Σχολιάζοντας την Επικαιρότητα

ü    Γιατί λέτε ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει συνεχώς να έχει το δικό του ΧΑΒΑ;

Μήπως είναι αλλεργικός στις μολυσματικές ασθένειες των Μνημονίων;

Φοβάται μήπως προσβληθεί η καθαρότητα του; Αν τυχόν και συμφωνήσει σε κάτι με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις του συνταγματικού τόξου;

Γι’ αυτό λέτε ο Παπαδημούλης να κήρυξε τον διμέτωπο αγώνα ενάντια στη Χ.Α. και τα Μνημόνια;

ü    Έχετε ασφαλώς ακουστά το τραγούδι του Νιόνιο «Ας κρατήσουν οι χοροί ….των Ελλήνων οι κοινότητες …..». Η «Κοινότητα Εφέδρων Ειδικών Δυνάμεων» (ΚΕΕΔ), είναι σε αυτή τη κατηγορά ή πρόκειται για χονδροειδή φασιστοειδή εξάμβλωμα.

ü    Στο επίκεντρο των Ευρωπαϊκών εξελίξεων η κυβερνητική κρίση στην Ιταλία. Μετά το κάλεσμα για μαζικές παραιτήσεις των βουλευτών του Κόμματος της Ελευθερίας (PdL) ήρθαν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Λέττα, ότι «ο Μπερλουσκόνι προσβάλλει την Ιταλία» και κάλεσε τους βουλευτές του Κόμματος της Ελευθερίας να διαχωρίσουν την θέση τους. Η κεντροδεξιάς συμμετέχει στη κυβέρνηση Συνασπισμού με την κεντροαριστερά. Ως γνωστό ο Μπερλουσκόνι (Καβαλιέρε) έχει καταδικαστεί για το αδίκημα της φοροδιαφυγής από δικαστήριο της Ιταλίας, που για να εκτίσει την ποινή της φυλάκισης του, έχει ζητηθεί να του αφαιρεθεί το αξίωμα του Γερουσιαστή που έχει. Η προσφυγή του για την ακύρωση της ποινής στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας του έχει απορριφθεί. Θεωρεί ότι υπάρχει «σχέδιο πολιτικής εξόντωσης του» και είναι αποφασισμένος για να σώσει τον εαυτό του να ρίξει ακόμα και την κυβέρνηση. Μόνο από ότι φαίνεται είναι αρκετοί οι βουλευτές της κεντροδεξιάς που δεν θα ακολουθούσουν τα κελεύσματα του.

ü    Στο βιβλίο του που τελευταία κυκλοφόρησε στην Ιταλία. Ο Ιταλός Οικονομολόγος και πρώην μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της ΕΚΤ από το 2005 έως 2011 και επισκέπτης καθηγητής (visiting scholar) στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. «Πεθαίνοντας από την Λιτότητα, Οι Ευρωπαϊκές Δημοκρατίες με την πλάτη στο τοίχο, Εκδόσεις Il Mulino, 2013, Italia.(MORIRE DI AUSTERITA’ Democrazie europee con le spalle al muro, Lorenzo Bini Smaghi, Il Mulino, 2013) , κάνει δύο σημαντικές επισημάνσεις για την χώρα μας:

1)          «Χρειάστηκε λίγο χρόνος - πιθανά πολύς – για να το καταλάβουν όχι μόνο στη Ελλάδα αλλά και σε άλλα μέρη της Ένωσης, όπως στη Γερμανία, στη οποία ήταν για μεγάλο διάστημα ισχυρή η τάση να οδηγηθεί η Ελλάδα σε έξοδο (Grexit), με την αυταπάτη ότι ένα Ευρώ μικρότερο – σε όρους συμμετεχόντων – θα αποκτούσε μεγαλύτερη συνοχή. Έγινε αντιληπτό με καθυστέρηση ότι η ευθύνη ενός πολιτικού και κοινωνικού δράματος  όπως εκείνου που θα προκαλούσε  η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ, θα αποδιδόταν σε τελευταία ανάλυση – δίκαια ή άδικα – στην ίδια την Γερμανία. …. Η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ το κατάλαβε μόνο το Φθινόπωρο του 2012, …..».

2)          «Το πρόγραμμα εξυγίανσης της Ελλάδος είχε εκπονηθεί για μια χώρα με χαρακτηριστικά που προσομοιάζουν περισσότερο για μια δυτική χώρα, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία ή η Λετονία. Στην ανάλυση πεδίου στη συνέχεια αποκαλύφθηκε μια πραγματικότητα τελείως διαφορετική, περισσότερο προσομοιάζει με χώρες υπό ανάπτυξη, με ένα διογκωμένο δημόσιο τομέα, μια διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση, μια επιδοτούμενη και αναποτελεσματική οικονομία, που στεκόταν στα πόδια της, χάρις στο δανεισμό. Η δράση εξυγίανσης υπήρξε πολύ λίγο αποτελεσματική γιατί έκλεινε προς την δημοσιονομική πλευρά, λόγω της ανικανότητας να πραγματοποιηθούν οι μεταρρυθμίσεις βραχυπρόθεσμα».

artemakism@ameksa.gr    

Γερμανικές Εκλογές

Μεγάλη νίκη, της κ. Α. Μέρκελ στις Γερμανικές εκλογές και του κόμματος της των Χριστιανο – δημοκρατών Κοινωνιστών (Cdu – Csu).

Καγκελάριος, για τρίτη συνεχόμενη φορά η κ. Μέρκελ, φιλοδοξεί να βάλει  την σφραγίδα της στη νεώτερη ιστορία της Γερμανίας αλλά και της Ε.Ε..

Κέρδισε, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, γιατί μπόρεσε παρά την κρίση στη Ευρωζώνη να βγάλει την Γερμανία με τις μικρότερες δυνατές απώλειες, αν όχι κερδισμένη.

Αποτέλεσματα της πολιτικής της, (1) η δημιουργία 1.200.000 νέων θέσεων εργασίας, (2) να εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά με τη δημιουργία μικρού πλεονάσματος από τον προηγούμενο χρόνο (3) επιστροφή στη ανάπτυξη.

Ανανέωσαν την εμπιστοσύνη  τους, οι Γερμανοί με ποσοστό 41,5% προς τη Μέρκελ και το κόμμα της, που θεωρείται πολύ ευρεία αποδοχή.

Σχηματισμός κυβέρνησης, το ερώτημα είναι με ποιους θα σχηματίσει την νέα Γερμανική κυβέρνηση; Αφού οι παραδοσιακοί της σύμμαχοι που ήταν το κόμμα των Φιλελευθέρων (FdP) μετά από πολλά χρόνια έμεινε εκτός βουλής με ποσοστό 4,7%, χωρίς να ξεπεράσει το όριο του 5% που απαιτείται για την είσοδο ‘ενός κόμματος στη Γερμανική βουλή (Bundestag).

Πιθανά σενάρια, σχηματισμού κυβέρνησης, είναι η περίπτωση του μεγάλου συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες (Spd) του κ. Στάινμπρουκ, που βγηκε ενισχυμένο σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές του 2009, με ποσοστό 25,6% των ψήφων, παρ’ όλο που ο πήχης ηταν πολύ υψηλότερα σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου του κ. Στάινμπρουκ.

Αλλαγές σοβαρές, δεν αναμένονται σε   περίπτωση κυβέρνησης Χριστιανό - δημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών όσο αφορά την Γερμανική πολιτική για την Ευρωζώνη και την Ε.Ε.;

Συμφωνία ως προς της στρατηγική. Παρά το γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής συζήτησης τα θέματα της Ευρώπης δεν αποτέλεσαν κυρίαρχα θέματα πιθανόν επειδή δε συνέφερε, είναι γεγονός ότι υπάρχει γενικά συμφωνία των δύο κομμάτων για τις χώρες σε κρίση: συνδυασμός λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.  Όσο αφορά την Ελλάδα και οι δύο συμφωνούν ότι δεν πρέπει να υπάρξει ένα νέο κούρεμα. Εντυπωσιακή στροφή της Γερμανικής πολιτικής ως προς την διαχείριση της κρίσης δεν πρόκειται να προκύψει, εκτός από το γεγονός ότι πιθανόν να δοθεί, μεγαλύτερη έμφαση σε θέματα ανάπτυξης.

Αλλά κόμματα, το κόμμα της αριστεράς Die Linke του Gegor Gysi, σημείωσε πτώση των ποσοστών και των εδρών του σε σχέση με τις εκλογές του 2009, πείρε ποσοστό 8,5% και 60 έδρες, το ίδιο έγινε και με τους Πράσινους του jurger Frittin ποσοστό 8,4% και 60 έδρες.

Ενώ το αντι-ευρώ κόμμα Εναλλαγή των πανεπιστημιακών έμεινε εκτός βουλής μόλις για λίγους ψήφους πείρε ποσοστό 4,8%.

Απάντηση στο κ. Γιώργο Γυπάκη

Ας μου επιτρέψει ο Γιώργος Γυπάκης να ασκώ το δημοκρατικό μου δικαίωμα της δημόσιας  κριτικής σε πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ, σαν απλός πολίτης αυτής της χώρας, το οποίο  κατοχυρώνεται στη δημοκρατία μας με «το δικαίωμα της ελεύθερης άσκησης και έκφρασης του λόγου».

Όπως το έχει και αυτός αναλαμβάνοντας μάλιστα ρόλο «κομισάριου», με χαρακτηρισμούς και αξιολογήσεις τύπου «εχθρεύεστε τη Δημοκρατία, προωθείτε τη δουλεία στις εργασιακές σχέσεις …..κλπ». Από πού προκύπτουν τα παραπάνω σε σχέση με το άρθρο που σχολιάζει ο κ.  Γυπάκης είναι μια άλλη συζήτηση. Περισσότερο μάλλον προέρχεται από μια από τις πολλές ιδεοληψίες του, που την αναφέρει και στην επιστολή του ότι  η περίοδος της κρίσης που διανύουμε είναι «Κανονικός πόλεμος».

Ο λαϊκισμός τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστερας στη χώρα μας δεν είναι ένα φαινόμενο της τελευταίας περιόδου της κρίσης, όπως για πολλές Ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες έχει πάρει περισσότερο χαρακτήρα Ευρωσκεπτικισμού. Ο λαϊκισμός έχει βαθειά τις ρίζες του σε όλη την διάρκεια της μεταπολίτευσης, πού κάποια στιγμή θα πρέπει να αποτιμηθούν οι τεράστιες ευθύνες του και η συμβολή του  στη μεγάλη κρίση που διέρχεται η χώρα μας, αλλά και το να γίνει μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα. Στην περίοδο της κρίσης λόγω της πολιτικής και κοινωνικής έκρηξης, τα φαινόμενα του λαϊκισμού, έλαβαν τεράστιες διαστάσεις  μέσω διάφορων ανορθολογικών θεωριών και ερμηνειών γύρω από τα αίτια που μας οδήγησαν στην βαθύτερη μεταπολεμική κρίση αλλά και για τις λύσεις που θα πρέπει να εξευρεθούν. Με διάφορα σενάρια συνωμοσιολογίας, ψεκασμών, «διεθνών τοκογλύφων» που προσπαθούν να εξαφανίσουν το «περιούσιο λάο», της κάθετης διχοτόμησης της κοινωνίας μας με τα «περί πολέμου» από τις πλατείες των «αγανακτισμένων», μέχρι εξόδου από το ευρώ και την Ε.Ε., κλπ. Έγινε προσπάθεια για μια μεγάλη περίοδο να γίνει εκμετάλλευση του θυμού και της απόγνωσης του κόσμου, ιδιαίτερα εκείνων των στρωμάτων που έχουν πληγεί περισσότερο, αλλά και του φόβου έκεινων που κινδυνεύουν ακόμα από την κρίση. Εκμεταλλεύτηκαν ορισμένοι την άγνοια του κόσμου γύρω από θέματα όπως είναι της κρίσης και της  πολυπλοκότητας των λύσεων που απαιτούνται σε μια χώρα που δεν   έχει δικό της νόμισμα και που ανήκει σε μια Νομισματική Ένωση.

Με μια θεολογική αντίληψη ο Γ.Γ.επιχειρεί με ηθικούς χαρακτηρισμους μανιχαϊκού τύπου γύρω από το δίπολο κακοί – καλοί, να κάνει πολιτικές αξιολογήσεις. Θέλω να του θυμίσω ότι αυτό  μπορεί να γίνει στο πλαίσιο της γλώσσας της θρησκείας όπου οι καλοί κάθονται εκ δεξιών και οι κακοί εξ ευωνύμων του Πατρός. Η σταθερότητα όμως αυτή δειν ισχύει στο πολιτικό λόγο, όπου τόσο η Δεξιά όσο και η Αριστερά μπορούν να εκπροσωπούν τη θετική ή αντιστρόφως την αρνητική πλευρά της αντίθεσης. Στην γλώσσα της πολιτικής τόσο οι καλοί όσο και οι κακοί μπορεί να βρεθούν και εκ δεξιών και εξ ευωνύμων. Αυτό το ζήσαμε    πολύ έντονα στη περίοδο της κρίσης, όπου οι θέσεις των κομμάτων παρουσίασαν εξαιρετική ρευστότητα, ιδιαίτερα γύρω από το δίπολο «μνημόνιο – αντί-μνημόνιο».

Από πού προκύπτει η διαπίστωση σας «διαιρείτε  τους πολίτες σε καλούς και κακούς… για να προκαλέσετε κοινωνικές  συγκρούσεις»; Μήπως από το άλλο ιδεολόγημα σας, ότι η αντίθεση σήμερα της ελληνικής κοινωνίας είναι μεταξύ μνημονίου (κακοί) και αντι-μνημονίου (καλοί) που χαρακτηρίζει τη νέο-θεολογία Αριστερού – Δεξιού λαϊκισμού; Αν θα δεχόμαστε σαν βασική διάκριση σήμερα, την αντίθεση στη κοινωνία και για την υπέρβαση της κρίση το δίπολο ¨μνημόνιο-αντι-μνημόνιο που προτείνει ο Γ.Γ και εξετάζοντας ποιες πολιτικές δυνάμεις συνασπίζονται σαν «αντι-μνημονιακές» θα δούμε ότι ίδια η ζωή τον διαψεύδει πανηγυρικά.

Η όποια αντικειμενική ερμηνεία για τις αιτίες της κρίσης και την υπέρβαση της πρέπει να παίρνει σοβαρά υπόψη: (α) την νέα παγκοσμιοποίηση και την απορρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών με την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων , (β) την συμμετοχή της χώρας μας σε μια νομισματική ένωση, με όλα τα προβλήματα που είχε από την γέννηση της, (γ) την ιδιαίτερη κατάσταση της οικονομίας μας, με το μεγάλο ασθενή το δημόσιο τομέα, για τον οποίο ευθύνεται το πολιτικό μας σύστημα, οι  φορείς του, τα συνδικάτα, οι αντιστάσεις των προνομιακών ομάδων του δημόσιου τομέα σε αλλαγές, η μη έγκαιρη αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομίας λόγω πολιτικού κόστους, και η λήψη των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών.  Που παράλληλα  με το τεράστιο δανεισμό, ιδιαίτερα την περίοδο 2004-2009, φτάσαμε  στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό του 2009.

Αυτά τα προβλήματα εντάθηκαν  και πήραν ανεξέλεγκτες διαστάσεις με την εκδήλωση της κρίσης και υπό την πίεση της χρεοκοπίας της χώρας και των αγορών. Έπρεπε να αντιμετωπιστούν όλα τα προβλήματα (εξυγίανση δημοσιονομικών, διαρθρωτικές αλλάγές) σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνουν πολλά  λάθη αλλά και να υπάρξουν πολλές κοινωνικές αδικίες. Όμως τα προβλήματα και οι αιτίες προϋπήρχαν των μνημονίων, όπως θα συνεχίζουν να υπάρχουν και μετά αν δεν δοθούν οριστικές λύσεις, όπως είναι π.χ. τα ελλείμματα. Η προσπάθεια αποτροπής διαθρωτικών μεταρρυθμίσεων ισχύει και  σε όλη την διάρκεια διαχείρισης της κρίσης για την περίοδο 2009 μέχρι και σήμερα. Αποτέλεσμα οι πολιτικές  λιτότητας να βαραίνουν και να οδηγούν στη φτωχοποίηση σημαντικά τμήματα των εργαζομένων και των μεσαίων στρωμάτων κύρια του ιδιωτικού τομέα, ενώ πλουτοκρατία και φοροφυγάδες να μένουν στο απυρόβλητο. Την ίδια στιγμή όλοι οι άνεργοι προέρχονται μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, ενώ στο δημόσιο που είναι και ο κύριος υπεύθυνος της κρίσης μένει ανέγγιχτος όσο αφορά την απασχόληση. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί δίκαια κατανομή των συνεπειών των βαρών της κρίσης σε σχέση με την ανεργία; και τα κοινωνικά δικαιώματα σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να τα διασφαλίζουνε μόνο  στους απασχολούμενους στο δημόσιο, όταν μάλιστα όλοι συμφωνούν ότι όλα αυτά τα χρόνια έχει λειτουργήσει σαν πελατειακό σύστημα;

Σ’ αυτό το πνεύμα έχουν γραφτεί τα περισσότερα αρθρα μου, αλλά και αυτό που σχολιάζει ο Γ.Γ. «Πολιτική Σταθερότητα και Ανάπτυξη». Για να ξαναθυμίσω την ανάγκη εθνικής συνεννόησης και πολιτικής συναίνεσης για τις λύσεις, τόσο από το πολιτικό συστημα αλλά και κοινωνικούς εταίρους που πολιτικά αποτελεί τον πιο σύντομο και ασφαλή δρόμο εξόδου μας από την κρίση.

Ένα αυτονόητο αίτημα που νομίζω ότι βρίσκει σύμφωνο κάθε πολίτη αυτής της χώρας, ανεξάρτητα αν ανήκει στη Δεξιά ή Αριστερά και διαθέτει κοινή λογική.

Αλλά υπενθύμιζα επίσης ότι θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τις «πολιτικές κοκορομαχίες» της μεταπολίτευσης και ο πολίτης να κρίνει αυστηρά πάντα  πολιτικά και να τιμωρει εκείνους που θέλουν να διαμορφώσουν ένα νέο δικομματικό δίπολο ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιαίτερα σε μια φάση βαθιάς πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, που έχει θέσει τη δημοκρατίας μας υπό αμφισβήτηση, όπως αποδεικνύουν και τα τελευταία τραγικά γεγονότα.

Τώρα αν όλα αυτά είναι «….άξονες πάνω στους οποίους εδράζεται η ακροδεξιά στη χώρα μας» σύμφωνα με τη επιστολή του Γ.Γ., ας το κρίνει ο κάθε πολιτης που έχει παρακολουθίσει την αρθρογραφία μου σε όλη την περίοδο της κρίσης στα Χανιώτικα Νέα.

Αυτό όμως που θέλω να σημειώσω σαν υστερόγραφο είναι, δεν πρόκειται να παρακολουθήσω το «παραλήρημα  των ιδεοληψιών» του κ. Γυπάκη και δεν πρόκειται να ξανά-απαντήσω σε επιστολή του.

Νομίζω ότι τα «Χανιώτικα Νέα», σαν εφημερίδα αποτελούν το δημοκρατικό βήμα ελεύθερου διαλόγου, και ο καθένας  μπορεί να διατυπώνει δημόσια τις απόψεις του, εντός πλαισίων και δημοκρατικών κανόνων. Αυτό αποτελεί κατά την  γνώμη μου, σημαντική κατάκτηση  της  τοπική μας κοινωνίας, και  είναι και ο βασικός λόγος ότι ο Νομός μας, πανελλήνια, έχει τη πρώτη επαρχιακή εφημερίδα σε ποιότητα και  αναγνώστες μεταξύ των ΜΜΕ του επαρχιακού τύπου.

Με εκτίμηση

Αρτεμάκης Μιχάλης

Πολιτική σταθερότητα και ανάπτυξη

Η πολιτική αστάθεια σε μια χώρα έχει σοβαρό οικονομικό κόστος. Στην Ιταλία την εκτιμούν μέχρι τέλους του έτους σε 1,5 δις Ευρώ. Ως γνωστό η Ιταλία ετήσια καταβάλλει λόγο του τεράστιου δημόσιου χρέους της 85 δις Ευρώ σε τόκους.

Όμως λόγο της πολιτικής αστάθειας που δημιουργεί το σκάνδαλο Μπερλουσκόνι στη κυβέρνηση Λέττα (κυβέρνηση συνασπισμού) αυξάνει τα spread που έχει σαν αποτέλεσμα να επιβαρύνουν τους τόκους του χρέους μέχρι τέλος του έτους 1,5 δις Ευρώ επιπλέον.

Μόνο στην Ελλάδα δεν συζητάμε το κόστος για την Ελληνική Οικονομία και κοινωνία, που προκύπτει από την πολιτική αστάθεια. Ούτε λέξη για το κόστος από τις διπλές εκλογές του 2012, ούτε και για τους σημερινούς «πολιτικούς» σχεδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ για πτώση της κυβέρνησης και προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, πριν καλά καλά περάσει ένας χρόνος από τις προηγούμενες.

Μπορεί αλήθεια να αναλογιστεί κανείς πιο μπορεί να είναι το οικονομικό κόστος στο βαθμό που υλοποιούνται οι σχεδιασμοί του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Θα πρέπει όμως όλα αυτά να μην αφήνουν αδιάφορους τους πολίτες και την κοινωνία των πολιτών και να τιμωρούν πολιτικά όλους εκείνους τους υπεύθυνους: κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, επαγγελματικές κατηγορίες, που μόνιμα συμβάλλουν στην αποσταθεροποίηση της πολιτικής και στη εικόνα πολιτικής αστάθειας που εκπέμπει η χώρα, προς τα έξω. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη, επενδύσεις και μείωση της ανεργίας που έχει πάρει πλέον εκρηκτικές διαστάσεις, όταν δεν υπάρχει σταθερό πολιτικό περιβάλλον. Αυτό είναι condicio sine qua non, για να βγει η χώρα από το φαύλο κύκλο της ύφεσης και να ξαναγυρίσει στο δρόμο της  ανάπτυξης. Η πολιτική σταθερότητα, αυτή θα έπρεπε να ήταν η πάγια και υπεύθυνη πολιτική όλων των κομμάτων για την χώρα και το μέλλον της, μπροστά από μια τέτοια εθνική κρίση όπως η σημερινή.  

Αρτεμάκης Μιχάλης

artemakism@ameksa.gr

Η δημοσιοποίηση στοιχείων μακροοικονομικών μεγεθών της Ελληνικής Οικονομίας και τα Κόμματα

Η Ελληνική Οικονομία είναι υπό Επιτήρηση από την ΤΡΟΙΚΑ

Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει σοβαρά ότι μπορεί να παραποιήσει τα οικονομικά στοιχεία της Ελληνικής Οικονομίας.

Πολύ περισσότερο για την ΕΛΣΤΑΤ

Θα σταματήσει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ δια των εκπροσώπων του, να αυτοαναιρείται ότι αποτελεί τη επόμενη κυβερνητική λύση σε αυτή την χώρα, και να δηλώνει με κάθε ευκαιρία για μαγειρέματα, παραποίηση των στοιχείων και δημιουργικές λογιστικές;

Αν τα στοιχεία διαψεύδουν σε ορισμένες περιπτώσεις τις πολιτικές τους, δεν φταίνε τα στοιχεία αλλά οι πολιτικές τους που δεν βγαίνουν.

Για την δημοσίευση των προσωρινών στοιχείων 2^ου τριμήνου 2013 για ύφεση -3,8% του ΑΕΠ, δήλωσαν για «παραποίηση στοιχείων» και «δωράκι» στο Σαμαρά ενόψει ΔΕΘ από την ΕΛΣΤΑΤ.

Ενώ για τα στοιχεία του υπ. Οικονομικών για το πρωτογενές πλεόνασμα 2,9 δις 8μήνου 2013, σήμερα δηλώνουν ότι είναι αποτέλεσμα «δημιουργικής λογιστικής» δηλώσεις Ε. Τσακαλώτου.

Τα στοιχεία είναι στη διάθεση όλων για να μελετηθούν. Ότι η χώρα σημείωσε σημαντικές επιτυχίες στη δημοσιονομική σταθερότητα και παγκόσμιες πρωτιές όσο αφορά την μείωση του ελλείμματος έχει ήδη καταγραφή στην οικονομική ιστορία και αναγνωρίζεσαι από παντού.

Ας μην εμφανιζόμαστε λοιπόν μικρόψυχοι, όταν μάλιστα θέλουνε να διεκδικήσουνε την ψήφο του λαού. Σε τελευταία ανάλυση το όποιο «πλεόνασμα» είναι αποτέλεσμα των τεράστιων θυσιών του Ελληνικού λαού. Ούτε η πλειοψηφία των πλουτοκρατών αυτής της χώρας έχει συμβάλει αλλά ούτε και οι μόνιμοι φοροφυγάδες. Γι’ αυτό αποτελεί ύβρις απέναντι στου μισθωτούς, συνταξιούχους τους εργαζόμενους γενικότερα αλλά και σε όλους εκείνους που πληρώνουν τους φόρους τους και αγωνίζονται και αγωνιούν για το ξεπέρασμα της κρίσης και την ανασυγκρότηση σε νέες βάσεις αυτής της χώρας. Η μη αναγνώριση μιας εθνικής επιτυχίας, που σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Και όχι σαν τρόπαιο του ενός ή του άλλου κόμματος. Δυστυχώς στο ΣΥΡΙΖΑ δεν το αντιλαμβάνονται. Κυριαρχεί «ο κομματικός πατριωτισμός» ένα από τα αρνητικά κατάλοιπα της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας.  Μπορεί η κριτική να περιορίστηκε στη αξιωματική αντιπολίτευση αλλά αφορά το σύνολο των κομμάτων της αντιπολιτεύσης.

Αρτεμάκης Μιχάλης

Οικονομολόγος

artemakism@ameksa.gr   

Δύο σχόλια για δύο συνεντεύξεις

Σχόλιο 1: Μια συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην «Ελευθεροτυπία της Κυριακής».

Ο Α. Τσίπρας μας προειδοποιεί ότι η Ελληνική Οικονομία «πνέει τα λοίσθια» και ο μόνος που μπορεί να την σώσει είναι ο ίδιος και το κόμμα του.

 Γι’ αυτό  ο δρόμος είναι ένας, «κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ /ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ», χωρίς να μας λέει με ποιους θα κάνει αυτή την κυβέρνηση;

Αυτό που εμπεδώσαμε από την συνέντευξη του είναι ότι τα πράγματα είναι «πολύ απλά» για μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.

«Μονομερή καταγγελία» των μνημονίων και δανειακών συμβάσεων.

 Έτσι  και κάνουν οι εταίροι μας ότι διαφωνούν, προχωράμε σε «μονομερή πάγωμα των πληρωμών». Αυτό είναι το «πυρηνικό μας όπλο» που ενεργοποιούμε επειδή από τις συμβάσεις αυτοί (εννοεί τους εταίρους μας) δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να μας διώξουν από την Ευρωζώνη.

Και όλα αυτά τα πετυχαίνουμε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΝΔ.

Παρόλα αυτά έχω μια ένσταση: Η επιχείρηση ΑΝΑΤΡΟΠΗ αυτής της κυβέρνησης, και εκλογές ΕΔΩ & ΤΩΡΑ γίνεται σε φάση που το κίνημα είναι σε «ύφεση» όπως δηλώνει και ο ίδιος οπότε η επιχείρηση κατάληψη των «ΧΕΙΜΕΡΙΝΩΝ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ» από το ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει με «δανειακές δυνάμεις» από το ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα, όπως προκύπτει και από την ίδρυση της «σοσιαλιστικής τάσης», πρόκειται για το ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ εκείνο που έχει ταυτιστεί απόλυτα με το ΣΥΣΤΗΜΑ της κατάρρευσης της χώρας.

Όμως φτάνει που μετακόμισε στο ΣΥΡΙΖΑ για να «εξαγνιστεί» στην κολυμπήθρα του. Τόσο απλά(!).

Βέβαια καλό θα ήταν να μας πει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τελικά ποιος είναι ο «δανειζόμενος» και ποιος ο «δανειστής».

Ποιος έχει ανάγκη από λεφτά και από πού θα τα βρει για να κάνει εκείνα που εξαγγέλλει; Εκτός και αν οι «παροχές» που υπόσχεται δεν απαιτούν χρήματα ή μήπως  φιλοδοξεί να επιστρέψει σε ένα σύστημα που θα μπορεί να «κόβει χρήμα»;

Διαφορετικά το σύνθημα του Γαλλικού Μάη «η φαντασία στη εξουσία», είναι ξανά επίκαιρο.

Μόνο που αυτή η φαντασία μπορεί να οδηγήσει μια χώρα και ένα λαό στα πιο εφιαλτικά σενάρια. Καλύτερα λοιπόν να μας λείπουν οι αυτοσχεδιασμοί  και οι «μαθητευόμενοι μάγοι», «σωτήρες», μέχρι να ωριμάσουν πολιτικά. Αν ωριμάσουν ποτέ(!)

Σχόλιο 2: Η ανεργία δεν λύνεται με βραχυπρόθεσμα μέτρα

Πιθανό να ζούμε σε άλλη χώρα!

Εκτός και αν ο δρόμος προς την «εξουσία», οδηγεί στο να χάνουμε το μέτρο.

Ο Γιώργος Σταθάκης έχει ταυτιστεί με τους μετριοπαθείς και τους διαλλακτικούς του ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί ήταν εκείνοι που παρακολουθούσαν πάντα με ενδιαφέρον τις δηλώσεις του.

Όμως το τελευταίο «600.000 θέσεις εργασίας σε 3 χρόνια από κυβέρνηση της Αριστεράς» από την συνέντευξη στην «imerisia συντακτών» των τριών καθηγητών: Λ. Κατσέλη, Γ. Σταθάκη και Γ. Βαρουφάκη, αποκαλύπτει ότι για ορισμένους «η κρίση στη χώρα μας είναι μια απλή κρίση του οικονομικού κύκλου».

Φτάνει το δημόσιο (κράτος) με πολιτικές βραχυπρόθεσμες «κοινωφελούς εργασίας» με πόρους του ΕΣΠΑ γιατί περί αυτού πρόκειται από τις δηλώσεις της ομήγυρης, να αντιμετωπιστεί το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας.

Τελικά η ανεργία στη χώρα μας, έχει κατά κύριο λόγο «διαρθρωτικό» χαρακτήρα σε σχέση με το τι Παράγουμε και τι Πουλάμε; Όπως επίσης η διόγκωση της με την κρίση, εκφράζει τις αδυναμίες του Πολιτικού Συστήματος  λόγο  της στάσης του και των πολιτικών που εφάρμοσε απέναντι στους εργαζόμενους του δημόσιου – ιδιωτικού τομέα στη διάρκεια της κρίσης; «Ανέγγιχτοι» όπως σωστά έχουν χαρακτηριστεί οι εργαζόμενοι του δημόσιου, σε σχέση με τους «Πληβείους» του  ιδιωτικού τομέα οι οποίοι μέχρι σήμερα επιλέχτηκαν να σηκώσουν όλο το βάρος της ανεργίας.

Η Ανεργία δεν αντιμετωπίζεται βραχυπρόθεσμα. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι δύο χρόνια μετά την επανεκκίνηση μιας οικονομίας και την ανάκαμψη της, αρχίζουν σταδιακά να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας και να μειώνεται η ανεργία.

Τα υπόλοιπα αφορούν ταχυδακτυλουργούς που δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας, απλώς το αμβλύνουν. Τα προγράμματα αυτά έχουν δοκιμαστεί: ή λέγονται «κοινωνική εργασία» ή stage ή όπως αλλιώς θέλετε. Χωρίς μια «σταθερή παραγωγική βάση», δεν μπορεί να αξιοποιηθούν οι ανθρώπινοι πόροι ιδιαίτερα μεταξύ των νέων και να δημιουργηθούν μόνιμες και σταθερές θέσεις εργασίας.

Γι’ αυτό μείζονος σημασίας για την χώρα μας είναι να ανοίξει ο διάλογος για το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης. Εκεί να κατατεθούν οι απόψεις, προτάσεις των κομμάτων, φορέων και θεσμών για να μπορεί να τις κρίνει και να τις αξιολογήσει και η κοινωνία των πολιτών.

Αρτεμάκης Μιχάλης

Οικονομολόγος

artemakism@ameksa.gr