Σελίδες

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Τα ερωτήματα του καθηγητή Γιάννη Βούλγαρη

Τα ερωτήματα είναι από το άρθρο του καθηγητή Γιάννη Βούλγαρη «Ευρώ ή δραχμή: στο σταυροδρόμι» στα Νέα 9/06/2012
«Βαδίζουμε στις εκλογές με τα υπαρξιακά διλήμματα που μας έβαλε η κρίση. Κρατάμε όμως ερωτήματα για μετά».
1.   Γιατί η ελληνική κοινωνία δεν μπόρεσε να βρει μια στοιχειώδη συνεννόηση;
2.   Γιατί αναπαρήγαγε τόσο μεγάλες δόσεις ανορθολογισμού και συνωμοσιολογίας;
3.   Γιατί το πολιτικό σύστημα αποδείχτηκε τόσο ανίκανο;
4.   Γιατί η κρίση αντιπροσώπευσης και η διαμαρτυρία βρήκαν διέξοδο στις πιο οπισθοδρομικές κουλτούρες της μεταπολίτευσης;
5.   Γιατί αυτό που παρουσιάζεται ως νέο και αναγεννητικό αναπαράγει τόσο έντονα τη μετανεωτερική επιφανειακότητα της επικοινωνιακής πολιτικής;
6.   Γιατί η κοινωνία έβγαλε από τα σπλάγχνα της τόση πολιτική βία και ανομία;
Ας επιχειρήσει ο καθένας ξεχωριστά να απαντήσει τα ερωτήματα και όλοι μαζί να συζητήσουμε τις απαντήσεις.
Γιατί πραγματικά πιστεύω ότι δυστυχώς, δεν ισχύει για την χώρα μας, αυτό που λέει ο Άρθουρ Μίλερ «μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έχει τελειώσει μια εποχή όταν οι βασικές της ψευδαισθήσεις έχουν εξαντληθεί».
Αντίθετα «ο Θάνατος του Εμποράκου» όλο και πλησιάζει για την μεσαία τάξη της χώρας μας, (για να παραφράσω το κλασικό του θεατρικό έργο, στο οποίο μια μικροαστική Αμερκάνικη οικογένεια συνθλίβεται υπό το βάρος του Αμερικάνικου Καπιταλισμού), όχι μόνο από το βάρος της κρίσης, αλλά κυρίως από τον λαϊκισμό της αριστεράς.
Γιατί χωρίς μεσαία τάξη δεν μπορείς να ανήκεις στις ανεπτυγμένες χώρες, και αναγκαστικά θα επιστρέψεις στην απομόνωση του βαλκανικού σου χώρου.
Δεν είναι «κινδυνολογία», είναι πρόβλεψη. Η σύγχρονη οικονομική επιστήμη και τα οικονομετρικά της μοντέλα γνώρισαν την μεγαλύτερη αμφισβήτηση γιατί δεν μπόρεσε να προβλέψει την χρηματοοικονομική κρίση του 2007, που ονομάστηκε κρίση των ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης (subprimes).
Αντίστοιχα και για την πολιτική επιστήμη η δύναμη της είναι η πρόβλεψη.
Οι κίνδυνοι και οι αβεβαιότητες, σε περιόδους αστάθειας και μεγάλων κοινωνικών αναταραχών όπως είναι η κρίση που βιώνουμε σήμερα με την μεγάλη και πρωτοφανή διάρκεια της ύφεσης, όχι μόνο μας υποχρεώνουν αλλά επιβάλλεται να αναπτύσσουμε πιθανά εναλλακτικά σενάρια των κινδύνων, που μάλιστα είναι και μετρήσιμα.
Η εκτίμηση της πιθανότητας εξόδου της χώρας από το Ευρώ, στις τελευταίες εκτιμήσεις διεθνών οργανισμών και φορέων μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου, αυξήθηκε από το 50% στο 75%. Η εκτίμηση αυτή στηρίζεται στην αύξηση των κινδύνων και αβεβαιοτήτων , λόγο της ρευστότητα του πολιτικού συστήματος, το οποίο δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα κυβερνησιμότητας της χώρας, αλλά και από την άνοδο των δυνάμεων εκείνων που προτείνουν την καταγγελία του μνημονίου.
Δυστυχώς όλα αυτά η λαϊκίζουσα Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ τα ερμηνεύει σαν «κινδυνολογία», που στόχο έχουν να χειραγωγήσουν τον Ελληνικό λαό, διατυπώνοντας παράλληλα διάφορα σενάρια συνωμοσιολογίας.
Παράλληλα καθιστά τις πολιτικές της θέσεις ανορθόλογες, όπως για παράδειγμα είναι η μονομερής καταγγελία του μνημονίου και η κατάργηση της δανειακής σύμβασης. Λες και εμείς από μόνοι μας έχουμε δανείσει τον εαυτό μας και ανά πάσα στιγμή, αποφασίζουμε «μονομερώς» τι θα κάνουμε, υποστηρίζοντας μάλιστα σε όλους τους τόνους ότι αυτό δεν ενέχει κανένα κίνδυνο ούτε συνέπειες για την διεθνή θέση της χώρας. Πραγματικά αναρωτιέμαι αν αυτές τους οι επεξεργασίες ικανοποιούν στοιχειωδώς τον ορθό λόγο.
Καημένε Καρτέσιε!
Να που φτάσαμε και στο μεγάλο δίλλημα. Την Κυριακή ψηφίζουμε με βάση την λογική και τον ορθό λόγο, ή με βάση το συναίσθημα και την οργή; Απαντώντας όμως ταυτόχρονα και που οδηγεί η κάθε μια από τις δύο επιλογές. Να μείνουμε στο Ευρώ ή να επιστρέψουμε στην Δραχμή; Μόνο εμείς με την ψήφο μας, μπορούμε να το αποφασίσουμε!!

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ένα βιβλίο για τη δημόσια εξουσία μέσα στην κρίση – «Ο νέος ρόλος του κράτους- για μια ανανεωτική σοσιαλδημοκρατία»

Τώρα στην κρίση: Περισσότερο ή λιγότερο κράτος; Κράτος παντού η ιδιώτες παντού; Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αλλά: Κράτος διαφορετικό.
Αυτό το θέμα πραγματεύεται το βιβλίο – μελέτη των 144 σελίδων με τίτλο «Ο νέος ρόλος του κράτους- για μια ανανεωτική σοσιαλδημοκρατία», του Γάλλου καθηγητή Φιλίπ Αγκιόν και της Γαλλίδας πανεπιστημιακού Αλεξαντρά Ρουλέ, που κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα, από τις εκδόσεις Πόλις, σε μετάφραση της Άννας Ξενάκη.
Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι η χρηματοοικονομική κρίση οδήγησε στη ριζική αμφισβήτηση της παντοδυναμίας των αγορών, αλλά – παραδόξως- ποτέ άλλοτε οι πολίτες δεν είχαν λιγότερη εμπιστοσύνη στο κράτος.
Κι ενώ η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος των ΗΠΑ αποτράπηκε, άρχισαν φωνές από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ να εκθειάζουν και πάλι το «μικρό κράτος». Θα υπάρξει λοιπόν αναπόφευκτη επιστροφή στους ανεξέλεγκτους νόμους της αγοράς; Θα πάμε στο μαρασμό της δημόσιας εξουσίας; Όχι απαντά το βιβλίο. Και επιχειρεί να εξηγήσει γιατί, αντί να κάνουμε τους διαιτητές ανάμεσα στο «λιγότερο» και «περισσότερο» κράτος , πρέπει να στοχαστούμε το «άλλο κράτος».
Αυτό όμως προϋποθέτει τη θεωρητική σύλληψη μιας δημόσιας εξουσίας που ποντάρει στην καινοτομία και που, χωρίς να εκτοπίζει τις δυνάμεις της αγοράς, της θέτει στη υπηρεσία της συλλογικής ευημερίας. Κράτος επενδυτής, κράτος ρυθμιστής, κράτος εγγυητής του κοινωνικού συμβολαίου, κράτος αμερόληπτο. Αυτές είναι οι συνιστώσες του νέου σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου που μελετούν οι συγγραφείς.
Ασχέτως του αν συμφωνεί κανείς, η διαφωνεί με τη ιδεολογική τους οπτική, ο αναγνώστης παρακολουθεί με ενδιαφέρον την διερεύνηση των πτυχών του θέματος που αναπτύσσουν σε ενότητες- τίτλους , όπως: «Ξεπερνώντας τον κεϋνσιανισμό, η συντηρητική και η νεοφιλελεύθερη απάντηση, ξεπερνώντας τον μπλερισμό, επενδύοντας στην εκκόλαψη ιδεών, βελτιώνοντας το σχολείο και τα συστήματα υγείας, η καταπολέμηση της ευέλικτης ασφάλειας, σταθεροποιώντας την οικονομία, η πράσινη καινοτομία, η φορολογική μεταρρύθμιση, διαφθορά και αγορές, η ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης στη Γαλλία».
Διερευνώντας τα συστήματα της εργασίας οι μελετητές μένουν στη Δανία, όπου το κράτος εφαρμόζει την ευέλικτη ασφάλεια (flexisecurite ). Αυτό σημαίνει μεγάλη δυνατότητα στο καθεστώς προσλήψεων αλλά και απολύσεων, γενναιόδωρο επίδομα ανεργίας που ισούται με το 90% του προηγούμενου εισοδήματός και προγράμματα κατάρτισης για επάνοδο στην εργασία. Αν μετά από τρία χρόνια αναζήτησης εργασίας ο άνεργος δεν επανέλθει σε δουλειά, αποκτά πρόσβαση στο σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης.
Βέβαια – τονίζουν- η ευέλικτη ασφάλεια στηρίχθηκε στην ισχυρή δέσμευση του κράτους για μια ενεργητική πολιτική απασχόλησης και στον εποικοδομητικό διάλογο με τα συνδικάτα. Στη Δανία το ποσοστό συμμετοχής στα σωματεία είναι 70%, εν αντιθέσει με τη Γαλλία που είναι μόλις στο7%.
Τα στοιχεία του βιβλίου είναι διαφωτιστικά: Ο Ευρωπαίος εργαζόμενος έχει φωνή μέσα στην ιδιωτική επιχείρηση. Στη Γερμανία, η νομοθεσία προβλέπει τη συμμετοχή εκπροσώπων των εργαζομένων στο εποπτικό συμβούλιο κάθε εταιρείας με 500 υπαλλήλους. Οι εκπρόσωποι αντιπροσωπεύουν το ήμισυ των μελών του διοικητικού συμβουλίου αν οι εργαζόμενοι υπερβαίνουν τους 2000. Στη Σουηδία οι εκπρόσωποι των συνδικάτων συμμετέχουν στα διοικητικά συμβούλια από τη στιγμή που εργαζόμενοι ξεπερνούν τους 25. Στην Δανία σε κάθε επιχείρηση που απασχολεί 35 άτομα οι υπάλληλοι δικαιούνται να εκλέξουν το ήμισυ των μελών του διοικητικού συμβουλίου έχοντας ίσα δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.
Τέλος, το θέμα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και η ποιότητα της Δημοκρατίας μελετάται με διαγράμματα και γεγονότα.
Στη Γαλλία, έπεσε ο δείκτης ανεξαρτησίας από τότε που οι πρόεδροι των κρατικών τηλεοπτικών σταθμών, με νόμο του Σαρκοζί το 2009, δεν διορίζονται πια απευθείας από Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, αλλά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Επιπλέον, η εφημερίδα «Φιγκαρό» περιήλθε στην ιδιοκτησία του ομίλου της πολεμικής βιομηχανίας «Ντασό», η οποία κατασκευάζει τα αεροπλάνα Ραφάλ, που, όπως γράφουν οι συγγραφείς, «προώθησε με ιδιαίτερο ζήλο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την επίσκεψή του στη Βραζιλία»…
Τελικά, ένα βιβλίο που αφορά όχι απλώς την έννοια «κράτος», αλλά τον φορολογούμενο πολίτη που το υφίσταται.
Κώστας Μαρδάς

ΜΑΥΡΟΓΕΝΗΣ ΕΥΤΥΧΗΣ Δικηγόρος Χανιά Κρήτης: ΓΙΑ ΠΟΙΟΠΑΣΟΚ ΜΙΛΑΜΕ;Σήμερα που η σιωπή πολλών σ...

ΜΑΥΡΟΓΕΝΗΣ ΕΥΤΥΧΗΣ Δικηγόρος Χανιά Κρήτης:
ΓΙΑ ΠΟΙΟΠΑΣΟΚ ΜΙΛΑΜΕ;
Σήμερα που η σιωπή πολλών σ...
: ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΠΑΣΟΚ ΜΙΛΑΜΕ; Σήμερα που η σιωπή πολλών συμπολιτών  μας  είναι πιο ηχηρή από ποτέ, ουδείς  δικαιούται να σιωπά. Πολύ περισσό...