Σελίδες

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Είναι εφικτός ο στόχος της δημιουργίας της Ελληνικής Ελιάς της κεντροαριστεράς;

Ο όρος «Ελιά» χρησιμοποιείται από πολλούς για να υποδηλώσει την ανάγκη συνένωσης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς:  τους σοσιαλδημοκράτες, την δημοκρατική αριστερά μέχρι και τους φιλελεύθερους του κέντρου.
Η πατρότητα του όρου αλλά και το εγχείρημα ανήκει στο Ιταλό καθηγητή και πολιτικό, Ρομάνο Πρόντι πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας  και Επίτροπο της Ε.Ε. προερχόμενο από την κουλτούρα την καθολική – δημοκρατική, ο οποίος το 1995 ανέλαβε την πρωτοβουλία της συνένωσης και κοινής καθόδου όλων των δυνάμεων της κεντροαριστεράς κάτω από ένα κοινό σύμβολο την Ελιά.
Η «Ελιά», υπήρξε  μια ενδιαφέρουσα πολιτική εμπειρία  - ομοσπονδία κομμάτων της Ιταλικής κεντροαριστεράς -  που συνένωσε όλες τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της, μέσω τριών βασικών ιδεών – αξόνων: της σοσιαλιστικής – σοσιαλδημοκρατικής, κουλτούρας, εκείνης της καθολικής – δημοκρατικής και της φιλελεύθερης δημοκρατικής (ευρωπαϊστές και οικολόγους) και πέτυχε να κυβερνήσει την χώρα κατά περιόδους από το 1995 – 2007, απέναντι στην κεντροδεξιά του Σύλβιο Μπερλουσκόνι.
Κάτι ανάλογο συζητάμε και εμείς σήμερα, μετά και την έκκληση - πρόσκληση των 58 για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Ασφαλώς σε εντελώς  διαφορετικές πολιτικές και  κοινωνικές συνθήκες από εκείνες όπως είχαν διαμορφωθεί στην δεκαετία του 90 στη Ιταλία, από την Ελλάδα του σήμερα, της κρίσης και των μνημονίων.
Κοινό σημείο αναφοράς μπορεί να θεωρηθεί η κρίση του πολιτικού συστήματος και στις δύο χώρες και η ανάγκη ανασύνθεσης του, για την ηγεμονία της πολιτικής εξουσίας.
Η κρίση στο πολιτικό σύστημα της Ιταλίας ήταν προϊόν της διαφθοράς του συστήματος εξουσίας Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλιστών που κυριάρχησαν στη πολιτική ζωή της χώρας μετά τον πόλεμο και μέχρι την κατάρρευση τους την δεκαετία του 90 και της υπέρβασης τους διπολισμού στις διεθνείς σχέσεις. Ενώ για την χώρα μας είναι η οικονομική κρίση και οι μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας.
Από την άλλη η πρωτοβουλία για την Ελιά στη Ιταλία αναλήφθηκε σε στιγμή κρίσης της κεντροδεξιάς με την παραίτηση της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, και την στήριξη της κυβέρνησης τεχνοκρατών του Ντίνι. Ενώ στη χώρα μας το σημερινό κομματικό σκηνικό, όπως διαμορφώνεται μετά τις διπλές εκλογές του 2012 και όπως χαρακτηριστικά περιγράφει σε άρθρο του[1] ο καθηγητής Γ. Βούλγαρης, δεν μπορεί να δώσει προοπτική στη χώρα στη μετα-μνημονιακή εποχή, ιδιαίτερα όσο αφορά την Εθνική Ανασυγκρότηση της. Αυτό το πολιτικό σκηνικό σε συνδυασμό με τις παγιωμένες συντεχνίες συμφερόντων του δημόσιου τομέα και του συνδικαλιστικού κινήματος «διαιωνίζει μια πρακτική αδιέξοδη» που δεν μπορεί να εγγυηθεί όλες εκείνες τις τομές και μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα για να εκσυγχρονιστεί και μετατραπεί σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα.  

Η Ελιά στη Ιταλία στη πρώτη περίοδο συνένωσε το σύνολο των αριστερών και κεντρώων κόμματων. Ακόμα και το κόμμα της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης» του Μπερτινότι συμμετείχε στην σύμπραξη των κομμάτων για την κεντροαριστερα.
Ασφαλώς υπήρχαν οι πολιτικές προϋποθέσεις: κουλτούρα συνεργασιών, ιστορικός συμβιβασμός, υπέρβαση του σχίσματος και της διάσπασης στο εργατικό κίνημα μεταξύ κομμουνιστών – σοσιαλιστών μετά την κατάρρευση του 89.
Αντίθετα για την χώρα μας, είναι πολύ δύσκολη σε πρώτη φάση η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ ή καλύτερα τμήματος των δυνάμεων του. Είναι σαφές ότι σημαντικό τμήμα του ανήκει σε νέο-κομμουνιστικά ρεύματα και στο πρώην βαθύ Πασοκ, που είναι μέρος της πεντάλφα[2] των παραγόντων που έχουν οδηγήσει τη χώρα στην κατάρρευση. Ασφαλώς ενδιαφέρον έχουν οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του, που είναι σε φάση αναζήτησης και διαμόρφωσης μεταρρυθμιστικής ατζέντας, όμως προς το παρόν τουλάχιστον δεν φαίνεται, μακροπρόθεσμα πιθανά μπορεί να προκύψει.
Στη χώρα μας η κρίση και το εμφύλιο-πολεμικό κλίμα που έχει πάρει η αντιπαράθεση μεταξύ των κόμματων είναι παράγοντες οι οποίοι δυσχεραίνουν την προσπάθεια διεξόδου της χώρας από την κρίση – ύφεση, αλλά και δεν έχουν επιτρέψει μέχρι στιγμής τη ελάχιστη δημόσια συζήτηση τόσο για τις αιτίες της κρίσης όσο και για την διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγική. Συζήτηση για τις παθογένειες στη λειτουργία του κράτους, της δημόσιας διοίκησης, της οικονομία της αγοράς και του πολιτικού συστήματος που οδήγησαν στη κρίση, της δίκαιης διαχείρισης και κατανομής των βαρών δημόσιου – ιδιωτικού τομέα  και για την ανάγκη αναζήτησης διεξόδου μέσω ενός σχεδίου Εθνικής και παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας, στη μετα-μνημονιακή εποχή.
Αυτός οφείλει να είναι ο στρατηγικός στόχος των δυνάμεων του πόλου της κεντροαριστερας κάτω από το σύμβολο μιας Ελληνικής Ελιάς, που θα συνενώσει σε μια ομοσπονδία τις δυνάμεις της, χωρίς να απαιτεί την κατάργηση τους και χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις.
Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις; Είναι τα κόμματα και συγκεκριμένα τα μόνα υπαρκτά με θεσμική λειτουργία ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Για το ΣΥΡΙΖΑ έγινε αναφορά παραπάνω, για τις δυσκολίες συμμετοχής του σε πρώτη φάση, παρά το γεγονός ότι είναι το μεγαλύτερο κόμμα της αριστεράς.  Οι διάφορες συλλογικότητες, ομάδες πρωτοβουλίας για την κεντροαριστερά όπως Ομάδα Β, Πολιτεία 2012, Π80, η «πρωτοβουλία των πέντε» δημάρχων κλπ. Ιδιαίτερο όμως βάρος σε αυτή τη φάση έχουν οι διάφορες κινήσεις που προετοιμάζονται να συγκροτηθούν σε όλη τη χώρα, μέσω μορφών αυτοοργάνωσης και δημοκρατικής λειτουργίας.
Η πρώτη κίνηση σε αυτή την κατεύθυνση είναι της «ομάδας πρωτοβουλίας στα Χανιά», με την πρώτη δημόσια παρουσία της και στόχο, άμεσα να προχωρήσει στη ιδρυτική συνέλευση, της συγκρότησης «Κίνησης για την Κεντροαριστερα στα Χανιά» στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Αυτές οι κινήσεις προσαρμοζόμενες στις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής, θα πρέπει να ενεργοποιήσουν τις κοινωνικές – πολιτικές δυνάμεις στις τοπικές κοινωνίες σε πρώτο επίπεδο, με ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών για συγκρότηση και επεξεργασία στρατηγικών σχεδίων βιώσιμης ανάπτυξης και τοπικών συστημάτων αποκέντρωσης πόρων και αρμοδιοτήτων στα πλαίσια του στρατηγικού σχεδίου της Ε.Α. της χώρας. Σε δεύτερο επιπεδο είναι η περιφερειακή συγκρότηση αυτών των κινήσεων. Με στόχο την Εθνική Συντακτική Συνέλευση για την ίδρυση της Ελληνικής Ελιάς.
Οι κινήσεις θα πρέπει να οργανωθούν και να λειτουργούν με μορφές αμεσο-δημοκρατικές των μελών που θα τις απαρτίζουν εκλέγοντας συντονιστικές επιτροπές τοπικές και περιφερειακές. Θα πρέπει να δραστηριοποιηθούν για ενεργή συμμετοχή στις επόμενες δημοτικές  εκλογές και Ευρωεκλογές.
Άμεσα πρέπει να οργανωθούν το σύνολο των κινήσεων σε «κοινωνικά δίκτυα» τοπικά, περιφερειακά και εθνικά. Η εμπειρία από παρόμοιες κινήσεις σε άλλες χώρες δείχνει τη δυναμική που υπάρχει στη κοινωνική δικτύωση σαν εναλλακτικός τρόπος οργάνωσης στα παραδοσιακά κόμματα και τις λειτουργίες τους, και προδιαγράφει τις μορφές οργάνωσης των πολιτικών κομμάτων του 21ου αιώνα.
Ο στόχος της συγκρότηση του πόλου της κεντροαριστεράς είναι εφικτός μέσω της δημιουργίας της Ελληνικής Ελιάς, που στη πορεία μπορεί να ενσωματώνει συνεχώς νέες δυνάμεις. Αυτό δείχνουν τα πρώτα δείγματα αποδοχής, τόσο της πρωτοβουλίας των 58 αλλά και της τοπικής ομάδας των Χανίων με την συμμετοχή των πολιτών, δημιουργώντας μας την αίσθηση ότι αξίζει να συνεχίσουμε το εγχείρημα, με ευθύνη και σεβασμό στους πολίτες αυτής της χώρας για την διαμόρφωση μιας νέας εθνικής αυτογνωσίας και αφήγησης για τη χώρα και το μέλλον της. Είναι θέματα που συγκινούν μεγάλες κατηγορίες των συμπολιτών μας που αναζητούν διεξόδους για να συζητήσουν και να συμμετέχουν ενεργά.  

Αρτεμακης Μιχάλης, Οικονομολόγος,
της πρωτοβουλίας Χανίων
artemakism@ameksa.gr      



[1] «Η κλεψύδρα του πολιτικού χρόνου», στα ΝΕΑ 25/10/2013
[2] Η πεντάλφα της κατάρρευσης: Αδράνεια, αμορφωσιά, ανορθολογισμός, απληστία, αρνητισμός, από «Η Ελλάδα στην κρίση», Τάσου Γιαννίτση. Εκδόσεις Πόλις.

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Κεντροαριστερά Ένα πρώτο σχόλιο για την «Πρωτοβουλία των 58»

Ως συνήθως η υποδοχή ενός κειμένου «έκκληση – πρόσκληση», ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ, που υπογράφεται κύρια από μη πολιτικά πρόσωπα, στην πλειοψηφία τους: πανεπιστημιακοί, συγγραφείς, δημοσιογράφοι αναλυτές, άνθρωποι του πολιτισμού, κλπ, δημιούργησε αντιφατικά συναισθήματα στα social media.
Από την μια μεριά οι υποστηρικτές της πρωτοβουλίας, από την άλλη οι πολέμιοι, το κλασικό δίπολο ή παθογένεια της πολιτικής κρίσης που κυριαρχεί όλη αυτή τη περίοδο, με ένα μικρότερο τμήμα αλλά διακριτό να εκδηλώνει επιφυλακτική στάση «ας δούμε» και αυτό το εγχείρημα;
Το κοινό χαρακτηριστικό της υποδοχής και στις τρεις περιπτώσεις: αποδοχής, απόρριψης ή αναμονής, ήταν ότι η συζήτηση δεν επικεντρώθηκε στο κείμενο της «έκκληση - πρόσκληση». Αλλά κύρια η πολεμική είχε σαν βασικά στοιχεία, σενάρια, σκοπιμότητες, προθέσεις, a priori αποκλεισμούς, συνωμοσιολογικές ερμηνείες, απαξιωτικά σχόλια, χυδαιότητες, κλπ. Η υποδοχή γενικά αντικατοπτρίζει το γενικότερο κλίμα της περιόδου που διανύουμε, όπου σε σημαντικά τμήματα της κοινωνίας και ιδιαίτερα της λαϊκίστικής νέο-κομμουνιστικής αριστεράς, ο λόγος έχει καταργηθεί και η αντιπαράθεση έχει υποκατασταθεί από «άναρθρες και ασυνάρτητες δοξασίες» και ιδεοληψίες.
Κατά την γνώμη μου, με μια δεύτερη ή και τρίτη ανάγνωση από όλους εκείνους που καλοπροαίρετα επιθυμούν να συμβάλλουν στο ξεπέρασμα του εμφυλιακού κλίματος, και στη επιστροφή στη κανονικότητα μιας δημοκρατικής κοινωνίας, στη οποία ο ένας μπορεί να αφουγκράζεται τον άλλο, το κείμενο δικαιούται μιας καλύτερης υποδοχής, ανεξάρτητα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε.
Θεωρώ ότι είναι ένα κείμενο οξυδερκή με διεισδυτικό πολιτικό λόγο, που εκφράζει το μεταρρυθμιστικό κομμάτι της κοινωνίας μας, που βγαίνει ναι μεν πληγωμένο από την κρίση, παράλληλα όμως προσπαθεί να διατυπώσει τη νέα ελπίδα της «εθνικής ανασυγκρότησης της χώρας», μέσω μιας νέας εθνικής αυτογνωσίας της συναίνεσης και του πολιτικού διαλόγου.
Αυτή η ελπίδα στο τέλος θα νικήσει.


Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Σχολιάζοντας την επικαιρότητα όπως παρουσιάζεται μέσω της κοινωνικής δικτύωσης 2

ü    Μάχη Παπαζήση: «δεν μπορεί να κάθεσαι στη άκρη και να μη μιλάς. Έκανα το αυτονόητο». Η συνταξιούχος εκπαιδευτικός «όνομα και πράγμα» που αντιστάθηκε στα «τάγματα εφόδου» της Χ.Α. ενάντια των ξένων μικροπωλητών στην λαϊκή του Μεσολογγίου. Η μόνη που πήγε να καταθέσει ενάντιο, στη δίκη του βουλευτή της ΧΑ Μπαρμπαρούσα. Μήπως θα πρέπει να την μιμηθούμε σαν δημοκρατική κοινωνία των πολιτών;
Θέλω παράλληλα να θυμίσω, τότε τι άθλιες δηλώσεις είχε κάνει ο πρόεδρος μικροπωλητών  που στην ουσία προέτρεπε και νομιμοποιούσε τις ρατσιστικές και εγκληματικές ενέργειες της ΧΑ.

ü    Τρία ρεύματα είναι υπό διαμόρφωση και συγκρούονται σήμερα στη etat de crise στην ελληνικής κοινωνία:
Πρώτο το ρεύμα της συντήρησης του «τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει» και διαφύλαξης των κεκτημένων. Αυτό το ρεύμα εδράζεται στο εθνικο-λαϊκισμό της αριστεράς. Όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα θεωρεί ότι είναι αιτία και αποτέλεσμα των Μνημονίων και με την κατάργηση τους θα λυθούν όλα τα προβλήματα. Δεν διαχωρίζονται οι πολιτικές παρατεταμένης λιτότητας από αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές  και μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν και περιλαμβάνοντα στα μνημόνια. Ενώ θεωρείται ότι η αντίθεση σήμερα στη πολιτική και στη κοινωνιά είναι μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών δυνάμεων. Αρνούνται το διάλογο και την συναίνεση και τη διαμόρφωση εθνικής στρατηγική για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την ύφεση. Επαναφέρουν σιγά και σταδιακά την ιδέα της κυβερνητικής αυτοδυναμίας και τις μορφές δικομματισμού γύρω από το νέο δίπολο ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, παρά  το γεγονός ότι μέχρι χθες τον κατάγγελλαν σαν το βασικό παράγοντα της κρίσης του πολιτικού μας συστήματος.
Δεύτερο το ρεύμα που αποδίδει όλες τις αιτίες της κρίσεις σε θεωρίες συνωμοσίας. Η βάση είναι τα «περί περιούσιου λαού» λόγω του κλέους των αρχαίων προγόνων μας. Άρα όχι μόνο δεν «χρωστάμε» τίποτα, αλλά αντίθετα όλοι μας «χρωστάνε». Το δημόσιο χρέος είναι ένας «μύθος» αφού άλλες χώρες έχουν πολύ μεγαλύτερο δημόσιο χρέος. Ιδιαίτερα αυτοί που μας σηκώνουν το δάκτυλο, όπως οι Γερμανοί και το Λουξεμβούργο. Υποστηρίζουν ότι υπάρχει σχέδιο από τους «διεθνείς τοκογλύφους», «το διεθνή καπιταλισμό» που πίσω από όλους αυτούς είναι «οι Εβραίοι Χαζάροι», που μάλιστα για να αποδυναμώσουν το «αγωνιστικό μας φρόνημα» μας «ψεκάζουν». Στόχος είναι να εξαγοράσουν και να πάρουν την πατρίδα μας αντί πινακίου φακής. Αυτές οι απόψεις κύρια έχουν ερείσματα, στα άκρα της δεξιάς και αριστεράς, με διαφοροποιήσεις στα πολιτικά επιχειρήματα. Σε πολλές περιπτώσεις ταυτίζονται με τον εθνικο-λαϊκισμό και ελληνοκεντρισμό των ΑΝ ΕΛ του Π. Καμένου.
Τρίτο ρεύμα είναι των μεταρρυθμιστών που πιστεύουν για να μείνουν «τα πράγματα όπως είναι» ότι θα πρέπει «όλα να αλλάξουν». Η Ελλάδα θα πρέπει να γίνει επιτέλους ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος. Από κράτος υπερχρεωμένο, σε κράτος  με λελογισμένη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών του στα πλαίσια πάντα των παραγωγικών δυνατοτήτων του. Με εξωστρεφή οικονομία και παραγωγικό πρότυπο που θα στηρίζεται σε προϊόντα/υπηρεσίες καινοτομίας και νέων τεχνολογιών και εναλλακτικών μορφών  τουρισμού. Και το κράτος δικαίου/πρόνοιας όπως και το παραγωγικό πρότυπο της χώρας θα αναπτύσσεται μέσω της λειτουργίας μιας αποδοτικής και αποτελεσματικής  δημόσιας διοίκησης, που στόχο θα έχει μόνο την εξυπηρέτηση του πολίτη και την προστασία των δημόσιων αγαθών. Σε αυτά τα πλαίσια η Παιδεία, η Υγεία και η Φορολογία αποκτούν κεντρικό ρόλο στη Ανάπτυξη, και προϋποθέτουν την μεγάλη μεταρρύθμιση στους παραπάνω τομείς μέσω κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης και διαμόρφωσης, εθνικών πολιτικών σε αυτούς τους τομείς. Όσο αφορά αυτό το ρεύμα, συγκεντρώνει ένα σημαντικό μπλοκ πολιτικών δυνάμεων που στη etat de crise μπορεί να περιλάβει δυνάμεις της μεταρρυθμιστικής κεντρο-δεξιάς   όπως και της μεταρρυθμιστικής κεντρο-αριστεράς.
Το ποιο από τα τρία παραπάνω ρεύματα θα έχει κυρίαρχο ρόλο το επόμενο   διάστημα, αλλά και πώς θα διαμορφώνονται εσωτερικά, αυτά τα ρεύματα, μέσα από τις εσωτερικές τους αντιφάσεις και αντιπαλότητες θα προδιαγράψει και ποιο θα είναι το μέλλον αυτής της χώρας, στην Ευρώπη και στο κόσμο. 

ü    Επιτροπή σοφών: Τι γίνεται με την «επιτροπή σοφών» για την αναδιάρθρωση της φορολογικής διοίκησης και την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής που έχει ανακοινωθεί ότι προχωρεί το υπουργείο οικονομικών;
Πότε επιτέλους θα γίνει αυτή η περίφημη Φορολογική Μεταρρύθμιση που θα έχει βάθος τουλάχιστον δεκαετίας και δεν θα αλλάζει ανάλογα με την πολιτική συγκυρία και τις εκάστοτε επιδιώξεις της κομματοκρατίας.  Επενδύσεις και Ανάπτυξη χωρίς σταθερό φορολογικό περιβάλλον, δεν μπορεί να υπάρξει.


Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Σχολιάζοντας την επικαιρότητα όπως παρουσιάζεται μέσω της κοινωνικής δικτύωσης

·                     Αν δεν μάθουμε να βάζουμε ερωτήματα πριν κάνουμε αξιολογήσεις, δεν θα μπορεί να ισχύσει πότε η περίφημη φράση του Καρτέσιου που αποτελεί και τον ακρογωνιαίο λίθο του ορθολογισμού το "σκέφτομαι άρα υπάρχω". Ο λόγος περί τρομοκρατίας και της ιδεολογίας της. Αν δηλαδή υπάρχει ακροδεξιά ή ακροαριστερή τρομοκρατία. Υπήρξε στη διάρκεια της μεταπολίτευσης τρομοκρατία στη χώρα μας; Ιδεολογικά σε ποίους χώρους ήταν οι τρομοκρατικές οργανώσεις; Υπήρξαν οργανώσεις όπως πχ η 17 Νοέμβρη, οι Πυρήνες της Φωτιάς, κλπ, ή ήταν κατασκευάσματα των μυστικών υπηρεσιών ή κάποιας διεθνούς συνωμοσίας; Οι εμπειρίες και από άλλες χώρες τι διδάσκει; πχ στη γείτονα Ιταλία, υπήρξαν ή όχι οι "Ερυθρές Ταξιαρχίες" πέρα από το ακροδεξιό και φασιστικό εξτρεμισμό; Αλήθεια σύμφωνα με τις πολιτικές επιστήμες υπάρχουν ιδεολογίες και πολιτικές των άκρων στο σχήμα Δεξιά – Αριστερά, ή η μόνη χώρα στη Ευρώπη που δεν δέχεται να το συζητήσει είναι η δική μας; Αυτό ασφαλώς συμβαίνει και για ευνόητους μικροκομματικούς λόγους, αλλά νομίζω ότι το κυρίαρχο στοιχείο είναι ιστορικοί λόγοι. Είμαστε η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα, η οποία πριν το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου περάσε στο δικό της Εμφύλιο, στον οποίο συγκρούστηκε η Δεξιά με την Αριστερά για το ποιος θα αναλάβει την εξουσία. Παρά την συμφιλίωση και την αποκατάσταση της δημοκρατίας ορισμένα ζητήματα παραμένουν ακόμα ταμπού, τα οποία σε περιόδους κρίσεων γίνονται άκρως επικίνδυνα για την λειτουργία της δημοκρατίας μας, όταν εξωραΐζουν τη βία, ανεξάρτητα προέλευσης.  

·                     Με βάση την παγκόσμια κατάταξη (Il world University Rankings 2013 - 2013) που υπογράφει  το TIMES HIGHER EDUCATION για τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, το μόνο που σώζεται από τα Ελληνικά Ιδρύματα είναι το Πανεπιστήμιο Κρήτης (Ρέθυμνο) με ταξινόμηση 301 - 350 καλύτερα στο κόσμο. Στα top Πανεπιστήμια (200 καλύτερα) κυριαρχούν  οι ΗΠΑ και η Αγγλία. Με πανεπιστημιακά ιδρύματα όπως :Χάρβαρντ και Οξφόρδης. Ο λόγος περί παιδείας  και για πρωτιές. Και ασφαλώς οι αναφορές δεν είναι μόνο για μεγάλες χώρες, αλλά και μικρές όπως η χώρα μας της οποίας κανένα από τα ιδρύματα της δεν συμπεριλαμβάνονται στα 200 καλύτερα. Υπάρχουν όμως της Φιλανδίας, του Ισραήλ, κλπ. Για να έχουμε στοιχειώδη αυτογνωσία και μέτρο σύγκρισης όταν επικαλούμαστε το κλέος των αρχαίων μας προγόνων για το που είμαστε σήμερα. Όταν μάλιστα πιστεύουμε οτι αποτελούμε τον "περιούσιο" λαό που όλοι συνωμοτούν εναντίο του για να τον αφανίσουν. Ιδού λοιπόν που βρίσκονται τα Πανεπιστήμια μας στην παγκόσμια κατάταξη. Το μόνο που ξεχώρισε έστω στα 301 - 350 καλύτερα ήταν το Π.Κ. Έτσι μπορούμε ακόμα να δικαιολογούμε κάποια από τα προσχήματα  του ελληνοκεντρισμού μας. Πάντως μπράβο στους συντελεστές της διάκρισης του Π.Κ.. Τα κριτήρια ταξινόμησης είναι: καινοτομία, διδασκαλία. δημοσιεύσεις - αναφορές, έρευνα, και outlook.

·                     Ψήφο εμπιστοσύνης στη κυβέρνηση Λέττα στη Ιταλία,  υποχώρηση του Μπερλουσκόνι, για να αποφύγει την διάσπαση στο κόμμα του.
Η Ιταλική δικαιοσύνη έκανε τον καθήκον της, η Βουλή και η Γερουσία το ίδιο. Όταν οι θεσμοί λειτουργούν σε μια χώρα, λειτουργεί και η δημοκρατία. Ας ευχηθούμε το ίδιο να συμβεί και στη χώρα μας.

·                     Τι είναι το shutdown; γραμματικώς σημαίνει ΚΛΕΙΣΙΜΟ και επί το λαϊκότερο κατεβάζω τα ρολό επ’αοριστο! Ποιους αφορά; Τις υπηρεσίες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ, που περιλαμβάνουν 4,1 εκατ. Δημόσιους υπαλλήλους. Πώς προέκυψε; Από την σύγκρουση μεταξύ του Μπάρακ Ομπάμα και της αντιπολίτευσης των ρεπουμπλικάνων, οι οποίοι μπλόκαραν την ψήφιση του προϋπολογισμού 2013 & 2014, που αρχίζει από 1/10 τρέχοντος μηνός. Ο λόγος της ασυμφωνίας για τις δαπάνες είναι η μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας και αφορά 35 εκατ Αμερικανούς που ως γνωστό οι Ρεπουμπλικάνοι δεν συμφωνούν και επειδή η εφαρμογή του ξεκινάει τώρα επιδιώκουν να το ακυρώσουν πριν αρχίσει να λειτουργεί.  Έτσι κινδυνεύουν με το shutdown 800 χιλ από τους δημόσιους υπάλληλους να μείνουν στα σπίτια τους και άλλο 1 εκατ να πηγαίνουν στη δουλειά τους χωρίς να πληρώνονται. Οι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι αν η ιστορία αυτή έχει μάκρος μπορεί να κοστίσει  στην αμερικανική οικονομία μέχρι το 1,4% του ΑΕΠ του τελευταίου τριμήνου του έτους.


artemakism@ameksa.gr

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Δημοκρατία και Παιδεία

Δημοκρατία είναι να είμαστε ανοικτοί σε σκέψεις και ιδέες.
Να αποφεύγουμε τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς που μπορεί να πληγώνουν το ανθρώπινο εγώ.
Να επιτρέπονται οι πολιτικοί χαρακτηρισμοί όταν μπορεί μόνο να τους τεκμηριώνουμε.
Δεν υπάρχει γραμμική εξέλιξη στην ανθρώπινη πρόοδο, ιδιαίτερα τον καπιταλισμό, ιστορικά τον διακρίνει η κυκλικότητα.
 Η επιστημονική γνώση της οικονομίας – κοινωνίας – ψυχολογίας – πολιτικής – ιστορίας, κλπ, αποτρέπει τον ανορθολογισμό και την συνωμοσιολογία στη ερμηνεία και την γέννηση των φαινομένων.
Η αμάθεια όπως και η ημιμάθεια στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η αιτία που βοηθά τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες, να βρίσκουν έδαφος και να απλώνονται στο κοινωνικό ιστό, όπως είναι και του ναζισμού - φασισμού.
Φτάνει επι τέλους με το παραμύθι και το μύθο του λαϊκισμού, ότι η κρίση στη χώρα μας οφείλεται στο γεγονός ότι κάποιοι «τα φάγανε» και γιατί υπάρχουν τα μνημόνια.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει διαφθορά και κακοδιαχείριση στο κράτος – πολιτικό σύστημα αλλά και στη κοινωνία, ή ότι οι πολιτικές λιτότητας δεν φτωχοποιούν κοινωνικές ομάδες, και δεν ευθύνονται για την ανεργία.
Η τελευταία κρίση δεν ήταν προβλέψιμη, ή τουλάχιστον δεν μπορούσε κανείς να προβλέψει την διάρκεια και το βάθος της. Εκ των υστέρων όλοι μπορεί να αποδεικνύονται προφήτες. Οι κρίσεις του καπιταλισμού επαναλαμβάνονται αλλά δεν σημαίνει ότι έχουμε την εμφάνιση ακριβώς των ίδιων οικονομικών και κοινωνικών φαινομένων. Σήμερα η παγκοσμιοποίηση – απορρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών – η ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, όπως επίσης η ύπαρξη Νομισματικών Ενώσεων (Ευρωζώνη) και η μεταφορά σημαντικού τμήματος της παραγωγής από την Δύση στη Άπω Ανατολή, είναι εντελώς καινούρια φαινόμενα.
Η μόνη λύση στη κρίση και στη υπέρβαση της, είναι ο ανοικτός και δημοκρατικός διάλογος μεταξύ πολιτικού συστήματος – κοινωνικών εταίρων – κοινωνίας των πολιτών. Καμιά ανοχή σε φαινόμενα βίας από όπου και αν προέρχονται. Δικαίωμα άσκησης βίας έχει μόνο το κράτος δικαίου εντός του συνταγματικού και δημοκρατικού πλαισίου που μπορεί να ελέγχεται.
Καμιά ανοχή στα ναζιστικά και φασιστικά μορφώματα τύπου ΧΑ ή ΚΕΕΔ που επιβουλεύονται την δημοκρατία μας και όλων εκείνων που στο όνομα της «οργής» συνεχίζουν, αμετανόητα να δηλώνουν ότι τους ψηφίζουν.
Οι πολιτικοί όροι χάνουν το περιεχόμενο τους γιατί σε πολλές περιπτώσεις εκφράζουν εγωιστικές επιδιώξεις ή άγνοια του εαυτού μας. Έχουμε ανάγκη από μια νέα αυτογνωσία, όπου από το «εγώ θα πάμε στο εμείς και από το εμείς στο εγώ». Η μητέρα της Δημοκρατίας είναι η Παιδεία. Χωρίς Παιδεία μια κοινωνία όχι μόνο δεν μπορεί να συνεννοηθεί αλλά δεν έχει και μέλλον.