζει το κίνημα του Μ5S και ιδιαίτερα το ιδρυτή του σαν «κίνημα αντιπολιτικής». Με βάση και τη ίδια την εμπειρία οι διαδικασίες συμμετοχής των μελών του, μέσω της κοινωνικής δικτύωσης για την λήψη αποφάσεων στα θέματα πολιτικών ή αντιμετώπισης προβλημάτων, όλο και περισσότερο εκφυλίζονται.
Για αυτό είναι προτιμότερο «να κολυμπάς κόντρα στο ρεύμα» μια άλλη σημαντική φράση του «μεγάλου τιμονιέρη».

ΧΗΜΙΚΑ: αποχή από τις Ευρωεκλογές αποφάσισαν οι κάτοικοι της Γαύδου, διαμαρτυρόμενοι για την καταστροφή των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο. Μάλλον διαθέτουν μεγαλύτερη και καλύτεροι ενημέρωση από τους υπόλοιπους πολίτες άλλων περιοχών στη Ε.Ε. που και αυτούς αφορά άμεσα το πρόβλημα!!


Αρτεμάκης Μιχάλης