Τουριστικό Μοντέλο Ανάπτυξης & Κρίση

Υπάρχει άλλος δρόμος Τουριστικής Ανάπτυξης του Ν. Χανίων εκτός του Μαζικού Τουρισμού; Πρέπει να διαφοροποιηθεί το Τουριστικό Μοντέλο μας και προϊόν για να γίνει πιο βιώσιμο και αποδοτικό για τα επόμενα χρόνια; Είναι δυνατή η οργανική σύνδεση του πρωτόγεννη τομέα κύρια και δευτερογενή με Τουρισμό και Υπηρεσίες; Γιατί είναι πολύ ακριβές οι υπηρεσίες και η εστίαση, παρά την σημαντική μείωση του κόστους εργασίας, λόγο κρίσης; Είναι δυνατόν να συνεχίσει η υπερπροσφορά των υπηρεσιών με το άνοιγμα νέων επιχειρήσεων ιδιαίτερα στις τουριστικές υπηρεσίες; ή πρέπει να γίνει στροφή σε νέες και ποιοτικές υπηρεσίες ιδιαίτερα για νέους που θα στηρίξουν την ανάπτυξη μορφών εναλλακτικού & πράσινου τουρισμού; Γιατί είναι διαδεδομένη τόσο πολύ η παραοικονομία, φοροδιαφυγή και μαύρη εργασία στο τουριστικό τομέα; Αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν μέσα από ένα ουσιαστικό διάλογο των φορέων τουριστικής πολιτικής και ανάπτυξης σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Πιστεύω σήμερα μια από τις δυνατές λύσεις διεξόδου από την κρίση είναι και αυτή. Η μεγάλη φούσκα που είναι δυστυχώς το παραγωγικό πρότυπο της χώρας, η αντεστραμμένη πυραμίδα όπως την ονομάζουν πολλοί, με την στενή παραγωγική βάση και τις υπηρεσίες στην κορυφή, αποτελεί και ένα από τους βασικούς λόγους της κρίσης και της χρονικής της διάρκειας. Είναι το λεγόμενο Στρατηγικό Έλλειμμα Ανάπτυξης σύμφωνα με τους Οικονομολόγους. Κίνητρο για το διάλογο, είναι οι φωτογραφίες του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4 Σούγιας - Αγίας Ρουμέλης, που είναι για όσους την γνωρίζουν, μια από τις πιο σπάνιες διαδρομές και εναλλαγές τοπίου που υπάρχει στην Κρήτη.

Όλοι αυτοί οι σπάνιοι φυσικοί πόροι κινδυνεύουν να καταστραφούν τα επόμενα χρόνια, από την διάβρωση των εδαφών, την εγκατάλειψη των μονοπατιών, την υπερβόσκηση και την ελεύθερη βοσκή της κατσίκας, τις ανόητες ανθρώπινες παρεμβάσεις, που προσβάλλουν το Κρητικό τοπίο, την φύση που για αιώνες μας έχει χαρίσει, και έχουμε την υποχρέωση να τους μεταβιβάσουμε στις επόμενες γενιές αναλλοίωτους. Η Κρήτη δυστυχώς κινδυνεύει  κύρια από μας, και είναι θέμα συλλογικής ευθύνης των τοπικών – περιφερειακών φορέων κύρια η σωτηρία της, μέσο της αλλαγής του παραγωγικού της προτύπου, όπως διαμορφώθηκε κύρια τα τελευταία τριάντα (30) χρόνια, ιδιαίτερα στο Τουρισμό - Γεωργία. Αυτό θα συμβάλει παράλληλα να διεκδικήσουμε μια νέα θέση σαν περιφέρεια – χώρα στο διεθνή καταμερισμό εργασίας στηριζόμενη σε προϊόντα-υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, όπως είναι εκείνες του πράσινου και εναλλακτικών μορφών τουρισμού και της επιχειρηματικής και οικολογικής γεωργίας.