Σχολιάζοντας την Πολιτική καθημερινότητα

Η όποια στήριξη από την Μέρκελ και την Γερμανία, θα είναι αποτέλεσμα γενικότερης αλλαγής στις πολιτικές της Ευρωζώνης και στις πιέσεις που θα ασκηθούν και από τις άλλες χώρες ιδιαίτερα Ιταλία – Γαλλία – Ισπανία, για μεγαλύτερη ευελιξία στη εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (γραμμή Ρέντσι). Παράλληλα έχει μεγάλη σημασία η προώθηση των μεταρρυθμίσεων από τα κράτη μέλη (επιμονή Ντράνγκι). Όμως χρειάζεται και ένας επιθετικός ευρωπαϊκός κεϋνσιανισμός πολιτικών σε επίπεδο Επιτροπής ξεκινώντας από επενδύσεις σε υποδομές και ευρωπαϊκά δίκτυα, αύξησης των κονδυλίων για την έρευνα και την απασχόληση.

Παράλληλα θα πρέπει να αυξηθούν οι πιέσεις στις «χώρες που μπορούν» (πλεονασματικές) να επενδύσουν στην τόνωση και αύξηση της ζήτησης της αγοράς. Η ύπαρξη της ενιαίας αγοράς, μια αύξηση του εισοδήματος  του γερμανού εργαζόμενου μεταφράζεται σε ζήτηση για τον Ελληνικό Τουρισμό ή Ελληνικά προϊόντα. Όπως και η ανάγκη ο πληθωρισμός στις χώρες του βορρά (σε αντίθεση με το παρελθόν, να είναι μεγαλύτερος από τις χώρες του νότου).

Θα πρέπει λοιπόν να κρατάμε μικρό καλάθι σε σχέση με προσδοκίες στήριξης της προσπάθειας μας για έξοδο από την κρίση και ανάπτυξη σε σχέση με την κ. Μέρκελ, αν δεν υπάρξουν γενικότερες αλλαγές των πολιτικών σε επίπεδο Ευρωζώνης.

Όπως επίσης ότι χωρίς Εθνικό Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας δεν υπάρχει μέλλον.

Η αλήθεια κρύβεται πίσω από την «θλιβερή εικόνα» της πολιτικής πραγματικότητας σ’ αυτή τη χώρα. Το να υιοθετείς προς το τέλος της κρίσης τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και να προχωράς σε ένα πρόγραμμα παροχών ή όπως θέλεις να το ονομάσεις, κάπου το στηρίζεις. Και ασφαλώς στα πλεονάσματα που πετύχαμε με δάκρυα και πόνο σε σχέση με τους εργαζόμενους και την μεσαία τάξη αυτής της χώρας. Ανεξάρτητα λαθών και κοινωνικών αδικιών που υπήρξαν από τις κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν την κρίση, με το Σύριζα να κάνει εκ του ασφαλούς «σουλάτσα ανεύθυνων πολιτικών» καταγγέλλοντας, καταστροφολογόντας, και παρουσιάζοντας   την χώρα σαν ένα απέραντο νεκροταφείο φτωχοποιημένων πολιτών, η συμβολή του στο ξεπέρασμα της κρίσης ήταν μηδενική, ιδιαίτερα όσο αφορά την ανάγκη πολιτικής συνεννόησης και πολιτικής σταθερότητας που αποτελούν τους βασικούς παράγοντες υπέρβασης της κρίσης.

Νομίζω σήμερα αυτές οι συμπεριφορές ενός ακραίου και χυδαίου λαϊκισμού δεν θα πρέπει να επιβραβεύονται.  Ακόμα και αν εκ των υστέρων υπάρχουν δείγματα μεταστροφής σε πολιτικές περισσότερο ρεαλιστικές και πραγματιστικές.

Νομίζω ότι η άποψη που λέει: ας γίνει επιτέλους και ο Σύριζα κυβέρνηση για να ξεφουσκώσει πολιτικά, την θεωρώ μέγα πολιτικό λάθος.

Δεν μπορεί μετά μια οδυνηρή προσπάθεια λιτότητας τεσσάρων ετών για σταθεροποίηση της οικονομίας ανεξάρτητα αν κρίνεται κοινωνικά δίκαιη ή άδικη  να βάζεις σε κίνδυνο την σταθερότητα της χώρας για ένα ανέφικτο σχέδιο πειραματισμών μη ρεαλιστικό με μόνο πολιτικό στόχο το ξεφούσκωμα πολιτικά του Σύριζα χωρίς να αναλογίζεσαι τις πιθανές συνέπειες για την χώρα.

artemakism@ameksa.gr