Σελίδες

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Μαθήματα της Ιστορίας και το Εθνικό Ανορθωτικό Σχέδιο

1.   Μαθήματα της Ιστορίας
Στην συζήτηση στη χώρα μας αναφορικά με την οικονομική κρίση, και αναλογίες που μπορεί να υπάρχουν με άλλες ιστορικές περιόδους, όπως η μεγάλη κρίση του 1929, γίνονται πολύ συχνές αναφορές στην Δημοκρατία της Βαϊμάρη που ως γνωστό  κατάληξε στην άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία.
Ένα άλλο σημαντικό ιστορικό γεγονός νομίζω αρκετά διδακτικό σαν ιστορική εμπειρία την ίδια περίοδο είναι η νίκη στις εκλογές στην Γαλλία του 1936 του Λαϊκού Μετώπου. Συμμαχίας Κομμουνιστών – Σοσιαλιστών και Ριζοσπαστών. Ηγέτης στην κυβέρνηση ήταν ο Σοσιαλιστής Leon Blum, αρχηγός του Γαλλικού Τμήματος Εργατών της Διεθνούς. Από τις παρατηρήσεις του μεγάλου Πολωνού μαρξιστή οικονομολόγου Michail Kalecki, σε σχέση με τις οικονομικές πολιτικές που εφάρμοσε σε πρώτη φάση η κυβέρνηση του μετώπου φαίνεται ότι ήταν ταυτόσημες οι ιδέες του Keynes.
Για να μειώσει την ανεργία, νομοθετεί μισθολογικές αυξήσεις, αποφασίζει την μείωση της εργατικής εβδομάδας στις 40 ώρες και κάνει υποχρεωτικές τις διακοπές για τους βιομηχανικούς εργάτες – κάνοντας σαφώς αναφορά σε ένα μοντέλο πολιτικοοικονομικής κατεύθυνσης, αντίθετο από το παραδοσιακό – που αντιμετώπιζε τις μισθολογικές μυώσεις σαν το βασικό μέσο για την αποκατάσταση της ισορροπίας στην αγορά εργασίας. Όμως οι περιορισμοί της συγκυρίας, ο εκβιασμός των Γάλλων καπιταλιστών για φυγή των κεφαλαίων και ο ελλιπής έλεγχος των συναλλαγών επηρέασαν αρνητικά τις νέες πολιτικές. Παρουσιάζοντας αρνητικά αποτελέσματα στο δημόσιο έλλειμμα θα αναγκάσει την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου σε στροφή και κατά μεγάλο βαθμό να υιοθετήσει την γραμμή της ορθόδοξης χρηματοπιστωτικής πολιτικής της εποχής.
2.   Εθνικό Ανορθωτικό Σχέδιο
Παρά το γεγονός ότι η αναφορά γίνεται σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους, το δίδαγμα από την εμπειρία της κυβέρνησης του Λ.Μ. της Γαλλίας είναι πάρα πολύ επίκαιρο. Ιδιαίτερα λόγο της νέας παγκοσμιοποίησης αλλά και της πολύ μεγαλύτερης αλληλεξάρτησης μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης. Το ξεπέρασμα της κρίσης και η εφαρμογή ενός Εθνικού Ανορθωτικού Σχεδίου για την χώρα δεν αρκεί μόνο «η πολιτική βούληση και η λαϊκή στήριξη» όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα πρέπει να παίρνει υπόψη σοβαρά τους συσχετισμούς δυνάμεων εντός της Ευρωζώνης και ταυτόχρονα να διασφαλίζει την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση στο εσωτερικό της χώρας. Έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η σταθερότητα στο εσωτερικό μέτωπο, για να μπορεί να διαπραγματευτεί με αξιώσεις η όποια κυβέρνηση με τους εταίρους μας, στα πλαίσια πάντα του εφικτού και του ρεαλισμού. Τα μέχρι στιγμής φληναφήματα τύπου «τίποτα δεν είναι εύκολο, όλα όμως είναι δυνατά» κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ που μάλιστα βαπτίζονται σαν η «εναλλακτική πρόταση» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/Αριστερας για να οδηγήσει τη χώρα στη έξοδο από την κρίση, και στην ανόρθωση, ακολουθούν τη «στρατηγική  της σουπιάς» όπως εύστοχα σημειώνει αρθρογράφος των Νέων στις 22/8/2013. Ο στόχος είναι η εξουσία,  μέσω της εξαγγελίας οικονομικών πολιτικών που μπορεί να ηχούν ευήκοα στα αυτιά των ψηφοφόρων, όμως δεν φαίνεται να μπορεί να οδηγούν στη σταθεροποίηση, αναθέρμανση της οικονομίας και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας που προσδοκούν.   Γνωστές συνταγές του παρελθόντος δεν μπορεί να αποτελούν τις θεραπείες για τον ασθενή δηλαδή την ελληνική οικονομία. Αναφορές μόνο σε αναδιανεμητικές πολιτικές για ενίσχυση της ζήτησης, ξεχνώντας ότι ένα σημαντικό της τμήμα επιβαρύνει το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, αφού αυξάνει τις εισαγωγές.  Στο δημόσιο σαν «μοχλό» ανάπτυξης και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις μόνο, όταν δεν γίνεται κυρίαρχο ζήτημα τι παραγωγικό πρότυπο έχει ανάγκη η χώρα και που πρέπει να προσανατολίσουμε τις επενδύσεις τα επόμενα χρόνια, ώστε σταδιακά η σταθεροποίηση της οικονομίας μας να μπορεί να γίνει όχι μόνο με δημοσιονομικά μέτρα αλλά και αναπτυξιακά. Στρατηγικός  στόχος για τη χώρα, σταδιακά από επαίτης και δανειολήπτης να γίνει αυτάρκης, εξωστρεφής και ανταγωνιστική σε προϊόντα και υπηρεσίες  καινοτομίας, και νέων τεχνολογιών μεγάλης προστιθεμένης αξίας. Αυτά όλα προϋποθέτουν το μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό, σαν αποτέλεσμα ενός εθνικού διαλόγου με την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση των κομμάτων, συνδικάτων και φορέων τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης.

Αρτεμάκης Μιχάλης
Οικονομολόγος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου