Σελίδες

Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Οι επιπτώσεις και ο κίνδυνος της μη συμφωνίας για την Τουριστική Αγορά;

Ας κάνουμε την υπόθεση ότι η διαπραγμάτευση δεν καταλήγει σε συμφωνία; Τι μπορεί να συμβεί τις επόμενες μέρες; Ποιος μπορεί να το σκεφτεί; Ασφαλώς περισσότερο από άλλους οι παράγοντες του Τουρισμού: Επιχειρηματίες και Εργαζόμενοι, θυμίζω ότι συμβάλει κατά 18% στο ΑΕΠ  και πάνω από το 8% είναι η άμεση συμβολή του στη συνολική Απασχόληση. Ποιος λογικός μπορεί να φανταστεί ότι στο Πικ (υψηλή περίοδο) της Τουριστικής περιόδου να «κλείνουν οι Τράπεζες»; Και μην λένε για «περί σκοτεινών σχεδίων» από ξένα και εγχώρια κέντρα που στόχο έχουν  να αποδυναμώσουν την κυβέρνηση; Την τελευταία εβδομάδα οι αναλήψεις καταθέσεων από τις τράπεζες έφτασαν τα 4 δις, το bank run πλησιάζει επικίνδυνα σε περίπτωση μη συμφωνίας με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης. Η Κρήτη ανέδειξε πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη πληρώνει σημαντικό τίμημα πέρα από το γενικό που είναι η αύξηση του κόστους διαχείρισης της κρίσης  και τα πρόσθετα μέτρα που θα πρέπει να παρθούν μετά πέντε μήνες άκαρπης διαπραγμάτευσης, με τις επιπτώσεις της πολιτικής αβεβαιότητας στη Τουριστική Αγορά της Κρήτης που είναι μια από της μεγαλύτερες της χώρας. Ήδη υπάρχουν ακυρώσεις  και στις κρατήσεις και η μείωση σε περιοχές φτάνει και το 25-30% όπως λένε παράγοντες της Τουριστικής Αγοράς. Φαίνεται  πλέον να μην είναι αντιστρέψιμη η μείωση των αφίξεων για την φετινή τουριστική περίοδο, όταν  οι προσδοκίες ήταν για συνέχιση της ανοδικής πορείας σε σχέση με την πολύ καλή περσινή κίνηση των αφίξεων που ήταν αυξημένη κατά 22% σε σχέση με το 2013 της Ελληνικής Τουριστικής Αγοράς! Βεβαία θυμίζω ότι η κυβέρνηση των «μαθητευόμενων μάγων» εγγυάται μόνο την πληρωμή των μισθών και σύνταξαν(!) Την μόνη Βαριά Βιομηχανία της χώρα που είναι ο Τουρισμός που συμβάλλει αποφασιστικά στη όποια ανάκαμψη και έξοδο από την κρίση της Ελληνικής Οικονομία, ποιος θα την εγγυηθεί; 
Ας προσέχαμε!
Μία είναι η λύση άμεση συμφωνία στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής  την Δευτέρα και «Μένουμε Ευρώπη»!!


artemakism@ameksa.gr           

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Επαναστάτης χωρίς αιτία

Όλο και περισσότερο ο θίασος που μας κυβερνάει μοιάζει με την ταινία «Rebel Without a Cause» - Επαναστάτης χωρίς αιτία - του 1955 του Nickolas Ray με πρωταγωνιστή το James Dean. Τελικά το Chicken run μεταξύ της κυβέρνησης Τσίπρα και των Θεσμών (Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ΕΚΤ και ΔΝΤ) που οδηγεί;
Για το σύνολο των αναλυτών τα πιθανά σενάρια του game of chicken (είναι κλασσικό παράδειγμα της θεωρίας των παιγνίων) είναι τρία:
1.     Να καταλήξει η διαπραγμάτευση  σε συμφωνία
2.     Να καταλήξει σε μη συμφωνία που θα οδηγήσει τη χώρα σε default (χρεοκοπία) εντός του Ευρώ,
3.     Να καταλήξει σε μη συμφωνία με χρεοκοπία και σε Grexit.
Πέρα όμως από την όποια πιθανή κατάληξη της διαπραγμάτευσης, που κυριαρχεί και σωστά στη ειδησιογραφία, ένα  ερώτημα που έχει τεθεί εξ αρχής είναι αν ήταν αναγκαία αυτή η πολύμηνη διαπραγμάτευση και οι επιπτώσεις της στη οικονομία της χώρας. Είναι γεγονός, χωρίς να χρείαζεται να είναι κάποιος Οικονομολόγος για να το καταλάβει, ότι το κόστος της διαπραγμάτευσης μάλλον θα είναι δυσανάλογο με το όποιο αποτέλεσμα, αφού οδήγησε ήδη σε παράταση της ύφεσης, αύξηση της ανεργίας, παραπέρα καταστροφή του παραγωγικού δυναμικού της χώρας και διεύρυνση του δημοσιονομικού κενού, άρα και ανάγκης για πρόσθετα νέα μέτρα. Μετά μάλιστα από ένα παρατεταμένο οικονομικό κύκλο της φάσης της κρίσης, πρωτοφανή για την παγκόσμια οικονομία, που μόνο στην μεγάλη κρίση του 1929 έχει ανάλογο της. Στο χρόνο διαπραγμάτευσης αθροίζεται και ο χρόνος της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως ασφαλώς και οι επιπτώσεις. Θυμίζω ότι ύφεση ξεκίνησε μετά την στροφή της κυβέρνησης Σαμαρά λόγω του αποτελέσματος των ευρωεκλογών και την εγκατάλειψη των μεταρρυθμίσεων με την πολιτική στροφή σε «λαϊκότερα μέτρα» για να ανακόψει την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, διαπραγματευόμενη «σκληρότερα» με την Τρόικα.
Επανερχόμενος στο αρχικό ερώτημα για το κατά πόσο ήταν αναγκαία η πολύμηνη διαπραγμάτευση από την κυβέρνηση Τσίπρα, αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πλέον, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες χωρίς να είναι έτοιμος να κυβερνήσει σε μια τόση κρίσιμη περίοδο τη χώρα. Όπως ότι  δεν είχε και κανένα σχέδιο πως μπορούσε να ξεκινήσει τις διαδικασίες για να βγάλει τη χώρα από τη κρίση ή να έστω να συνεχίσει από το σημείο που την άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση, όπως πολλές φορές είχει πεί σε παρεμβάσεις του ο πρώην πρόεδρος του Πασοκ Ε. Βενιζέλος.
Παράλληλα αποδείκτηκε εκ των υστέρων καταστροφική η αντιμνημονιακή ρητορεία των πολιτικών που χρησιμοποίησαν όλα αυτά τα χρόνια τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και ο άλλος έταιρος της κυβέρνησης «κοινωνικής σωτηρίας» οι ΑΝ ΕΛ. Τελικά αποδείχτηκε πύρρεια η νίκη τους αφού ο λαϊκισμός κυριάρχησε στην πολιτική ζωή και εξέθρεψε φαινόμενα και προσδοκίες που δεν έχουν σχέση με την έξοδο της χώρας από την κρίση αλλά και την αντιμετώπιση των βασικών αιτιών που μας οδήγησαν σ’ αυτή.
Έτσι αναγκάστηκε η κυβέρνηση να διαπραγματεύεται περισσότερο με στραμένη την προσοχή της στο εσωτερικό μέτωπο, αλλά και λόγω έλλειψης σχεδίου να χρησιμοποιεί τις επικοινωνιακές πολιτικές αλλάζοντας τα ονόματα με νέες λέξεις όπως: «θεσμοί» αντί  Τρόικας, «ενδιάμεση λύση» αντί αξιολόγησης κλπ μέχρι την φωτογράφιση του υπουργού οικονομικών στο Paris Match, τις εκατοντάδες συνεντεύξεις του σε διεθνή  ΜΜΕ με αιτιολογία την «διεθνοποίηση» του προβλήματος του χρέους, και την «δημιουργική ασάφεια» για να κερδίσει χρόνο και να προετοιμαστεί.
Αυτός ήταν και ο βασικός παράγοντας που την οδήγησε σε σοβαρά λάθη όπως να αφήσει την χώρα χωρίς πρόγραμμα χρηματοδότησης, καταφεύγοντας σε θεωρείες ότι δεν θα πάρει τις δόσεις που απόμεναν του Μνημονίου, καταγγέλλοντας της ως «τοξικές». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να οδηγήσει σε ασφυξία ρευστότητας την αγορά και την πραγματική οικονομία, να σαρώσει τα αποθεματικά Ασφαλιστικών Ταμείων, Δημόσιων Οργανισμών και ΟΤΑ για να πληρωθούν οι υποχρεώσεις του Κράτους στους δανειστές. Με μόνη στρόφιγγα ανοικτή αλλά ελεγχόμενη λόγω ότι δεν υπήρχε πρόγραμμα σε ισχύ για την χώρα, τον ELA (Emergency Liquidity Assistance), την έκτακτη γραμμή ρευστότητας της ΕΚΤ,  προς τις Ελληνικές Τράπεζες για να εξυπηρετούν τις συναλλαγές και την λειτουργία τους, που όμως καθιστούν το δανεισμό τους ακριβότερο, εξ αιτίας των υψηλότερων επιτοκίων .
Η κυβέρνηση μετά την πολύμηνη διαπραγμάτευση, δυστυχώς για την χώρα όπως εχει τονίσει επανειλημμένα ο Ε. Βενιζέλος έχει βρεθεί σε Στρατηγικό αδιέξοδο, χωρίς να μπορεί  να υπογράψει με τους εταίρους - δανειστές μας συμφωνία, γιατί θα έχει σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό των κομμάτων που την στηρίζουν του αντιμνημονιακού συνασπισμού. Όπως και δεν μπορεί να πάει σε ρήξη με τους εταίρους γιατί δεν έχει τέτοια λαϊκή εντολή. Αντίθετα έχει δεσμευτεί να παραμείνει η χώρα στο ευρώ και να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία. Ο μεγάλος κίνδυνος σήμερα είναι η διαμόρφωση στο εσωτερικό της συμπολίτευσης διαφορετικών κέντρων εξουσίας. Που μπορούμε να τους διακρίνουμε στους «σκληρούς» και τους «ήπιους» αντιμνημονιακούς. Οι πρώτοι είναι υπέρ της ρήξης και στην επιστροφή στη δραχμή, οι δεύτεροι είναι υπέρ του «έντιμου συμβιβασμού»  και της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Ίσως χαρακτηριστική έκφραση   αυτού του δίπολου πολιτικά είναι η σύστασης στη βουλή της εξεταστική επιτροπή της «αλήθειας για το δημόσιο χρέος» υπό την προσωπική αιγίδα της ΠτΒ και μάλιστα το πόρισμα που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα κηρύσσει το χρέος «παράνομο και καταχρηστικό». Παράλληλα  49 βουλευτές από την συμπολίτευση ζητούν να συζητηθεί το πόρισμα στη βουλή. Φαίνεται ότι οι πολιτικές πληγές του αντιμνημονιακού αγώνα είναι τόσες πολλες και βαθιές που δύσκολα θα επιτρέψουν στις δυνάμεις της λογικής του «Μένουμε στην Ευρώπη» να συζητήσουν το μέλλον της χώρας και ενός προγράμματος εθνικής ανασυγκρότησης για να μην ξαναβρεθεί ποτέ πια η χώρα στην θέση που βρέθηκε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης και να γίνει μια κανονική χώρα.

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Τα ψέματα του λαϊκισμού

Τα ψέματα του λαϊκισμού έχουν κοντά ποδάρια! Για να δημιουργούν φόβο και πανικό στοχεύουν στη μεγάλη πλειοψηφία των χαμηλοσυνταξιούχων. Αποκρύπτουν τις στατιστικές που αποδεικνύουν την μη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας. ότι δηλαδή οι μισθοί και συντάξεις είναι το 75% από τις πρωτογενείς δαπάνες του προϋπολογισμού που αντιπροσωπεύει πάνω από το 16% του ΑΕΠ και απαιτείται η χρηματοδότηση τους με ετήσιες μεταβιβάσεις του κρατικού προϋπολογισμού 10% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 2,5%. Όλα αυτά οι λαϊκιστές τα καλύπτουν με το σύνθημα εκτός από τους "αριθμούς υπάρχουν και οι άνθρωποι". Δεν λένε όμως ότι χωρίς τους αριθμούς δεν θα υπάρχει δυνατότητα πληρωμής των συντάξεων τα επόμενα χρόνια, ελλείψει μάλιστα των δανεικών. Άρα τι κάνουν; Ξεκινούν μια προπαγανδιστική καμπάνια ότι οι  πιστωτές προτείνουν περικοπές στις συντάξεις και μάλιστα ότι «στηρίζονται σε λάθος στοιχεία των αναλογιστικών μελετών». Έτσι αυτοί προτείνουν την διενέργεια νέων αναλογιστικών μελετών. Παράλληλα παραπέμπουν τα πρόβλημα στις καλένδες. Για το πρόβλημα της πρώιμης συνταξιοδότησης ενώ το αναγνωρίζουν απλώς το μεταφέρουν σε σταδιακή εφαρμογή από το 2016-2025, για να μην στενοχωρήσουν την πελατεία τους και τις ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις που έδωσαν στους εκλογείς τους. Αρνούμενοι να περικόψουν δαπάνες αντιπροτείνουν την αύξηση των εσόδων μέσω νέας φορο-επιδρομής. Αυτά τα μέτρα τα βαπτίζουν «αντιυφεσιακά και δίκαια» και ισχυρίζονται ότι αναδιανέμουν τα βάρη της κρίσης βάζοντας να πληρώσει το τίμημα η Πραγματική Οικονομία, οι Επιχειρήσεις  και κατά συνέπεια η Ανάπτυξη. Αυτή βέβαια θα μου πείτε βλέπουν την Ανάπτυξη μέσω του Δημόσιου Τομέα (Κρατισμός). Σε ένα Κράτος μάλιστα που έχει χρεοκοπήσει και όταν όλοι στη Ευρώπη αναγνωρίζουν το ρυθμιστικό ρόλο του Κράτους στη Ανάπτυξη είτε μέσω της ενίσχυσης των θεσμών, της αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης και της προώθησης επενδύσεων μέσω Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).

Η πρόταση των πιστωτών μας είναι πολύ συγκεκριμένη και ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα όσο αφορά στις συντάξεις κάνοντας το ασφαλιστικό σύστημα μεσομακροπρόθεσμα βιώσιμο. Καθιστώντας το ανταποδοτικό. Οι προτάσεις  τους είναι η ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης του με την εφαρμογή του Ν.3863/2010 με εξοικονόμηση πόρων 0,25-0,5% για το 2015 και 1% από το 2016 και μετά του ΑΕΠ. Δημιουργία άμεσα αντικινήτρων για τις πρώιμες συνταξιοδοτήσεις και τη εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος για τις επικουρικές.
Για τις δημοσιονομικές πολιτικές, υπάρχουν δύο δρόμοι: Ο ένας είναι η μείωση και ο εξ-ορθολογησμός των Δανών του Κράτους με δίκαιο τρόπο (όχι στα οριζόντια μέτρα) και ο άλλος είναι η αύξηση των Εσόδων με διεύρυνση της φορολογικής βάσης πάταξης φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας. Αυτό δεν σημαίνει φορο-επιδρομή με αύξηση συντελεστών φορολογίας και έκτακτων εισφορών στις επιχειρήσεις. Όταν μάλιστα είναι η Πραγματική Οικονομία αυτή που σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης την πενταετία. Το αποδεικνύει το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων (λόγω της αφαίμαξης της ρευστότητας των τραπεζών από το δημόσιο) και οι 700.000 άνεργοι που προστέθηκαν στις ήδη 500.000 ανέργους προ – κρίσης. Από  τους κλάδους της μεταποίησης και του κατασκευαστικού τομέα προέρχονται οι περισσότεροι από τους ανέργους. Έτσι δημιουργήθηκε το δίπολο που ονομάστηκε από τους Οικονομολόγους «ανέγγιχτοι» μεταξύ των εργαζόμενων του Δημόσιου τομέα και τους  εργαζόμενους του Ιδιωτικού τομέα που σήκωσαν όλο το βάρος της μεγαλύτερης επίπτωσης της κρίσης που είναι η ανεργία. Αυτός ήταν και ο βασικός παράγοντας που οδήγησε η σχέση εργαζόμενου / συνταξιούχου στη χώρα να είναι 1/1 όταν στην Ε.Ε. είναι 1/4 . Σε αυτό καταλυτικός παράγοντας ήταν και είναι και οι ηλικίες συνταξιοδότησης από το δημόσιο που κατά μέσο όρο είναι τα 55 χρόνια και οι μη απολύσεις που οδήγησαν στη πρώιμη συνταξιοδότηση μεγάλο αριθμό  υπαλλήλων επιβαρύνοντας τα ασφαλιστικά ταμεία και τις επόμενες γενιές.


Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

Η κυβέρνηση των Μπαταξίδων ΣυριζαΑνελ

Αυτοί που μας κυβερνούν είναι μια ομάδα μπαταξίδων[1]! Ποιος ο λόγος της χθεσινής συζήτησης στη Βουλή; Αυτό που κατάλαβε κάθε νοήμων πολίτης αυτής της χώρας είναι το στρατηγικό αδιέξοδο αυτής της κυβέρνησης! Ούτε συμφωνία, ούτε ρήξη! Τότε τι; Ο γόρδιος δεσμός πρέπει να λυθεί και για να λυθεί μόνο πρωθυπουργός θα μπορούσε; Το ζήτημα είναι αν είναι σε θέση να το κάνει; Μέχρι στιγμής οι κινήσεις του δεν αφήνουν περιθώρια ελπίδας; Αυτό φάνηκε και από την συζήτηση που προκάλεσε ο ίδιος χθες στη βουλή σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων. Τελικά αυτό που φάνηκε ήταν ότι ο σκοπός της συζήτησης είχε σαν στόχο να βάλει την αντιπολίτευση προ των «ευθυνών» της και όχι την κυβέρνηση του και τις κοινοβουλευτικές ομάδες ΣυριζαΑνελ; Λες και δεν είναι αυτός στη κυβέρνηση αλλά νομίζει ότι παραμένει στην αντιπολίτευση; «Αντικειμενικά» είναι υποχρεωμένος να αναλάβει τις ευθύνες του  για την χώρα όπως σημείωσε πολύ σωστό ο Β. Βενιζέλος, ο οποίος για μια ακόμη φορά φάνηκε ότι είναι αυτός που έχει το πιο ολοκληρωμένο πολιτικό λόγο και σχέδιο για την κρίση στη χώρα, πέρα από την δεινότητα του σαν ρήτορας.
Παράλληλα με απαράμιλλο τρόπο ξεσκέπασε τις μνημειώδεις Βαρουφάκιες «δημιουργικές ασάφειες» από την αρχική απόρριψη  των «τοξικών» δόσεων των δανειστών μας που σήμερα τους εκλιπαρούμε να μας τις δώσουν αφού έχουν οδηγήσει τη χώρα σε ασφυξία ρευστότητας και απειλούν ότι θα «αυτοκτονήσουμε»  και ότι δεν θα πληρώσουμε τις δανειακές υποχρεώσεις οδηγώντας στο μοντέλο της ΖΑΜΠΙΑΣ  και στη επαλήθευση της ρήσης του Σ. Ράμφου «Ευρώπη ή Αφρική»! Για να ολοκληρώσουν το κύκλο των δημιουργικών νεολογισμών με το ΣΑΝΟ (Σχέδιο Ανάπτυξης Νέας Οικονομίας) όπως φαίνεται προτίθενται να ονομάσουν το Μνημόνιο 3!




[1] Παλιά κλασσική τουρκομερίτικη έκφραση που σημαίνει τον τζαμπατζή ή κακοπληρωτή οφειλέτη.