Σελίδες

Τρίτη 29 Μαΐου 2018

Ο λαϊκισμός είναι εχθρός της δημοκρατίας.

Κρατήσανε σε ομηρία την χώρα πάνω από 85 ημέρες στο τέλος δεν κατάφεραν τίποτα. Όχι επειδή ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλλα έβαλε βέτο στο διορισμό ενός υπουργού ευρωσκεπτικιστή στο υπουργείο Οικονομίας, αλλά επειδή οι υποσχέσεις τους δεν μπορούσαν να γίνουν πράξη. Αν μεταφερθούμε στην Ελλάδα του 2015 συνέβησαν ακριβώς τα ίδια. Μόνο οι πρωταγωνιστές αλλάζουν ως προς τα ιδεολογικοπολιτικά τους πιστεύω (αν και όχι εξ ολοκλήρου), και τα  οικονομικά μεγέθη. Η Ιταλία είναι η τέταρτη οικονομία της Ευρωζώνης και το δημόσιο χρέος της ανέρχεται στα 2.900 δις €.
Οι λαϊκιστές του Κινήματος των πέντε Αστέρων (Μ5Α) με τον Ντι Μάιο και της ακροδεξιάς Λέγκας τον Σαλβίνι, επιδιώκουν τoν sfascismo istituzionale,  την κατάργηση - της ανεκτικής και ανοικτής κοινωνίας - που θεμελιώθηκε στη χώρα μετά την ήττα του Φασισμού από το αντιφασιστικό μέτωπο στο οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν οι κομμουνιστές με τον Τολιάτι. Το σύνταγμα της Ιταλίας δίκαια θεωρείται ένα από τα περισσότερο δημοκρατικά συντάγματα στο κόσμο.  Θεμελιώνει τις βασικές αρχές του σε μια δίκαιη, δημοκρατική και ανεκτική κοινωνία, ενάντια στο πόλεμο και τον ρατσισμό, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με τα ξενοφοβικά και ρατσιστικά συνθήματα «πάνω από όλα οι Ιταλοί» του Σαλβίνι. Η Ιταλία υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΟΚ και πάντα διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρωπαϊκές  ιδέες της ενοποίησης της Ευρώπης με το Αλτιέρο Σπινέλι, το Ντε Γκάσπαρι οι οποίοι καμιά σχέση δεν είχαν με το ευρωσκεπτικισμό του Πέπε Γκρίλο και την έξοδο της χώρας από το Ευρώ. Το σύνταγμα της Ιταλίας δεν είναι πρωθυπουργοκεντρικό και  δίνει αρκετές εξουσίες στο Πρόεδρο όχι μόνο ως προς το διορισμό του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, αλλά και για την υπεράσπιση βασικών δικαιωμάτων του Ιταλικού λαού, αλλά και των ξένων επενδυτών. Ο πρόεδρος έκανε χρήση (αν και στην Ελλάδα πέρασε στα ψιλά γράμματα), στο άρθρο 47 του Ιταλικού Συντάγματος, που είναι η "προστασία των αποταμιευτών". Γι’ αυτό και το διάγγελμα του στo μεγαλύτερο μέρος του είχε αναφορές στα spread, το χρηματιστήριο, στα επιτόκια και στις απώλειες   της χώρας από την κυβερνητική κρίση (51 δις € κάηκαν σε μια εβδομάδα) και το μήνυμα που δίνει η χώρα τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της.
Με δεδομένα τα χαρακτηριστικά μιας μεγάλης πολιτικής κρίσης για την χώρα η πρόταση του Ματέο Ρέντσι για δημιουργία του Μετώπου anti-sfascisti είναι μια πολιτική πρόταση που μπορεί να κινητοποιήσει την πλειοψηφία του Ιταλικού λαού ενάντια στο τέρας του λαϊκισμού  και την μετατροπή της χώρας από μια ανοικτή κοινωνία σε μια ξενοφοβική και κλειστή.
Όσοι έχουμε ζήσει σε αύτη την χώρα και έχουμε γνωρίσει από κοντά την αλληλεγγύη της στην περίοδο των συνταγματαρχών αλλά και την τεράστια συμβολή της στη σύγχρονη  πολιτική επιστήμη από τον Μακιαβέλι, τον Γκράμσι  μέχρι τον Νομπέρτο Μπόμπιο, δεν μπορούμε να μην ευχηθούμε και να μην ελπίζουμε ότι θα βρουν ξανά το δρόμο τους. Γιατί Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ιταλία δεν μπορεί να υπάρξει.
Και όχι μόνο αυτό γιατί αυτή την στιγμή όλο αυτό το κίνημα του λαϊκισμού που έχει σαρώσει την Ευρώπη αλλά και τις ΗΠΑ προσπαθεί να πάρει την ρεβάνς μετά την ήττα του στη Γαλλία, από τον leader του Brexit, Nigel Farage, που φωνάζει για «εξαγριωμένους ψηφοφόρους», την ιστοσελίδα Breitbart της Alt right USA που εξαγγέλλει «μαζικές διαδηλώσεις» ενάντια στο «σαμποτάζ» της λαϊκής θέλησης, μέχρι την Marine Le Pen  που καταγγέλλει «Πραξικόπημα του  Κράτους» και «ληστεία σε βάρος του Ιταλικού λαού» από την πλευρά των «παράνομων θεσμών».
Εάν όπως σωστά θέτει το ερώτημα ο διευθυντής της εφημερίδας Ρεπούμπλικα Ενζο Μάουρο  «αυτή είναι η πλατεία πως μπορεί να μείνουμε ουδέτεροι»; 

Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018

Είναι καιρός για άμεσες πολιτικές πρωτοβουλίες

Υπάρχει ένα σοβαρό πολιτικό πρόβλημα σ’ αυτή την χώρα που βάζει σε κίνδυνο πλέον την λειτουργία της Δημοκρατίας μας. Αυτό το πρόβλημα έχει ταυτότητα και είναι ο λαϊκισμός. Δεν θα πρέπει να ξεχωρίζουμε αν ο λαϊκισμός είναι δεξιός ή αριστερός. Οι δυνάμεις της μεταρρύθμισης και του εκσυγχρονισμού οφείλουν να έχουν ανοικτό το μέτωπο αυτή την περίοδο απέναντι σε κάθε μορφή λαϊκισμού ή αυτό αφορά το ζήτημα της ΠΓΔΜ ή τον εκβαρβαρισμό  του δημόσιου βίου και τον ωμό αποπροσανατολισμό.
Ο λαϊκισμός εκμεταλλεύεται τα προβλήματα και με απλοϊκές προτάσεις προσπαθεί να τις εμφανίσει σαν τις λύσεις τους. Στην ουσία πρόκειται για μη λύσεις αφού δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονη πραγματικότητα, η οποία είναι πολύ πιο σύνθετη από αυτή που περιγράφουν οι λαϊκιστές. Απλά προσπαθούν να κινητοποιήσουν τα συναισθήματα και τα ένστιχτα του απλού κόσμου που εδράζονται στο φόβο, την αβεβαιότητα, την ανησυχία, τον θυμό, για υπαρκτά, σύνθετα προβλήματα, που σχετίζονται με τις διεθνείς σχέσεις και τα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης. Η προσπάθεια των λαϊκιστών για πλήρη απαξίωση των πολιτικών τους αντιπάλων όπως επιχειρείται από την κυβέρνηση με την εκμετάλλευση του υπαρκτού σκανδάλου της NOVARTIS, είναι να εμφανίσει την διαφθορά το μαύρο χρήμα και τις μίζες σαν το κυρίαρχη ηθικό πρόβλημα των πολιτικών της αντιπάλων. Παράλληλα με τις δηλώσεις του κ. Πολάκη* επιχειρεί να προβάλλει σαν αιτία των μνημονίων και της κρίσης του δημόσιου χρέους τις μίζες και το μαύρο χρήμα των πολιτικών, ξαναζεσταίνοντας  την ακραία αντιμνημονιακή ρητορική, μετά μάλιστα την «colotoumpa» της κυβέρνησης του και την διαχείριση του δικού της τρίτου μνημονίου, με τις γνωστές συνέπειες: της υπερφορολόγησης , των τεράστιων πλεονασμάτων που αφαίμαξαν την αγορά και την μεσαία τάξη, πλήττοντας ακόμα περισσότερο την κοινωνική συνοχή, οδηγώντας σε φτωχοποίηση και την ανάπτυξη στη στασιμοχρεοκοπία και σε αδύνατους ρυθμούς ανάπτυξης, έναντι επιδοματικών πολιτικών που υπονομεύουν την θέση και το μέλλον της χώρας. Οι απόψεις του συγκεκριμένου υπουργού αλλά και το γενικότερο προφίλ του, λίγο απέχουν από εκείνες τις απόψεις που προσπαθούν να διχοτομήσουν το λαό σε φίλους και εχθρούς (Καρλ Σμιτ), να απαξιώσουν τελείως και να χειραγωγήσουν τους θεσμούς που οδηγούν σε ολοκληρωτικές ιδεολογίες και καθεστωτικές συμπεριφορές.
Άμεσα θα πρέπει να υπάρξουν πρωτοβουλίες που να απευθύνονται στην κοινωνία των πολιτών με τρόπο λαϊκό και να αναδεικνύουν τα θέματα των θεσμών και της δημοκρατικής λειτουργίας τους, μέσα από τον υπεύθυνο δημοκρατικό και πολιτικό διάλογο, στη βάση των αρχών του φιλελευθερισμού και ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας μας.

Αρτεμακης Μιχάλης


Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

Μακεδονία είναι μια γεωγραφική περιοχή

Αναπροσδιορίστηκε «λαϊκή συνέλευση» ,επικαλούμενη μάλιστα το σύνταγμα!

Αποφασίζει και εντέλλεται

«Η μη συμμόρφωση των εντολοδόχων του Λαού» για το μονοπώλιο του ονόματος «Μακεδονία» που ταυτίζεται με το όνομα «Ελλάς» … « ο Λαός δεν θα μείνει απαθής και θεατής», ως προς το εσωτερικό πιθανό να συμβεί τόσες ανατροπές έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια, τι μια παραπάνω. Τι θα γίνει όμως ως προς το εξωτερικό; Ασφαλώς δεν μιλάμε για την μικροσκοπική γείτονα χώρα την πρώην Μακεδονία των Σκοπών, όπως λέγεται εδώ και χρόνια. αλλά αναφερόμαστε στις 140 χώρες μεταξύ αυτών τις ΗΠΑ, την Ρωσία, την Κίνα κλπ που την έχουν αναγνωρίσει με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Μήπως κάτι δεν πάει καλά στην χώρα μας; Και οφείλουμε σαν λαός και πολιτικό σύστημα να το αλλάξουμε. Μήπως πραγματικά αποτελούμε τα «Κακομαθημένα Παιδιά της Ιστορία» και θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχουν «εθνικά δίκαια αλλά μόνο εθνικά συμφέροντα» όπως έλεγε και Ε. Βενιζέλος.
Η χώρα έχει ανάγκη να ξεπεράσει την δεινή οικονομική κρίση που την ταλανίζει εδώ και μια δεκαετία και να επικεντρωθεί στη ανασυγκρότηση και στην οικονομική της ανάπτυξη. Προϋποθέσεις είναι η σταθερότητα η ασφάλεια, η ενότητα και οι καλές σχέσεις με του γείτονες και οι προώθηση της οικονομικής συνεργασίας, έτσι που να μπορέσουμε   να γίνουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.

Δεν χρειαζόμαστε νέους δούρειους ίππους τύπου των πέντε (5) που ήταν οι ομιλητές και οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου που κινητοποίησαν 1500 λεωφορείων από αρκετές περιοχές της χώρας  για την μεταφορά κόσμου στη Θεσσαλονίκη,  δεν θυμίζει και τόσο «αυθόρμητη λαϊκή κινητοποίηση»;

Όσα δεν φτάνει η Αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.

Συνεχίζει απτόητος ο Γ. Παπαθανασίου με την συνέντευξη του στην Κυριακάτικη Κ/Θ. Ύστερα μάλιστα και από την δημοσιεύσει στην ίδια πάντα εφημερίδα της εκθέσεις της ΤτΕ για τα ελλείμματα της περιόδου 2009 να υποστηρίζει ότι τα Μνημόνια έφερε ο ΓΑΠ και όχι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός επί των ημερών του σαν Υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης του Κ. Καραμανλή.  Φτάνει μάλιστα στο σημείο να υποστηρίζει  ότι οι ευθύνες της κυβέρνησης του Κ.Κ. δεν είναι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός,  τα τεράστια ελλείμματα και η αύξηση του δημόσιου χρέους, αλλά ότι δεν άλλαξε το παραγωγικό πρότυπο της χώρας που παρέλαβε από τις κυβερνήσεις του Πασοκ. Ξεχνά μάλιστα ότι μόλις πρόσφατα σε δηλώσεις του ο Βίζερ είχε σημειώσει ότι στην Ε.Ε. υπήρχε η ανησυχία ότι στην «Ελλάδα τα νούμερα δεν βγαίνουν» από το 2007. Βεβαία για πολιτικούς λόγους ο τότε Επίτροπος κ. Μπαρόζο  έκανε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και εν πολύς το πρόβλημα θάφτηκε.
Η  κυβέρνηση Καραμανλή όχι μόνο δεν σκέφτηκε να αλλάξει το Παραγωγικό Πρότυπο της Χώρας, αλλά έπραξε ακριβώς το αντίθετο. Μια σοβαρή εξαγγελία για την μεταρρύθμιση του Κράτους που είχε κάνει πριν γίνει κυβέρνηση την εγκατέλειψε σχεδόν αμέσως, και προχώρησε στη Απογραφή και στην αύξηση του ΑΕΠ με τις στατιστικές αλχημείες Αλαγοσκούφη, με στόχο να μπορεί να αυξάνει τις δημόσιες δαπάνες για να εδραιώσει την εξουσία της και να προχωρήσει στις χιλιάδες προσλήψεις και μονιμοποιήσεις των στειτζάδων στο δημόσιο από των νυν πρόεδρο κ. Παυλόπουλο και τότε υπουργό εσωτερικών της κυβέρνησης του ΚΚ.  Ήταν όλα αυτά που οδήγησαν παρά τις προειδοποιήσεις κάποιων στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας.

Επειδή χωρίς μνήμη μέλλον δεν μπορεί να υπάρξει καλό είναι να θυμόμαστε ότι πριν την σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ κάποιοι φρόντισαν να φέρουν στην εξουσία περιθωριακά κόμματα του 5% και να οδηγήσουν την χώρα στην πολιτική κρίση του 2015 που λίγο έλλειψε να φτάσει η χώρα στην πλήρη καταστροφή.