Πρόκειται για στροφή;

Αρκετοί είναι εκείνοι που αντιλαμβάνονται το βάθος και τα αίτια της κρίσης στη χώρα;

Και ότι αυτή είναι πρωτίστως πολιτική, πολιτισμική, κοινωνική και δευτερευόντως οικονομική, σε αυτή τη φάση της κρίσης; Η περίοδο της συνεχούς ανάπτυξης μετά την μεταπολίτευση και ιδιαίτερα από το 1981 και μετά. Εκτός από την δημιουργία της Μεσαίας Τάξης, του Κράτους Πρόνοιας και ότι άλλο θετικό πρέπει να χρεώσουμε στη Μεταπολίτευση όπως την ενίσχυση και διεύρυνση της Δημοκρατίας, την μακρά περίοδο πολιτικής σταθερότητας, κλπ. Από ένα σημείο και μετά η χώρα και το πολιτικό της σύστημα δεν κατάφερε να παρακολουθήσει τις αλλαγές της παγκοσμιοποίησης και της συμμετοχής της στη Νομισματική Ένωση, ώστε να υιοθετήσει έγκαιρα μια σειρά μεταρρυθμίσεων αναφορικά με των εκσυγχρονισμό της και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της. Αντίθετα έμεινε προσκολλημένη στο παρελθόν στα «κεκτημένα», στην ακινησία , υπό το φόβο του πολιτικού κόστους. Δημιουργώντας ένα παρακμιακό Αξιακό Σύστημα με έντονα τα στοιχεία του ατομικισμού, του κοινωνικού αυτοματισμού, του ωχαδερφισμού, της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας ή της επιχειρηματικότητας της αρπαχτείς, της αντικατάστασης της όποιας αξιολόγησης με το πελατειακό σύστημα, της υποκατάστασης οποιασδήποτε σοβαρής συζήτησης και ουσιαστικού δημοκρατικού διαλόγου για δικαιώματα και υποχρεώσεις, με το λαϊκισμό των παροχών προς όλους και μόνο των δικαιωμάτων, που μάλιστα θεωρούταν αιώνια, ανεξάρτητα από προβλήματα και αλλαγές στο εξωτερικό περιβάλλον αλλά και στο χρόνο.

Σε όλα αυτά πρωταγωνίστησε ένα νέο μπλοκ δυνάμεων «αντι-συστημικών» σε πρώτη φάση και αντι-μνημονιακών στην συνέχεια από την ριζοσπαστική αριστερά και ακροαριστερά μέχρι την ακροδεξιά του ευρωσκεπτικισμού και ότι «ένας άλλος δρόμος ήταν εφικτός», που εκφράστηκε με το κίνημα των «αγανακτισμένων» στις πλατείες; Αυτά τα κινήματα, παράλληλα με εκείνα του «δεν πληρώνω» και τις διάφορες ισχυρές συντεχνίες του δημόσιου τομέα, διαμόρφωσαν και ενίσχυσαν τελικά την νέα πραγματικότητα της δημοκρατίας των συναισθημάτων.

Όλα αυτά στην πορεία αποδείχτηκαν όχι μόνο ανεφάρμοστα, αλλά και οι ίδιοι οι θιασώτες τους αναγκάστηκαν να κάνουν στροφή 180^ο αφού όμως πρώτα ανέλαβαν να διαχειριστούν την διακυβέρνηση της χώρας.  

Η πρώτη απόπειρα της 7μηνης  διακυβέρνησης όχι μόνο οδήγησε στην αποτυχία της διαπραγμάτευσης: κατάργηση των μνημονίων, διαγραφής του χρέους και κατάργηση της λιτότητας; Αλλά είχε και σαν συνέπεια να αυξηθεί το «κόστος της αξιοπρέπειας» με ένα νέο Μνημόνια (MοU ΙΙΙ) και να επιβαρύνει την χώρα με 85 δις, χωρίς να ήταν αναγκαίο. Εκτοξεύοντας το δημόσιο χρέος πάνω από το 200% του ΑΕΠ και καθιστώντας το μη βιώσιμο.   Ήταν τελικά το αποτέλεσμα των πειραματισμών νεοφώτιστων ή της συνωμοσίας των άσχετων ή αδαών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ;

Τώρα όμως έχει φτάσει η ώρα της Αλήθειας! Τα ψέματα έχουν τελειώσει!

Το αντιμνημονιακό μέτωπο κατάρρευσε, οδηγώντας σε διάσπαση το  μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ (αυτό που μέχρι χθες θεωρούταν το Ευρωπαϊκό παράδειγμα κόμματος της Αριστεράς) και μαζί με το όποιο ηθικό πλεονέκτημα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Φτάνει μόνο να δει κανείς με τι πολιτικούς στόχους ανέλαβε την εξουσία και που τελικά έχει καταλήξει σήμερα, χωρίς να έχει το ελάχιστο πολιτικό θάρρος να σιγοψιθυρίσει  ότι έκανε λάθος και να ζητήσει συγνώμη από το λαό που συνεχίζει να μιλά στο όνομα του έχοντας ασφαλώς την πλήρη νομιμοποίηση σαν το πρώτο κόμμα. Μόνο που οι καιροί ου μενετοί. Η άνοδο και η πτώση δεν απέχουν πολύ!

Αυτό που μπορούμε να πούμε εκ πρώτης όψεως είναι: ότι δεν πρόκειται για στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την σοσιαλδημοκρατία; Εκτός και αν χωρίς να ανοίξει ο ελάχιστος διάλογος στο χώρο του κάποιοι πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να συμβεί αλά ελληνικά, σαν αρχηγικό κόμμα που φαίνεται ότι είναι;

artemakism@ameksa.gr    

Ύστερα από ένα Παραμύθι θα Επιστρέψουμε στην Πραγματικότητα;

Με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το β' τρίμηνο του 2015 (Q2) το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε 0,9%! Ποιος μπορούσε να το πιστέψει; Αφού ούτε το export παρουσίασε βελτίωση αλλά ούτε και οι επενδύσεις ιδιωτικές και δημόσιες παρουσίασαν καμιά ιδιαίτερη αύξηση; Αρά τι μένει; η κατανάλωση. Η οποία αυξήθηκε σημαντικά. Οι Έλληνες στους πρώτους μήνες της κυβέρνησης της πρώτης φοράς αριστεράς, αύξησαν την κατανάλωση τους. Ιδιαίτερα αυξήθηκαν οι λιανικές πωλήσεις που παρουσίασαν αύξηση 3,9% το Μάιο σε ετήσια βάση. Επίσης απογειώθηκαν οι αγορές αυτοκινήτων το α’ τρίμηνο παρ' όλο που δεν έχουν δοθεί τα στοιχεία του β' τριμήνου. Ποιος ήταν ο παράγοντας που αύξησε την κατανάλωση; Η δημιουργία κλίματος αβεβαιότητα από την κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς! Στην αρχή γιατί πίστεψαν σε μια συμφωνία και στη συνέχεια γιατί φοβήθηκαν ότι θα χάσουν τα ευρώ τους και το έριξαν στο shopping. Αυτό τελικά ξέρετε που οδηγεί μια οικονομία; Στη απώλεια της αποταμίευσης για επενδύσεις και την διοχέτευση της στην κατανάλωση, όταν μάλιστα πρέπει να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο σε περιόδους ύφεσης.  Όταν λοιπόν ακούω ή διαβάζω ότι αυτή η κυβέρνηση "διαπραγματεύτηκε" διαλύοντας στην κυριολεξία ή παραγνωρίζοντας  τις ανάγκες της εθνικής οικονομίας και οδηγώντας την χώρα στα capital controls στην πιο κρίσιμη φάση της κρίσης της, νομίζω οτι όλοι αυτοί που τα γράφουν και τα υποστηρίζουν μάλλον αγνοούν στοιχειώδεις κανόνες Οικονομίας και Πολιτικής. Η αναξιοπιστία της χώρας στους τελευταίους εφτά (7) μήνες έχει φτάσει στο ζενίθ της. Ας ευχηθούμε η τελευταία επιλογή του Α. Τσίπρα σαν πρωθυπουργού αυτής της χώρας να ήταν η προκήρυξη αυτών των εκλογών και να γίνει δυνατό να οδηγήσουν σε λύση και σε πολιτική σταθερότητα για την επόμενη τετραετία. Διαφορετικά το Grexit  όχι μόνο δεν θα το έχουμε αποφύγει αλλά θα είμαστε πολύ πιο κοντά. Αυτοί που κατάγγελλαν οτι η χώρα είχε μετατραπεί σε πειραματόζωο της τρόικας, τελικά ήταν αυτοί οι ίδιοι που επιχείρησαν να το κάνουν με το να προσπαθήσουν να εφαρμόσουν τις ιδέες μιας ομάδας  μη συμβατικών οικονομολόγων που ονειρευόταν διαγραφή του χρέους, New Deal και μεταφορές πόρων και ότι  θα μπορούσαν να αλλάξουν την Ευρώπη με όχημα την Ελλάδα του 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης και το ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ χωρίς οι ομογάλακτοι τους στην Ευρώπη να ξεπερνούν το 2 - 6%. Οι Φαντασιώσεις και τα Παραμύθια  όμως πάντα έχουν ένα Τέλος, που δεν είναι αυτό που αυτές/α θέλουν, αλλά αυτό που επιβάλει η Πραγματικότητα. Αν τελικά έχουμε περάσει την παιδική ηλικία  και έχουμε ενηλικιωθεί σαν κοινωνία θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι ο Αλέξης ήταν μια παρένθεση μιας παιδική μας αδυναμία που πλέον δεν θα θέλαμε να ξανα-επιστρέψει;

artemakism@ameksa.gr           

Η Κρίση της Πολιτικής και η ανάγκη άμεσης ενηλικίωσης σημαντικού τμήματος της κοινωνίας των πολιτών

Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ τι διαπραγματεύεται να υπογράψει; Συμφωνία, Επώδυνη Συμφωνία, Νέο Μνημόνιο, Συμφωνία «ήπιας προσαρμογής, που αφήνει χώρο στη ανάπτυξη» ή Εξαναγκασμό; Και αν πρόκειται για τις διάφορες παραλλαγές της Συμφωνίας θα πρέπει να είναι έτοιμος και να την εφαρμόσει; Αν όμως πρόκειται για Εξαναγκασμό Πώς είναι δυνατόν να εφαρμοστεί;

Έτσι και αλλιώς σε κάθε περίπτωση για να εκταμιεύει τα νέα δάνεια ύψους 90 δις που εκτιμά ότι χρειάζεται η χώρα το ΔΝΤ μέχρι το 2018, θα πρέπει να εφαρμόζει τα μέτρα που έχει συμφωνήσει με το κουαρτέτο αφού προβλέπονται ξανά διαδικασίες περιοδικής αξιολόγησης από τους θεσμούς για την ικανότητα της κυβέρνησης της «πρώτης φοράς Αριστεράς» να υλοποιεί και να εφαρμόζει Μνημόνια;

Τελικά αντιλαμβάνονται εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ ότι ο διαχωρισμός της Ελληνικής Κοινωνίας όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς σε τι πολιτικούς παραλογισμούς έχει οδηγήσει την πολιτική ζωή της χώρας; Και τι τεράστια ζημιά παράλληλα έχει γίνει, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της κρίσης το 2009 και στο να μπορέσουμε σαν κοινωνία έγκαιρα να αντιληφθούμε τις πραγματικές αιτίες που μας οδήγησαν στη χειρότερη οικονομική κρίση μετά το πόλεμο, άλλα και πώς θα ξεπεράσουμε χρόνιες παθογένειες οικονομικές και πολιτικές, ανασυγκροτώντας και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις να γίνουμε μια Κανονική Ευρωπαϊκή χώρα περιορίζοντας τη διαπλοκή, το πελατειακό κράτος, τη υψηλή διαφθορά και φοροδιαφυγή, την ισχνή παραγωγική βάση μας το ελλειμματικό εμπορικό μας ισοζύγιο, που χαρακτηρίζει το νεότερο Ελληνικό Κράτος από την ίδρυση του μέχρι και της μέρες μας. Αυτό προϋπόθετε πάνω από όλα την εθνική συνεννόηση και συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου;    

Αντί αυτών ζήσαμε τη απόλυτη κυριαρχία ενός δεξιού – αριστερού  εθνικο-λαϊκισμού στη πολιτική ζωή της χώρας, την ήττα της Πολιτικής, τα ψεύτικά τα λόγια τα μεγάλα για ότι «ένας άλλος κόσμος ήταν εφικτός» μακριά από μνημόνια! Ζήσαμε ένα εμφυλιακό  κλίμα με προδότες, τσολάκογλους, νενέκους, μερκελιστές, κλπ που υποβάθμισε και έβλαψε βαθιά την λειτουργία της  ίδιας της δημοκρατίας μας και διέσυρε πρόσωπα και υπολήψεις. Και σε όλα αυτά πρωταγωνιστής και βασικός υπεύθυνος μετά το 2009 είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ τα κόμματα του σημερινού κυβερνητικού σχηματισμού που «διαπραγματεύτηκαν σκληρά» με «αξιοπρέπεια» απειλώντας με Κούγκι αλλά τελικά έφεραν το 3^ο Μνημόνιο για την χώρα, εκεί που φαινόταν ότι ήμασταν πολύ κοντά στην έξοδο και δεν θα χρειαζόταν άλλο.

Μπορεί ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας των πολιτών, αυτό πλέον να το αντιλαμβάνεται καθαρά όπως και τις τεράστιες ευθύνες που έχει ο συνασπισμός των κομμάτων της συν-κυβέρνησης.  Όμως ένα άλλο εξ ίσου σημαντικό μέρος της συνεχίζουν να μεταφέρουν τις πολιτικές ευθύνες στο «παλαιό πολιτικό σύστημα», λες και αυτό διαπραγματεύτηκε τους έξι μήνες που οδήγησε την χώρα σε ασφυξία ρευστότητας και στα capital controls, στην επιστροφή στη ύφεση στην αύξηση της ανεργίας και στα ελλείμματα ξανά κατά πάσα πιθανότητα για το 2015;

Αυτές οι αντιλήψεις εκφράζουν ένα ανορθολογικό και άχρονο τρόπο σκέψεις που έχει έντονα τα στοιχεία της προσπάθειας αποφυγής της ατομικής και συλλογικής ευθύνης της διαδεδομένης αντίληψης που εκφράστηκε σε όλη την διάρκεια της κρίσης αλλά και πριν ότι για τα όποια προβλήματα μας φταίνε πάντα οι άλλοι και όχι εμείς.

Γιατί ασφαλώς ό καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του στα πλαίσια της δημοκρατικής λειτουργίας  του πολιτικού μας συστήματος και της ελευθερίας στις επιλογές του όσα αφορά όχι μόνο τι ψηφίζει αλλά και των πολιτικών συνεπειών που έχει η ψήφος. Στην δικιά μας περίπτωση, παρά την οριστική ρήξη που συντελείται με το αντιμνημονακό παρελθόν των κυβερνώντων συνεχίζουν μεγάλα ποσοστά πολιτών να στηρίζουν και να κάνουν αποδεκτές τις πολιτικές εκείνες που αποδειχτήκαν όχι μόνο ανεφάρμοστες αλλά και τεράστια ψέματα.

Που είχαν και έχουν μάλιστα σοβαρές συνέπειες  για το μέλλον της χώρας. Όχι μόνο αναφορικά με την Οικονομία και τα 40 δις του νέου κόστους από το τρόπο διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη – Τσίπρα, την  αύξηση της ανεργίας λόγω των capital controls που για το μήνα μόνο  Ιούλιο χάθηκαν εξ αιτίας τους πάνω από 16.658 θέσεις εργασίας, αλλά και για την διεθνή αναξιοπιστία της χώρας που την οδήγησαν σε τεχνικό default έναντι του ΔΝΤ, σαν την πρώτη ανεπτυγμένη χώρα που δεν μπόρεσε να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της, πράγμα που είχε να συμβεί μέχρι τότε μόνο με χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου.

Αυτή η συνεχή αποφυγή των ατομικών αλλά και συλλογικών ευθυνών δείχνει ότι σημαντικά τμήματα της κοινωνίας των πολιτών βρίσκονται στην παιδική ηλικία και αρνούνται πεισματικά να ενηλικιωθούν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Έτσι όμως δεν μπορεί να ωριμάσει η δημοκρατία μας, αλλά ούτε ένα κόμμα μπορεί να μετατραπεί από αντισυστημικό σε μεταρρυθμιστικό ικανό να κυβερνήσει, όταν μάλιστα η όποια ηγετική του ομάδα αρνείται να πει την αλήθεια δημόσια και να κάνει την αυτοκριτική  της όχι μόνο για τις ψευδαισθήσεις της αλλά για το γεγονός ότι ήταν και είναι φορέας ιδεών μια αριστεράς που έχει πλέον ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής της τουλάχιστον όσο αφορά τον Ευρωπαϊκό χώρο.

artemakism@ameksa.gr        

Το Μοντέλο Πολιτικής Συνεννόησης ψηφίζω ΝΑΙ ή ΟΧΙ και εννοώ το αντίθετο!

Τι άσχημα παιγνίδια παίζει η ζωή; Όταν οι επιλογές μας είναι σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα; Τελικά παρασύροντας ένα ολόκληρο λαό τον οδηγείς να ψηφίσει ΟΧΙ εννοώντας ΝΑΙ! Αυτό θα μπορούσε να διαμορφώσει ένα Νέο Μοντέλο Πολιτικής Συνεννόησης;  Αν συμβεί μια φορά όπως στη περίπτωση του δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου, μπορεί να το χαρακτηρίσεις σαν παράκρουση μιας αδιέξοδης στρατηγικής που ψάχνει το απεγκλωβισμό της; Ούτε Ρήξη, ούτε έξοδο από το Ευρώ; Όταν όμως αυτό συμβαίνει να επαναλαμβάνεται όπως προχθές στην ψηφοφορία της Βουλής με τους 17 βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισαν ΝΑΙ αλλά στην συνέχεια αιτιολογώντας με κείμενο τους την θέση τους μας λένε ότι ουσιαστικά το ΝΑΙ είναι ΟΧΙ! Τότε πλέον πρέπει να αναρωτηθούμε ότι εκτός από την «παρά φύση» κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ο ένας εκ των δύο κομματικών εταίρων ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι «κανονικό κόμμα». Παρά την «βίαιη ωρίμανση» πριν τις τελευταίες εκλογές  κατά Γ. Δραγασάκη, δεν «μπορεί να κυβερνήσει» πάντα σύμφωνα με το Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης;   

Τελικά πόσο ακριβά θα πρέπει να πληρώσουμε σαν χώρα τους πειραματισμούς από Μαθητευόμενους Μάγους και με την συναίνεση μεγάλου τμήματος του λαού, σε μια τόσο δύσκολη και κρίσιμη συγκυρία; Εκτός από τις αδυναμίες και την ανικανότητα του  Πολιτικού Συστήματος που τμήμα του, αναγνώρισε έστω και καθυστερημένα τα λάθη του και προσπάθησε να απαλλαγεί  από το «πολιτικό κόστος» και να προχωρήσει έστω και ατελώς σειρά από μεταρρυθμίσεις και αλλαγές ιδιαίτερα όσο αφορά τις Δημοσιονομικές Πολιτικές της χώρας και ασφαλώς κάτω από τα ασφυκτικά χρονικά πλαίσια των Μνημονίων και των Δανειστών μας.  Από την άλλη όμως η κοινωνία μας δείχνει τελείως ανώριμη να αντιληφθεί και να διαβάσει τις νέες πραγματικότητες, να αποδεχτεί Μεταρρυθμίσεις και Αλλαγές που να της επιτρέπουν να λειτουργεί φυσιολογικά, απορρίπτοντας το παράδειγμα προ-κρίσης - να ζει με βάση το τι παράγει και όχι συνεχώς πάνω από τις δυνατότητες της, με δανεικά -  σε ένα άκρως ανταγωνιστικό εξωτερικό περιβάλλον όπως είναι αυτό μιας Νομισματικής Ένωσης. Μιας Ένωσης χωρών στη οποία δεν υπάρχουν «εθνικά δίκαια» αλλά διαφορετικά συμφέροντα.

artemakism@ameksa.gr

Οι επιπτώσεις και ο κίνδυνος της μη συμφωνίας για την Τουριστική Αγορά;

Ας κάνουμε την υπόθεση ότι η διαπραγμάτευση δεν καταλήγει σε συμφωνία; Τι μπορεί να συμβεί τις επόμενες μέρες; Ποιος μπορεί να το σκεφτεί; Ασφαλώς περισσότερο από άλλους οι παράγοντες του Τουρισμού: Επιχειρηματίες και Εργαζόμενοι, θυμίζω ότι συμβάλει κατά 18% στο ΑΕΠ  και πάνω από το 8% είναι η άμεση συμβολή του στη συνολική Απασχόληση. Ποιος λογικός μπορεί να φανταστεί ότι στο Πικ (υψηλή περίοδο) της Τουριστικής περιόδου να «κλείνουν οι Τράπεζες»; Και μην λένε για «περί σκοτεινών σχεδίων» από ξένα και εγχώρια κέντρα που στόχο έχουν  να αποδυναμώσουν την κυβέρνηση; Την τελευταία εβδομάδα οι αναλήψεις καταθέσεων από τις τράπεζες έφτασαν τα 4 δις, το bank run πλησιάζει επικίνδυνα σε περίπτωση μη συμφωνίας με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης. Η Κρήτη ανέδειξε πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη πληρώνει σημαντικό τίμημα πέρα από το γενικό που είναι η αύξηση του κόστους διαχείρισης της κρίσης  και τα πρόσθετα μέτρα που θα πρέπει να παρθούν μετά πέντε μήνες άκαρπης διαπραγμάτευσης, με τις επιπτώσεις της πολιτικής αβεβαιότητας στη Τουριστική Αγορά της Κρήτης που είναι μια από της μεγαλύτερες της χώρας. Ήδη υπάρχουν ακυρώσεις  και στις κρατήσεις και η μείωση σε περιοχές φτάνει και το 25-30% όπως λένε παράγοντες της Τουριστικής Αγοράς. Φαίνεται  πλέον να μην είναι αντιστρέψιμη η μείωση των αφίξεων για την φετινή τουριστική περίοδο, όταν  οι προσδοκίες ήταν για συνέχιση της ανοδικής πορείας σε σχέση με την πολύ καλή περσινή κίνηση των αφίξεων που ήταν αυξημένη κατά 22% σε σχέση με το 2013 της Ελληνικής Τουριστικής Αγοράς! Βεβαία θυμίζω ότι η κυβέρνηση των «μαθητευόμενων μάγων» εγγυάται μόνο την πληρωμή των μισθών και σύνταξαν(!) Την μόνη Βαριά Βιομηχανία της χώρα που είναι ο Τουρισμός που συμβάλλει αποφασιστικά στη όποια ανάκαμψη και έξοδο από την κρίση της Ελληνικής Οικονομία, ποιος θα την εγγυηθεί; 

Ας προσέχαμε!

Μία είναι η λύση άμεση συμφωνία στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής  την Δευτέρα και «Μένουμε Ευρώπη»!!

artemakism@ameksa.gr           

Επαναστάτης χωρίς αιτία

Όλο και περισσότερο ο θίασος που μας κυβερνάει μοιάζει με την ταινία «Rebel Without a Cause» - Επαναστάτης χωρίς αιτία - του 1955 του Nickolas Ray με πρωταγωνιστή το James Dean. Τελικά το Chicken run μεταξύ της κυβέρνησης Τσίπρα και των Θεσμών (Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ΕΚΤ και ΔΝΤ) που οδηγεί;

Για το σύνολο των αναλυτών τα πιθανά σενάρια του game of chicken (είναι κλασσικό παράδειγμα της θεωρίας των παιγνίων) είναι τρία:

1.     Να καταλήξει η διαπραγμάτευση  σε συμφωνία

2.     Να καταλήξει σε μη συμφωνία που θα οδηγήσει τη χώρα σε default (χρεοκοπία) εντός του Ευρώ,

3.     Να καταλήξει σε μη συμφωνία με χρεοκοπία και σε Grexit.

Πέρα όμως από την όποια πιθανή κατάληξη της διαπραγμάτευσης, που κυριαρχεί και σωστά στη ειδησιογραφία, ένα  ερώτημα που έχει τεθεί εξ αρχής είναι αν ήταν αναγκαία αυτή η πολύμηνη διαπραγμάτευση και οι επιπτώσεις της στη οικονομία της χώρας. Είναι γεγονός, χωρίς να χρείαζεται να είναι κάποιος Οικονομολόγος για να το καταλάβει, ότι το κόστος της διαπραγμάτευσης μάλλον θα είναι δυσανάλογο με το όποιο αποτέλεσμα, αφού οδήγησε ήδη σε παράταση της ύφεσης, αύξηση της ανεργίας, παραπέρα καταστροφή του παραγωγικού δυναμικού της χώρας και διεύρυνση του δημοσιονομικού κενού, άρα και ανάγκης για πρόσθετα νέα μέτρα. Μετά μάλιστα από ένα παρατεταμένο οικονομικό κύκλο της φάσης της κρίσης, πρωτοφανή για την παγκόσμια οικονομία, που μόνο στην μεγάλη κρίση του 1929 έχει ανάλογο της. Στο χρόνο διαπραγμάτευσης αθροίζεται και ο χρόνος της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως ασφαλώς και οι επιπτώσεις. Θυμίζω ότι ύφεση ξεκίνησε μετά την στροφή της κυβέρνησης Σαμαρά λόγω του αποτελέσματος των ευρωεκλογών και την εγκατάλειψη των μεταρρυθμίσεων με την πολιτική στροφή σε «λαϊκότερα μέτρα» για να ανακόψει την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, διαπραγματευόμενη «σκληρότερα» με την Τρόικα.

Επανερχόμενος στο αρχικό ερώτημα για το κατά πόσο ήταν αναγκαία η πολύμηνη διαπραγμάτευση από την κυβέρνηση Τσίπρα, αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πλέον, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες χωρίς να είναι έτοιμος να κυβερνήσει σε μια τόση κρίσιμη περίοδο τη χώρα. Όπως ότι  δεν είχε και κανένα σχέδιο πως μπορούσε να ξεκινήσει τις διαδικασίες για να βγάλει τη χώρα από τη κρίση ή να έστω να συνεχίσει από το σημείο που την άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση, όπως πολλές φορές είχει πεί σε παρεμβάσεις του ο πρώην πρόεδρος του Πασοκ Ε. Βενιζέλος.

Παράλληλα αποδείκτηκε εκ των υστέρων καταστροφική η αντιμνημονιακή ρητορεία των πολιτικών που χρησιμοποίησαν όλα αυτά τα χρόνια τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και ο άλλος έταιρος της κυβέρνησης «κοινωνικής σωτηρίας» οι ΑΝ ΕΛ. Τελικά αποδείχτηκε πύρρεια η νίκη τους αφού ο λαϊκισμός κυριάρχησε στην πολιτική ζωή και εξέθρεψε φαινόμενα και προσδοκίες που δεν έχουν σχέση με την έξοδο της χώρας από την κρίση αλλά και την αντιμετώπιση των βασικών αιτιών που μας οδήγησαν σ’ αυτή.

Έτσι αναγκάστηκε η κυβέρνηση να διαπραγματεύεται περισσότερο με στραμένη την προσοχή της στο εσωτερικό μέτωπο, αλλά και λόγω έλλειψης σχεδίου να χρησιμοποιεί τις επικοινωνιακές πολιτικές αλλάζοντας τα ονόματα με νέες λέξεις όπως: «θεσμοί» αντί  Τρόικας, «ενδιάμεση λύση» αντί αξιολόγησης κλπ μέχρι την φωτογράφιση του υπουργού οικονομικών στο Paris Match, τις εκατοντάδες συνεντεύξεις του σε διεθνή  ΜΜΕ με αιτιολογία την «διεθνοποίηση» του προβλήματος του χρέους, και την «δημιουργική ασάφεια» για να κερδίσει χρόνο και να προετοιμαστεί.

Αυτός ήταν και ο βασικός παράγοντας που την οδήγησε σε σοβαρά λάθη όπως να αφήσει την χώρα χωρίς πρόγραμμα χρηματοδότησης, καταφεύγοντας σε θεωρείες ότι δεν θα πάρει τις δόσεις που απόμεναν του Μνημονίου, καταγγέλλοντας της ως «τοξικές». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να οδηγήσει σε ασφυξία ρευστότητας την αγορά και την πραγματική οικονομία, να σαρώσει τα αποθεματικά Ασφαλιστικών Ταμείων, Δημόσιων Οργανισμών και ΟΤΑ για να πληρωθούν οι υποχρεώσεις του Κράτους στους δανειστές. Με μόνη στρόφιγγα ανοικτή αλλά ελεγχόμενη λόγω ότι δεν υπήρχε πρόγραμμα σε ισχύ για την χώρα, τον ELA (Emergency Liquidity Assistance), την έκτακτη γραμμή ρευστότητας της ΕΚΤ,  προς τις Ελληνικές Τράπεζες για να εξυπηρετούν τις συναλλαγές και την λειτουργία τους, που όμως καθιστούν το δανεισμό τους ακριβότερο, εξ αιτίας των υψηλότερων επιτοκίων .

Η κυβέρνηση μετά την πολύμηνη διαπραγμάτευση, δυστυχώς για την χώρα όπως εχει τονίσει επανειλημμένα ο Ε. Βενιζέλος έχει βρεθεί σε Στρατηγικό αδιέξοδο, χωρίς να μπορεί  να υπογράψει με τους εταίρους - δανειστές μας συμφωνία, γιατί θα έχει σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό των κομμάτων που την στηρίζουν του αντιμνημονιακού συνασπισμού. Όπως και δεν μπορεί να πάει σε ρήξη με τους εταίρους γιατί δεν έχει τέτοια λαϊκή εντολή. Αντίθετα έχει δεσμευτεί να παραμείνει η χώρα στο ευρώ και να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία. Ο μεγάλος κίνδυνος σήμερα είναι η διαμόρφωση στο εσωτερικό της συμπολίτευσης διαφορετικών κέντρων εξουσίας. Που μπορούμε να τους διακρίνουμε στους «σκληρούς» και τους «ήπιους» αντιμνημονιακούς. Οι πρώτοι είναι υπέρ της ρήξης και στην επιστροφή στη δραχμή, οι δεύτεροι είναι υπέρ του «έντιμου συμβιβασμού»  και της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Ίσως χαρακτηριστική έκφραση   αυτού του δίπολου πολιτικά είναι η σύστασης στη βουλή της εξεταστική επιτροπή της «αλήθειας για το δημόσιο χρέος» υπό την προσωπική αιγίδα της ΠτΒ και μάλιστα το πόρισμα που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα κηρύσσει το χρέος «παράνομο και καταχρηστικό». Παράλληλα  49 βουλευτές από την συμπολίτευση ζητούν να συζητηθεί το πόρισμα στη βουλή. Φαίνεται ότι οι πολιτικές πληγές του αντιμνημονιακού αγώνα είναι τόσες πολλες και βαθιές που δύσκολα θα επιτρέψουν στις δυνάμεις της λογικής του «Μένουμε στην Ευρώπη» να συζητήσουν το μέλλον της χώρας και ενός προγράμματος εθνικής ανασυγκρότησης για να μην ξαναβρεθεί ποτέ πια η χώρα στην θέση που βρέθηκε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης και να γίνει μια κανονική χώρα.

artemakism@ameksa.gr  

Τα ψέματα του λαϊκισμού

Τα ψέματα του λαϊκισμού έχουν κοντά ποδάρια! Για να δημιουργούν φόβο και πανικό στοχεύουν στη μεγάλη πλειοψηφία των χαμηλοσυνταξιούχων. Αποκρύπτουν τις στατιστικές που αποδεικνύουν την μη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας. ότι δηλαδή οι μισθοί και συντάξεις είναι το 75% από τις πρωτογενείς δαπάνες του προϋπολογισμού που αντιπροσωπεύει πάνω από το 16% του ΑΕΠ και απαιτείται η χρηματοδότηση τους με ετήσιες μεταβιβάσεις του κρατικού προϋπολογισμού 10% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 2,5%. Όλα αυτά οι λαϊκιστές τα καλύπτουν με το σύνθημα εκτός από τους "αριθμούς υπάρχουν και οι άνθρωποι". Δεν λένε όμως ότι χωρίς τους αριθμούς δεν θα υπάρχει δυνατότητα πληρωμής των συντάξεων τα επόμενα χρόνια, ελλείψει μάλιστα των δανεικών. Άρα τι κάνουν; Ξεκινούν μια προπαγανδιστική καμπάνια ότι οι  πιστωτές προτείνουν περικοπές στις συντάξεις και μάλιστα ότι «στηρίζονται σε λάθος στοιχεία των αναλογιστικών μελετών». Έτσι αυτοί προτείνουν την διενέργεια νέων αναλογιστικών μελετών. Παράλληλα παραπέμπουν τα πρόβλημα στις καλένδες. Για το πρόβλημα της πρώιμης συνταξιοδότησης ενώ το αναγνωρίζουν απλώς το μεταφέρουν σε σταδιακή εφαρμογή από το 2016-2025, για να μην στενοχωρήσουν την πελατεία τους και τις ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις που έδωσαν στους εκλογείς τους. Αρνούμενοι να περικόψουν δαπάνες αντιπροτείνουν την αύξηση των εσόδων μέσω νέας φορο-επιδρομής. Αυτά τα μέτρα τα βαπτίζουν «αντιυφεσιακά και δίκαια» και ισχυρίζονται ότι αναδιανέμουν τα βάρη της κρίσης βάζοντας να πληρώσει το τίμημα η Πραγματική Οικονομία, οι Επιχειρήσεις  και κατά συνέπεια η Ανάπτυξη. Αυτή βέβαια θα μου πείτε βλέπουν την Ανάπτυξη μέσω του Δημόσιου Τομέα (Κρατισμός). Σε ένα Κράτος μάλιστα που έχει χρεοκοπήσει και όταν όλοι στη Ευρώπη αναγνωρίζουν το ρυθμιστικό ρόλο του Κράτους στη Ανάπτυξη είτε μέσω της ενίσχυσης των θεσμών, της αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης και της προώθησης επενδύσεων μέσω Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).

Η πρόταση των πιστωτών μας είναι πολύ συγκεκριμένη και ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα όσο αφορά στις συντάξεις κάνοντας το ασφαλιστικό σύστημα μεσομακροπρόθεσμα βιώσιμο. Καθιστώντας το ανταποδοτικό. Οι προτάσεις  τους είναι η ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης του με την εφαρμογή του Ν.3863/2010 με εξοικονόμηση πόρων 0,25-0,5% για το 2015 και 1% από το 2016 και μετά του ΑΕΠ. Δημιουργία άμεσα αντικινήτρων για τις πρώιμες συνταξιοδοτήσεις και τη εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος για τις επικουρικές.

Για τις δημοσιονομικές πολιτικές, υπάρχουν δύο δρόμοι: Ο ένας είναι η μείωση και ο εξ-ορθολογησμός των Δανών του Κράτους με δίκαιο τρόπο (όχι στα οριζόντια μέτρα) και ο άλλος είναι η αύξηση των Εσόδων με διεύρυνση της φορολογικής βάσης πάταξης φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας. Αυτό δεν σημαίνει φορο-επιδρομή με αύξηση συντελεστών φορολογίας και έκτακτων εισφορών στις επιχειρήσεις. Όταν μάλιστα είναι η Πραγματική Οικονομία αυτή που σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης την πενταετία. Το αποδεικνύει το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων (λόγω της αφαίμαξης της ρευστότητας των τραπεζών από το δημόσιο) και οι 700.000 άνεργοι που προστέθηκαν στις ήδη 500.000 ανέργους προ – κρίσης. Από  τους κλάδους της μεταποίησης και του κατασκευαστικού τομέα προέρχονται οι περισσότεροι από τους ανέργους. Έτσι δημιουργήθηκε το δίπολο που ονομάστηκε από τους Οικονομολόγους «ανέγγιχτοι» μεταξύ των εργαζόμενων του Δημόσιου τομέα και τους  εργαζόμενους του Ιδιωτικού τομέα που σήκωσαν όλο το βάρος της μεγαλύτερης επίπτωσης της κρίσης που είναι η ανεργία. Αυτός ήταν και ο βασικός παράγοντας που οδήγησε η σχέση εργαζόμενου / συνταξιούχου στη χώρα να είναι 1/1 όταν στην Ε.Ε. είναι 1/4 . Σε αυτό καταλυτικός παράγοντας ήταν και είναι και οι ηλικίες συνταξιοδότησης από το δημόσιο που κατά μέσο όρο είναι τα 55 χρόνια και οι μη απολύσεις που οδήγησαν στη πρώιμη συνταξιοδότηση μεγάλο αριθμό  υπαλλήλων επιβαρύνοντας τα ασφαλιστικά ταμεία και τις επόμενες γενιές.

artemakism@ameksa.gr

Η κυβέρνηση των Μπαταξίδων ΣυριζαΑνελ

Αυτοί που μας κυβερνούν είναι μια ομάδα μπαταξίδων[1]! Ποιος ο λόγος της χθεσινής συζήτησης στη Βουλή; Αυτό που κατάλαβε κάθε νοήμων πολίτης αυτής της χώρας είναι το στρατηγικό αδιέξοδο αυτής της κυβέρνησης! Ούτε συμφωνία, ούτε ρήξη! Τότε τι; Ο γόρδιος δεσμός πρέπει να λυθεί και για να λυθεί μόνο πρωθυπουργός θα μπορούσε; Το ζήτημα είναι αν είναι σε θέση να το κάνει; Μέχρι στιγμής οι κινήσεις του δεν αφήνουν περιθώρια ελπίδας; Αυτό φάνηκε και από την συζήτηση που προκάλεσε ο ίδιος χθες στη βουλή σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων. Τελικά αυτό που φάνηκε ήταν ότι ο σκοπός της συζήτησης είχε σαν στόχο να βάλει την αντιπολίτευση προ των «ευθυνών» της και όχι την κυβέρνηση του και τις κοινοβουλευτικές ομάδες ΣυριζαΑνελ; Λες και δεν είναι αυτός στη κυβέρνηση αλλά νομίζει ότι παραμένει στην αντιπολίτευση; «Αντικειμενικά» είναι υποχρεωμένος να αναλάβει τις ευθύνες του  για την χώρα όπως σημείωσε πολύ σωστό ο Β. Βενιζέλος, ο οποίος για μια ακόμη φορά φάνηκε ότι είναι αυτός που έχει το πιο ολοκληρωμένο πολιτικό λόγο και σχέδιο για την κρίση στη χώρα, πέρα από την δεινότητα του σαν ρήτορας.

Παράλληλα με απαράμιλλο τρόπο ξεσκέπασε τις μνημειώδεις Βαρουφάκιες «δημιουργικές ασάφειες» από την αρχική απόρριψη  των «τοξικών» δόσεων των δανειστών μας που σήμερα τους εκλιπαρούμε να μας τις δώσουν αφού έχουν οδηγήσει τη χώρα σε ασφυξία ρευστότητας και απειλούν ότι θα «αυτοκτονήσουμε»  και ότι δεν θα πληρώσουμε τις δανειακές υποχρεώσεις οδηγώντας στο μοντέλο της ΖΑΜΠΙΑΣ  και στη επαλήθευση της ρήσης του Σ. Ράμφου «Ευρώπη ή Αφρική»! Για να ολοκληρώσουν το κύκλο των δημιουργικών νεολογισμών με το ΣΑΝΟ (Σχέδιο Ανάπτυξης Νέας Οικονομίας) όπως φαίνεται προτίθενται να ονομάσουν το Μνημόνιο 3!

---

[1] Παλιά κλασσική τουρκομερίτικη έκφραση που σημαίνει τον τζαμπατζή ή κακοπληρωτή οφειλέτη. 

Με το πουκάμισο ριχτό

Χρόνια τώρα κυκλοφορώ με το πουκάμισο απέξω. Κανείς δεν μου έδινε σημασία. Σήμερα, καθώς μάλιστα φορούσα ένα βαρύ ορειβατικό πουκάμισο πηγαίνοντας σε δημόσια υπηρεσία κάποιοι γνωστοί μου, μόλις με βλέπουν άρχισαν τα γελάκια. Μου  λένε «τι έγινε ρε Μιχάλη και έχεις το πουκάμισο απέξω»; «Γιατί ρε παιδιά απαντώ, είναι τόσο σημαντικό; Εδώ και χρόνια σε τελευταία ανάλυση αυτές είναι οι ενδυματολογικές μου προτιμήσεις. Το λεγόμενο casual style!»

Επειδή τώρα το πλασάρει ο νέος υπουργός Οικονομικών, δεν σημαίνει ότι αλλάξαμε και βλέπουμε τον κόσμο από την μια μέρα στη άλλη διαφορετικά. Μόνο που φοβάμαι πως αρχίζουμε να βλέπουμε την χώρα έξω από την στενωπό της ελεγχόμενης χρεοκοπίας και αρχίζουμε να φαντασιωνόμαστε εικόνες από το πρόσφατο παρελθόν του ευδαιμονισμού και την επιστροφή στο παράδεισο. Παρά το γεγονός της προειδοποίησης για λιτό βίο. Και αυτή η προειδοποίηση έχει αξία γιατί έτσι και κάνουν ότι μας βγάζουν από την πρίζα οι πιστωτές μας έχουμε τελειώσει.

Για αυτό να μην μας μπερδεύουν οι στιλιστικές και ενδυματολογικές προτιμήσεις του υπουργού εθνικής οικονομίας του Γιαν(ν)η ( Βαρουφάκη και να μένουμε στη ουσία των γεγονότων και στις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σαν χώρα και δεν πρόκειται να αλλάξουν από την μια μέρα στη άλλη ανεξάρτητα αποτελέσματος από τις διαπραγματεύσεις, που εκτός των άλλων απαιτούν χρόνο.

artemakism@ameksa.gr       

Γιατί ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ στις κρισιμότερες εκλογές για την χώρα μετά την μεταπολίτευση;

Είναι γνωστό ότι στηρίζουμε ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ σ’ αυτές τις κρισιμότατες εκλογές, ως την συνεπέστερη, ειλικρινή  και ελπιδοφόρα πολιτική πρόταση για έξοδο από την κρίση αλλά και εγγύησης για το μέλλον της χώρας.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες τόσο για την Ελλάδα όσο και για την ενότητα της Δημοκρατικής Παράταξης.

Είναι σε κρίσιμη καμπή το στρατηγικό μέλλον της χώρας. Συμφωνούμε και προτείνουμε σταθερά από την αρχή, την ανάγκη για εθνική συνεννόηση και δημιουργία  κυβερνήσεων συνεργασίας σε προγραμματική βάση - δεσμεύσεις.

Οι εκλογές είναι μια κορυφαία στιγμή δημοκρατικής λειτουργίας και τα πολιτικά κόμματα έχουν την υποχρεώσει να παρουσιάσουν στους πολίτες ξεκάθαρα τις πολιτικές προτάσεις και δεσμεύσεις τους. Δεν είναι δυνατόν να τις παραπέμπουν στο μέλλον ζητώντας από τους πολίτες να τους χρήσουν πρώτο κόμμα δίνοντας τους μάλιστα «αυτοδυναμία» στο όνομα μιας αφηρημένης «ελπίδας» ή ότι θα είναι καλύτεροι διαπραγματευτές ή ότι θα εφαρμόσουν προγράμματα αντιμετώπισης της «ανθρωπιστικής κρίσης», χωρίς να προσδιορίζουν τους πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων εντός και εκτός της χώρας αλλά και με ποιες οικονομικές πολιτικές θα εξασφαλίσουν τους πόρους, όταν μάλιστα μέσα από πολιτικές αντιφάσεις, κάνουν αναφορές για μονομερή παύση πληρωμών, αν «υποχρεωθούν»;

Από την άλλη δεν είναι δυνατόν στο όνομα του «φόβου» και του Grexit, ασφαλώς υπαρκτών κινδύνων για την χώρα «country risk», να εκμεταλλεύεται την συγκυρία η ΝΔ και τα δημοσιεύματα των ξένων ΜΜΕ και να εμφανίζει την πιθανή ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα σαν εθνική καταστροφή. Αυτό που επιδιώκουν και τα δύο κόμματα του νεομικρο-δικομματισμού είναι η πόλωση και η μη διεξαγωγή ενός δημοκρατικού διαλόγου στην ουσία των προβλημάτων, αλλά και των πιθανών ρεαλιστικών πολιτικών λύσεων με το μικρότερο δυνατό οικονομικό και κοινωνικό κόστος για την πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών.

Αυτό που χρειάζεται αυτή την στιγμή η χώρα είναι ένας ειλικρινής και αληθινός δημοκρατικός διάλογος θέσεων και όχι πολεμικής αντιπαράθεσης μεταξύ των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου. Ώστε να ολοκληρωθεί το ταχύτερο δυνατό η αξιολόγηση του προγράμματος διάσωσης από την τρόικα, με την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων σε σχέση με τις δεσμεύσεις μας και  τη έξοδο από τα μνημόνια. Την συμφωνία μιας μεταβατικής περίοδο που θα διασφαλίσει τους αναγκαίους χρηματοδοτικούς πόρους της Ελληνικής Οικονομίας για την επόμενη περίοδο μέσω της Προληπτικής Πιστοληπτικής γραμμής από τους εταίρους μας. Όπως επίσης την συμφωνία όλων των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων για το μέλλον της χώρας, που θα πρέπει πολιτικά να εκφραστεί με την νέα στρατηγική πρόταση παραγωγικής και θεσμικής ανασυγκρότησης και ασφαλώς την συναινετική εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας και την ανάγκη Συνταγματικής Αναθεώρησης και αλλαγής του εκλογικού νόμου.

Η δύναμη ευθύνης για την υλοποίηση της πρότασης της Εθνικής συνεννόησης  και κυβερνήσεων συνεργασίας είναι το ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ στηρίζοντας ή συμμετέχοντας σε μια τέτοια κυβέρνηση. Αυτό διασφαλίζεται αν θα υλοποιηθεί και ο στόχος να αναδειχθεί τρίτο κόμμα σε αυτές τις εκλογές και αναλάβει την πιθανή τρίτη διερευνητική εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης. Η προσφυγή σε επαναληπτικές εκλογές είναι ένα από τα καταστροφικά σενάρια για την χώρα που οφείλουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να αποτρέψουν.

artemakism@ameksa.gr