Ο οριστικός θάνατος ενός συστήματος ιδεών του επονομαζόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού.

Φαίνεται στην Ελλάδα ότι μια από τις μόνιμες παθογένειες της Αριστεράς όλων των αποχρώσεων ή σε κάθε περίπτωση σημαντικού τμήματος της, είναι η σχέση της με την Πολιτική Επιστήμη την Θεωρεία αλλά και την Πράξη. Ο κανιβαλισμός των ιδεών με την ευκαιρία του θανάτου του Φιντέλ Κάστρο ή Lider Maximo είναι πρωτοφανής. Τελικά ούτε γιατί απέτυχε και κατέρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός  έχουμε καταλάβει; Ποιες δηλαδή ήταν οι αιτίες. Γιατί στη χώρα μας η αριστερά δεν έκανε το 89 την συζήτηση ως όφειλε της αποτυχίας και της κατάρρευσης του. Αντίθετα αναλώθηκε σε δικά της εσωτερικά θέματα που οδήγησαν σε μια ακόμα διάσπαση της από τις πολλές στην ιστορία της.

Επίσης η ιστορία δεν καταργείται, απλά επαναξιολογούνται τα γεγονότα με βάση τα καινούργια δεδομένα. Έτσι ο Ιμπεριαλισμός είναι μια ιστορική κατηγορία - πραγματικότητα, όπως και οι μεγάλες Επαναστάσεις του 20^ου αιώνα και οι πρωταγωνιστές των.

Η Επανάσταση στη Κούβα είναι μια από τις σημαντικότερες επαναστάσεις του 20^ου αιώνα. Δημιούργησε Ελπίδες και Προσδοκίες, αλλά αμφισβήτησε άμεσα και την ηγεμονία του Ιμπεριαλισμού και των καθεστώτων που στήριζε. Καθεστώτα στρατοκρατικά, αυταρχικά, αντιδημοκρατικά και φασιστικά. Μέχρι το 1959 η Κούβα ήταν προτεκτοράτο. Πρώτα των Ισπανών και μετά των ΗΠΑ. Από αυτή την πλευρά η επανάσταση κατάφερε να κινητοποιήσει την μεγάλη πλειοψηφία του Κουβανέζικού λαού για εθνική ανεξαρτησία – αξιοπρέπεια, αλλά και την προοδευτική παγκόσμια κοινή γνώμη. Θυμίζω την στήριξη στη επανάσταση από τους διανοούμενους όπως ο Χέμινγουεϊ, Σαρτρ, κλπ.

Εθνική και διεθνή αλληλεγγύη κινητοποιήθηκαν για αυτό την χαρακτηρίζουμε σαν ένα σημαντικό γεγονός. Κατ επέκταση και τους πρωταγωνιστές της.

Τελικά εκ των υστέρων αξιολογώντας τα γεγονότα μετά το 89 αλλά και τους πρωταγωνιστές, θεωρούμε ότι απέτυχε. Σαν τμήμα του συστήματος του υπαρκτού σοσιαλισμού αφού δεν κατάφερε να μεταρρυθμιστεί στο σωστό τάιμινγκ τόσο με τα γεγονότα της Ουγγαρίας  του 56, όσο και της Πράγας του 68. Γιατί όπως σωστά εκτιμούσε – προειδοποιούσε  το ρεύμα του Ευρω-κομμουνισμού στη δεκαετία του 70 είχε εξαντληθεί  η προωθητική του δύναμη. Αλλά το βασικό συμπέρασμα είναι ότι Σοσιαλισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς Δημοκρατία, Ελευθερία και Αγορά. Γιατί η δικτατορία του Προλεταριάτου δεν οδηγεί στη κατάργηση των τάξεων και στη απελευθέρωση τους από το κράτος που σταδιακά απονεκρώνεται. Αλλά αντίθετα όπως έδειξε η ιστορική εμπειρία στο σύνολο των χώρων του υπαρκτού σοσιαλισμού, οδηγεί σε ολοκληρωτικά και αυταρχικά καθεστώτα κάτω από το απόλυτο έλεγχο του κόμματος και των μηχανισμών του.

Με το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο τελειώνει οριστικά και ο κύκλος των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Όπως και αντίστροφα Δημοκρατία δεν νοείται χωρίς Κοινωνική Δικαιοσύνη.

artemakism@ameksa.gr

     

Φτάνουν οι επτά πτωχεύσεις οι επτά πόλεμοι και οι τέσσερεις εμφύλιοι.

Πολλοί νομίζουν ότι η τραγική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα θα ξεπεραστεί με τις κοκορομαχίες μεταξύ των κόμματων και τις διχαστικές και εμφυλιοπολεμικές  αντιπαραθέσεις, που το ελάχιστο που μπορείς να πεις είναι ότι είναι ανιστόρητες.

Για αυτή την κατάσταση έχουν ευθύνη τα κόμματα εξουσίας πριν την κρίση, όμως  τεράστιες είναι οι ευθύνες των λεγόμενων αντι-μνημονιακών κομμάτων, μετά που ξέσπασε η κρίση, ιδιαίτερα του εθνικο-λαϊκιστικού τόξου.

Η περίοδος της κρίσης, ήταν μια μοναδική ευκαιρία, να δημιουργηθεί ένα κλίμα συναίνεσης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου, που θα είχε σαν στόχο την ανασυγκρότηση και το εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Οικονομίας – Κοινωνίας, μέσω ενός Εθνικού Σχεδίου, που θα στηριζόταν στη πλειοψηφία των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του τόπου. 

Αντ’ αυτού, έχουμε εισπράξει την ολική παρακμή της πολιτικής και την αποσύνθεση της κοινωνικής συνοχής, με την οικονομία σε ύφεση και την ανεργία στα ύψη για έβδομο συνεχόμενο χρόνο.  Από   τα έξι σχέδια διάσωσης στην Ε.Ε., τα πέντε (5) έχουν πετύχει εκτός ένα (1) της Ελλάδος. Μήπως είναι καιρός να βάλουμε νερό στο κρασί μας.

artemakism@ameksa.gr

Η νομιμοποίηση δεν απαλλάσσει την κυβέρνηση από ευθύνες.

Όταν η οικονομία έχει βουλιάξει στη στασιμοχρεοκοπία, είναι λογικό να περιορίζεις τα μέσα για να πετύχεις πλεονάσματα στην αύξηση της φορολογία ή στην μείωση των δαπανών. Δηλαδή μόνο σε δημοσιονομικές πολιτικές.

Αυτή η κυβέρνηση αρνείται κάθε ιδέα μείωσης δαπανών αδυνατώντας να βάλει την χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, ή επειδή χάλασε το ελατήριο του πρωθυπουργού, ή επειδή πέφτει συνεχώς θύμα των ιδεοληψιών των διαφόρων υπουργών της, καθιστώντας την αναξιόπιστη στους επενδυτές, ή λόγω του κρατισμού της.

Το μόνο που της μένει είναι να μας πεθάνει   στους φόρους και όπου αντέξουμε. Είμαστε η μόνη χώρα του ΟΟΣΑ που αυξάνει την φορολογία της, σε περίοδο ύφεσης μάλιστα.  Όποιος τους ψήφισε πιστεύω να αντιλαμβάνεται πλέον ότι η ζημιά είναι τεράστια όχι μόνο για την τσέπη του αλλά πάνω από όλα για την χώρα.

Καθυστέρησαν την επιστροφή στην ανάπτυξη και την έξοδο από την ύφεση για τουλάχιστον δύο χρόνια. μας φόρτωσαν το τρίτο μνημόνιο πάνω από 100 δις και οδήγησαν την χώρα στο περιθώριο των εξελίξεων τόσο όσον αφορά τις θετικές εξελίξεις με το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, όσο και τα μηδενικά επιτόκια της ΕΚΤ.

Αυτό λέγεται λίαν επιεικώς εθνική καταστροφή. Η νομιμοποίηση  μιας κυβέρνησης δεν την απαλλάσσει από τις τεράστιες πολιτικές της ευθύνες που δεν είναι μόνο οικονομικές. Όταν μάλιστα το αφήγημα της στηρίχτηκε σε τεράστια ψέματα που εξαπάτησαν τους πολίτες για την υφαρπαγή της ψήφου τους.  

Ο νέος προϋπολογισμός λιτότητας με νέα μέτρα 3,3 δις μεταφοράς από την κατανάλωση στα ταμεία του κράτους είναι το αποτέλεσμα της επιδείνωσης της οικονομίας από τους άστοχους και ανερμάτιστους χειρισμός της κυβέρνησης το 2015.  Ο μόνος υπεύθυνος είναι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του και κανείς άλλος.

artemakism@ameksa.gr

Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Τζων Μέυναρντ Κέυνς

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είναι αναμφισβήτητα ο σημαντικότερος Φιλελεύθερος Έλληνας πολιτικός  της Νεώτερης Ιστορίας μας.

Ψαχουλεύοντας την προσωπική του βιβλιοθήκη 7177 τίτλοι βιβλίων, που φυλάσσεται σε ξεχωριστεί αίθουσα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων, μπορείς να καταλάβεις ότι ο μεγάλος Έλληνας πολιτικός ήταν μέσα στην κίνηση των νέων ιδεών για την εποχή του. Είναι σημαντικός ο αριθμός από τα βιβλία του John Maynard Keynes που υπάρχουν στην συλλογή του. Όταν ακόμα ο Κέυνς δεν ήταν τόσο γνωστός. Ξεχώρισα λοιπόν δύο σημαντικά βιβλία του από την βιβλιοθήκη του Ελευθερίου Βενιζέλου το The economic consequences of the peace/ London Macmillan 1920 (Οι Οικονομικές συνέπειες της Ειρήνης) και A revision of the Treaty: being a sequel to the economic consequences of the peace / London Macmillan 1922 (Για μια αναθεώρηση της Συνθήκης: είναι μια συνέχεια για τις οικονομικές συνέπειες της ειρήνης).

Και τα δύο βιβλία έχουν γραφεί στο τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και αφορούσαν τις πολύ βαριές αποζημιώσεις που επιβλήθηκαν από τους συμμάχους στη Γερμανία και τις προειδοποιήσεις του Keynes στο που μπορούσαν να οδηγήσουν.

Γιατί τα γράφεις αυτά θα ρωτήσει κάποιος; Για τον απλό λόγο ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος αν διαπραγματεύτηκε με τόση μεγάλη επιτυχία για τα εθνικά συμφέροντα και τις τύχες της χώρας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πριν την  Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, ήταν γιατί δεν είχε «αυταπάτες» σαν κάποιους σημερινούς και γνώριζε σε βάθος τους διεθνείς συσχετισμούς όπως επίσης τις ιδέες που κυοφορούσαν στην διεθνή σκακιέρα. Όπως ήταν και αυτές του τότε νεαρού Άγγλου Οικονομολόγου πολύ πριν την παγκόσμια αναγνώριση του και την «Κεϋνσιανή Επανάσταση» στην Οικονομία.

artemakism@ameksa.gr