Σχολιάζοντας την επικαιρότητα Αύγουστος, 28

Ενόψει της πιθανής επίθεσης  των ΗΠΑ στη ΣΥΡΙΑ, οι Αγορές σήμερα παρουσιάζονται συγκρατημένες, με θετικό πρόσημο έστω και χαμηλό, ύστερα από την χθεσινή ημέρα που σημειώθηκαν αρνητικά ρεκόρ. 

Οι διάφοροι «πατριώτες» και πατριδοκάπηλοι έκαναν έγκαιρα την εμφάνιση τους προειδοποιώντας περί «μυστικής συμφωνίας» της ελληνικής κυβέρνησης με τους Αμερικανούς για την χρήση των στρατιωτικών βάσεων σε περίπτωση που εκδηλωθεί επίθεση στη ΣΥΡΙΑ.

Ασφαλώς δεν τους ενδιαφέρει ούτε τους απασχολεί, ούτε η διάψευση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας της χώρας, αλλά ούτε τα δημοσιεύματα του διεθνή τύπου  που μιλάνε για «προληπτική επίθεση με πυραύλους» που θα εκδηλωθεί από ναυτικές μονάδες του 6ου στόλου που πλέουν στη περιοχή.

Το θερμό θερμόμετρο στην πολιτική σκηνή του Σεπτέμβρη και του Φθινοπώρου δεν προβλέπει μόνο κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες συνδικάτων και εργαζομένων ενάντια στα μέτρα της κινητικότητας κλπ μόνο. Θα υπάρξει μεγάλη κινητικότητα και μεταξύ των κόμματων αλλά και εντός των ίδιων των κομμάτων.

Χθες είχαμε την πρώτη δημόσια εμφάνιση της πρώτης επίσημα οργανωμένης τάσης μετά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ της «σοσιαλιστικής τάσης» των πασοκογενών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Και έπεται συνέχεια.

Είναι σαφές ότι έχει μεταναστεύσει ένα σημαντικό μέρος του Πασόκ προς ΣΥΡΙΖΑ μεριά. Αυτό είναι γεγονός, θα μας πει και ο πιο αδαής εδώ και καιρό. Όπως επίσης ότι αυτό είναι και φυσιολογικό για κοινωνίες που λειτουργούν δημοκρατικά.

Αυτό όμως που έχει ενδιαφέρον για την πολιτική επιστήμη είναι ποιες είναι οι ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές αυτού του διακριτού ρεύματος, τάσης και ποιες οι κοινωνικές και οικονομικές αναφορές τους.

Η πρώτη ανακοίνωση τους μιλάει για «αντιιμπεριαλιστικό και πατριωτικό ρεύμα», αυτό που στο πάλαι ποτέ ενιαίο Πασοκ αποκαλούσαμε το «Πατριωτικό» Πασοκ, λες και οι άλλοι δεν ήταν πατριώτες. Αυτό ήταν το προκάλυμμα. Μολονότι πολλές φορές στα εθνικά θέματα εκφράζανε ακραίες εθνικιστικές θέσεις. Περίπτωση Οτσαλάν, Σκοπιανό, σχέδιο Ανάν, κλπ.

Το ενδιαφέρων βρίσκεται, περισσότερο στο τι κοινωνικές – οικονομικές δυνάμεις εκφράζει αυτή η τάση. Ασφαλώς τα κρατικοδίαιτα στρώματα εργαζομένων στη δημόσια διοίκηση, υγεία, παιδεία, υψηλόμισθους «τα ρετιρέ» κατά Α. Παπανδρέου, μέχρι τα κρατικοδίαιτα στρώματα επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα, που όλα τα προηγούμενα χρόνια στη προ κρίση εποχή είχαν στενές σχέσεις με το δημόσιο σαν προμηθευτές ή μικρό-εργολάβοι δημόσιων κατασκευαστικών έργων.

Μεγάλες κατηγορίες από τα στρώματα αυτά αναπτύχθηκαν οικονομικά και κοινωνικά στη περίοδο που το πελατειακό σύστημα στη χώρα γνώρισε την μεγαλύτερη ακμή του 1981 – 1996. Ήταν όλος αυτός ο κόσμος που στο εκσυγχρονιστικό εγχείρημα στη συνέχεια, περίοδο 1996 - 2003 της διακυβέρνησης του Κ. Σημίτη το είχε απέναντι του, στις περισσότερες από τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού που έγιναν από την κυβέρνηση του. 

Συμπέρασμα : μεγάλα τμήματα του παραδοσιακού Πασοκ που είναι υπεύθυνα για την «πεντάλφα της κατάρρευσης» σήμερα πολιτικά κοινωνικά και οικονομικά εκφράζονται μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό φαίνεται τόσο από την πολιτική διακήρυξη του συνεδρίου του αλλά και την όποια απόπειρα έχει κάνει μέχρι σήμερα να προδιαγράψει ποιοι θα είναι οι στόχοι του κυβερνητικού  του προγράμματος που θα πρέπει να το ονομάσει ΣΥΡΙΖΑ/ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΠΑΣΟΚ.