Σελίδες

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Οι προσκλήσεις στο Σύριζα σε διεθνή φόρα

Σε ένα από τα δημιουργήματα του Bretton Woods που ήταν το ΔΝΤ, τόσο μισητό στη χώρα μας, μετά την περιπέτεια με την κρίση και την συμμετοχή του στη τρόικα που αποτέλεσε την διεθνή επιτροπεία της.
Σε αυτό το «μίασμα» και στο ετήσιο συνέδριο ΔΝΤ – Παγκόσμιας Τράπεζας είναι προσκεκλημένος το Σάββατο 11/10 στη Νέα Υόρκη για να μιλήσει ο υπεύθυνος Ανάπτυξης του Σύριζα, ο οικονομολόγος Γ. Σταθάκης,
Ασφαλώς και είναι τελείως λογικό το αυξημένο ενδιαφέρον των διεθνών οργανισμών να γνωρίσουν τις θέσεις του Σύριζα, αφού το σενάριο να είναι η επόμενη κυβέρνηση στη Ελλάδα είναι πιθανό.
Αυτό που με ενοχλεί είναι πως θα μαζέψουν όλο εκείνο το συρφετό του χυδαίου λαϊκισμού που διχοτόμησε την χώρα: στο «νέο εθνικο-πατριωτισμό της κρίσης» από την μία μεριά και στο «νέο προδότες/δοσίλογοι της κρίσης» από την άλλη.
Δημιούργημα αυτού του ακραίου πολιτικού κλίματος   ήταν το αποκορύφωμα με τις πλατείες, των αγανακτισμένων, τα κινήματα «δεν πληρώνω», τη κίτρινη δημοσιογραφία για την κρίση από μέρος ΜΜΕ, τα φαινόμενα ακραίας επίθεσης στο πολιτικό σύστημα της χώρας που είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης μετά την μεταπολίτευση και την διαχείριση της κρίσης.
Όταν βλέπεις νέους να διαλαλούν τελείως απολιτικ ότι εμένα δεν με ενδιαφέρει ποιος θα κυβερνά αν είναι δεξιός, αριστερός, κεντρώος ή κομμουνιστής, φτάνει να είναι ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ. Αντιλαμβάνεσαι τις διαχωριστικές γραμμές και την διχοτόμηση της κοινωνίας  ή σε σημαντικά τμήματα της κοινωνίας, σε εχθρούς και φίλους. Οι ευθύνες του Συριζα είναι τεράστιες όταν ύψωνε τις νέες διαχωριστικές μεταξύ μνημόνιο και αντιμνημόνιο, οδηγώντας σημαντικά τμήματα ιδιαίτερα μεταξύ των νέων ψηφοφόρων σε ένα ιδιότυπο νέο εθνικο-πατριωτισμό, αποτρέποντας να αντιληφθούν τις συνέπειες μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης αλλά και αποκλείοντας ένα ουσιαστικό διάλογο για τις αιτίες της. Σήμερα αντικειμενικά ο Σύριζα καλείται στο εσωτερικό μέτωπο να πρέπει να εξηγήσει πως αυτός θα διαχειριστεί καλύτερα μέσα από ένα κυβερνητικό πρόγραμμα τις τύχες της χώρας και γιατί θα πρέπει να συμμετέχει σε διεθνείς συναντήσεις και φόρα, μακριά από τις ακραίες θέσεις που εν πολύς ακόμα και σήμερα διατυπώνει σε σειρά από θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η συμμετοχή του αρχηγού του στο διεθνή φόρα του European House Ambrosetti στο Κόμο της Ιταλίας και τελευταία η συνάντηση του με τον Πάπα Φραγκίσκο στη Ρώμη παρά το γεγονός ότι είχε ιδιωτικό χαρακτήρα και καμιά πολιτική σημασία σύμφωνα με την ανακοίνωση του Βατικανού. Η συνάντηση έγινε μεταξύ ακτιβιστών μαζί με το ηγέτη του κινήματος της καθολικής οργάνωσης Φοκολάρι, τον εκπρόσωπο του think tank transform European και τον Πάπα.  
Κάτι ανάλογο είναι και αυτή η πρόσκληση για συμμετοχή στο ΕΣ του ΔΝΤ – Παγκόσμιας Τράπεζας.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου