Η πολιτική ρευστότητα και η κοινωνική αναταραχή, οδηγεί σήμερα στην μείωση των αφίξεων πλήττοντας τη Τουριστική Βιομηχανία της χώρας, εν μέσω βαθιάς παρατεταμένης ύφεσης και ανεργίας. Εκτιμάται ότι θα μειωθούν οι αφίξεις κατά 1 εκατομμύριο τουρίστες σε σχέση με το 2011, με απώλεια 100.000 θέσεων εποχιακής απασχόλησης, όταν η ανεργία έχει φτάσει το 22% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού με πρώτα θύματα τις γυναίκες και τους νέους.
Τα έσοδα του κράτους καταρρέουν, λόγω της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, με την παραοικονομία να διευρύνεται, την φοροδιαφυγή να παίρνει ανεξέλικτες διαστάσεις, όταν όλοι συμφωνούν, μα ΟΛΟΙ και το τονίζω, ότι θα πρέπει να περιοριστεί με δίκαιο και αντικειμενικό τρόπο. Στην αγορά «τίποτα» δεν κινείται, και ασφυκτιά από έλλειψή ρευστότητας. Η συζήτηση για το παραγωγικό πρότυπο της χώρας που αποτελεί και το μεγαλύτερο δομικό και διαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, και η κατάρρευση του αναπτυξιακού και κοινωνικού προτύπου της Ελλάδας της μεταπολίτευσης, η οποία επί 35 συναπτά έτη δαπανά ετησίως 5% έως 10% περίπου περισσότερα απ’ότι παράγει, κυρίως μέσω της αλόγιστης επέκτασης ενός αναποτελεσματικού. ισοπεδωτικού, κομματοκρατούμενου και διαχειριστικά εντόνως ελλειμματικού κράτους, δεν αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο του δημόσιου διαλόγου. Αντίθετα θεωρούμε ότι για όλα φταίει το ΜΝΗΜΟΝΙΟ, σαν να είναι το έξωθεν απόλυτο κακό, υπεύθυνο για όλα τα δεινά της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα, λες και η ύφεση δεν ξεκίνησε από το τέλος του 2008, δηλαδή περίοδο προ-μνημονίου. Αυτό που μπορεί με σοβαρότητα και αντικειμενικότητα να υποστηρίξει κάποιος για την χώρα μας, είναι ότι δημοσιονομική σταθεροποίηση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ανάπτυξη και δίκαιη κατανομή των βαρών. Και σ’αυτή την κατεύθυνση μπορεί να υπάρξει συμφωνία και συναίνεση τόσο μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και των κοινωνικών εταίρων στην χώρα, αλλά και σοβαρή υποστήριξη από την Ευρώπη μετά την εκλογή Ολάντ στη Γαλλία και από τις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Τελευταία ορισμένα στελέχη και του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να αποσυνδέσουν την δανειακή σύμβαση-ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών από τους όρους, που είναι το Μνημόνιο, που και σ’αυτό ακόμα αναγνωρίζουν ορισμένες σωστές πρόνοιες και προσπαθούν να επικεντρώσουν την κριτική τους για καταγγελία – ακύρωση με διαπραγμάτευση, στα θέματα εργασιακών σχέσεων, συλλογικών συμβάσεων, μειώσεις μισθών, κλπ
Η χώρα προβάλλει σήμερα στη παγκόσμια οικονομική κοινότητα και όχι μόνο στην Ευρωζώνη, σαν το «μαύρο πρόβατο» χωρίς καμιά αξιοπιστία ή χώρα «υψηλού κινδύνου» που βάζει σε κίνδυνο την παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Οι δηλώσεις μετά το G8 του Ρώσου πρωθυπουργού Μεντβέντεφ ότι «η Ελλάδα θα πρέπει επιτέλους να τηρήσει τις δεσμεύσεις της» είναι χαρακτηριστικές του κλίματος που επικρατεί στη διεθνή κοινότητα, καθώς και το γεγονός ότι η Κίνα αναπροσαρμόζει την στρατηγική ανάπτυξης με στροφή στην εσωτερική αγορά, λόγο του κινδύνου εξόδου της Ελλάδος από το Ευρώ, και το φόβο του ντόμινο που αυτό μπορεί να προκαλέσει στις χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίες αποτελούν και το σπουδαιότερο εμπορικό εταίρο για τις Κινέζικες εξαγωγές. Δεν αναφέρομαι στις δηλώσεις των εταίρων μας που καθημερινά μας προειδοποιούν για την ανάγκη τήρησης των εταιρικών δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει όχι απέναντι στην Τρόικα – ΔΝΤ, αλλά και στα 16 Κοινοβούλια της Ευρώπης που έχουν ψηφίσει την δανειακή σύμβαση και την βοήθεια για την χώρα μας. Όταν μάλιστα ορισμένες από αυτές τις χώρες όπως είναι η Ισπανία – Ιταλία μας δανείζουν με 2% ενώ αυτές δανείζονται από τις αγορές λόγω κρίσης με επιτόκια 5-6%.
Δύο ζητήματα εκτιμώ ότι είναι άξια σχολιασμού:
Πρώτον: στα κακά αποτελέσματα από την σκληρή εφαρμοζόμενη λιτότητα του μνημονίου, υπάρχουν ακόμα πολύ χειρότερα από το πιθανό σενάριο εξόδου της χώρας από το Ευρώ. Το οποίο ούτε μύθος είναι ούτε φόβητρο για να εκβιαστούν οι Έλληνες ψηφοφόροι και να ψηφήσουν τα κόμματα του μνημονίου, όπως ορισμένη αρέσκονται να λένε.
Στην έξοδο από το Ευρώ αναφέρεται με ειδική έκδοση της και η Εθνική Τράπεζα με μελέτη της από τον επικεφαλής Οικονομολόγο Παύλο Μυλωνά. Αναφέρει «Μια έξοδος από το ευρώ θα οδηγούσε σε σημαντική πτώση του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα πολίτη …προβλέπει μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος κατά 55% - πλήττοντας περισσότερο τους οικονομικούς ασθενέστερους.., ετήσια μείωση του ΑΕΠ – 22% και εκτίναξη της ανεργίας στο 34%, υποτίμηση του νέου νομίσματος 65% και ετήσιο πληθωρισμό 32% ενώ τα επιτόκια δανεισμού θα φτάσουν στο 37%. Και όλα αυτά με ορατό τον κίνδυνο κατάρρευσης του Τραπεζικού συστήματος και απώλειας των καταθέσεων. Αυτά είναι λίγα από αυτά που προβλέπονται στην πιθανή περίπτωση της αποχώρησης από το Ευρώ.
Δεύτερο: Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες προβάλουν σαν πολιτική θέση σήμερα ότι η έξοδο από το Ευρώ δεν είναι τεχνικά δυνατή ή ότι δεν θα μας διώξουν …, γιατί οικονομικά δεν τους συμφέρει. Αυτή δεν πρέπει να θεωρείται σοβαρή πολιτική θέση, γιατί αν προκύψει σαν πιθανό σενάριο δεν θα είναι σε θέση η χώρα να την αποτρέψει και θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την Ελληνική Οικονομία και τους Έλληνες Πολίτες. Η οικονομική ιστορία διδάσκει ότι σε περιόδους μεγάλων οικονομικών κρίσεων υπάρχουν κίνδυνοι που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και που μπορεί να οδηγήσουν. Η μεγάλη κρίση του 1929, οδήγησε τις ΗΠΑ στην ήττα του Χέρμπετ Χούβερ και στην νίκη του Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ, που με την Νέα Οικονομική Πολιτική (New Deal) οδήγησε της ΗΠΑ στη οικονομική κυριαρχία για πολλά χρόνια στο Ανεπτυγμένο Καπιταλιστικό κόσμο, ενώ για την Ευρώπη η κρίση οδήγησε στην τραγωδία με την άνοδο του Ναζισμού και την καταστροφή της από το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Επίσης τα τυχαία γεγονότα δεν μπορεί να παραγνωρίζονται στην ιστορία «το δάγκωμα της μαϊμούς» ήταν η αρχή μιας από της μεγαλύτερες τραγωδίες της σύγχρονης ιστορίας μας, που ήταν ο ξεριζωμός του Ελληνισμού της Μ. Ασίας.
Είμαστε υπεύθυνοι σαν λαός και σαν Πολίτες για την Μοίρα μας και με την ψήφο μας θα πρέπει να αποτρέψουμε μια νέα τραγωδία για την πατρίδα μας. Οι τύχες μας είναι στα χέρια μας και δεν μας φταίνε οι άλλοι.
Θέλω να κλείσω αυτό το σημείωμα με τον Π.Κονδύλη, Οι αιτίες της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας, 1991 εκδόσεις Θεμέλιο, με την παρακάτω σπουδαία αξιολόγηση του. «Υπάρχει ωστόσο και ένας ακόμη λόγος, για τον οποίο μια τόσο απλή αλήθεια θάβεται πεισματικά κάτω από μύριες όσες εκλογικευτικές επινοήσεις. Ένας λαός, ο οποίος κάτω από την πολύχρονη και βαθειά επιρροή των ελληνοκεντρικών αερολογιών έχει μάθει να θεωρεί τον εαυτό του ως γένος περιούσιο και ως άλας της γης, αρνείται να βάλει με τον νου του ότι μπορεί να κάνει ο ίδιος κάτι τόσο εξευτελιστικό όπως το να ξεπουλάει τον τόπο του για να καταναλώσει περισσότερο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου