Σελίδες

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Τα ερωτήματα του καθηγητή Γιάννη Βούλγαρη

Τα ερωτήματα είναι από το άρθρο του καθηγητή Γιάννη Βούλγαρη «Ευρώ ή δραχμή: στο σταυροδρόμι» στα Νέα 9/06/2012
«Βαδίζουμε στις εκλογές με τα υπαρξιακά διλήμματα που μας έβαλε η κρίση. Κρατάμε όμως ερωτήματα για μετά».
1.   Γιατί η ελληνική κοινωνία δεν μπόρεσε να βρει μια στοιχειώδη συνεννόηση;
2.   Γιατί αναπαρήγαγε τόσο μεγάλες δόσεις ανορθολογισμού και συνωμοσιολογίας;
3.   Γιατί το πολιτικό σύστημα αποδείχτηκε τόσο ανίκανο;
4.   Γιατί η κρίση αντιπροσώπευσης και η διαμαρτυρία βρήκαν διέξοδο στις πιο οπισθοδρομικές κουλτούρες της μεταπολίτευσης;
5.   Γιατί αυτό που παρουσιάζεται ως νέο και αναγεννητικό αναπαράγει τόσο έντονα τη μετανεωτερική επιφανειακότητα της επικοινωνιακής πολιτικής;
6.   Γιατί η κοινωνία έβγαλε από τα σπλάγχνα της τόση πολιτική βία και ανομία;
Ας επιχειρήσει ο καθένας ξεχωριστά να απαντήσει τα ερωτήματα και όλοι μαζί να συζητήσουμε τις απαντήσεις.
Γιατί πραγματικά πιστεύω ότι δυστυχώς, δεν ισχύει για την χώρα μας, αυτό που λέει ο Άρθουρ Μίλερ «μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έχει τελειώσει μια εποχή όταν οι βασικές της ψευδαισθήσεις έχουν εξαντληθεί».
Αντίθετα «ο Θάνατος του Εμποράκου» όλο και πλησιάζει για την μεσαία τάξη της χώρας μας, (για να παραφράσω το κλασικό του θεατρικό έργο, στο οποίο μια μικροαστική Αμερκάνικη οικογένεια συνθλίβεται υπό το βάρος του Αμερικάνικου Καπιταλισμού), όχι μόνο από το βάρος της κρίσης, αλλά κυρίως από τον λαϊκισμό της αριστεράς.
Γιατί χωρίς μεσαία τάξη δεν μπορείς να ανήκεις στις ανεπτυγμένες χώρες, και αναγκαστικά θα επιστρέψεις στην απομόνωση του βαλκανικού σου χώρου.
Δεν είναι «κινδυνολογία», είναι πρόβλεψη. Η σύγχρονη οικονομική επιστήμη και τα οικονομετρικά της μοντέλα γνώρισαν την μεγαλύτερη αμφισβήτηση γιατί δεν μπόρεσε να προβλέψει την χρηματοοικονομική κρίση του 2007, που ονομάστηκε κρίση των ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης (subprimes).
Αντίστοιχα και για την πολιτική επιστήμη η δύναμη της είναι η πρόβλεψη.
Οι κίνδυνοι και οι αβεβαιότητες, σε περιόδους αστάθειας και μεγάλων κοινωνικών αναταραχών όπως είναι η κρίση που βιώνουμε σήμερα με την μεγάλη και πρωτοφανή διάρκεια της ύφεσης, όχι μόνο μας υποχρεώνουν αλλά επιβάλλεται να αναπτύσσουμε πιθανά εναλλακτικά σενάρια των κινδύνων, που μάλιστα είναι και μετρήσιμα.
Η εκτίμηση της πιθανότητας εξόδου της χώρας από το Ευρώ, στις τελευταίες εκτιμήσεις διεθνών οργανισμών και φορέων μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου, αυξήθηκε από το 50% στο 75%. Η εκτίμηση αυτή στηρίζεται στην αύξηση των κινδύνων και αβεβαιοτήτων , λόγο της ρευστότητα του πολιτικού συστήματος, το οποίο δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα κυβερνησιμότητας της χώρας, αλλά και από την άνοδο των δυνάμεων εκείνων που προτείνουν την καταγγελία του μνημονίου.
Δυστυχώς όλα αυτά η λαϊκίζουσα Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ τα ερμηνεύει σαν «κινδυνολογία», που στόχο έχουν να χειραγωγήσουν τον Ελληνικό λαό, διατυπώνοντας παράλληλα διάφορα σενάρια συνωμοσιολογίας.
Παράλληλα καθιστά τις πολιτικές της θέσεις ανορθόλογες, όπως για παράδειγμα είναι η μονομερής καταγγελία του μνημονίου και η κατάργηση της δανειακής σύμβασης. Λες και εμείς από μόνοι μας έχουμε δανείσει τον εαυτό μας και ανά πάσα στιγμή, αποφασίζουμε «μονομερώς» τι θα κάνουμε, υποστηρίζοντας μάλιστα σε όλους τους τόνους ότι αυτό δεν ενέχει κανένα κίνδυνο ούτε συνέπειες για την διεθνή θέση της χώρας. Πραγματικά αναρωτιέμαι αν αυτές τους οι επεξεργασίες ικανοποιούν στοιχειωδώς τον ορθό λόγο.
Καημένε Καρτέσιε!
Να που φτάσαμε και στο μεγάλο δίλλημα. Την Κυριακή ψηφίζουμε με βάση την λογική και τον ορθό λόγο, ή με βάση το συναίσθημα και την οργή; Απαντώντας όμως ταυτόχρονα και που οδηγεί η κάθε μια από τις δύο επιλογές. Να μείνουμε στο Ευρώ ή να επιστρέψουμε στην Δραχμή; Μόνο εμείς με την ψήφο μας, μπορούμε να το αποφασίσουμε!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου