Στην συζήτηση στη χώρα μας αναφορικά με την οικονομική κρίση, και αναλογίες που μπορεί να υπάρχουν με άλλες ιστορικές περιόδους, όπως η μεγάλη κρίση του 1929, γίνονται πολύ συχνές αναφορές στην Δημοκρατία της Βαϊμάρη που ως γνωστό κατάληξε στην άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία.
Ένα άλλο σημαντικό ιστορικό γεγονός νομίζω αρκετά διδακτικό σαν ιστορική εμπειρία την ίδια περίοδο είναι η νίκη στις εκλογές στην Γαλλία του 1936 του Λαϊκού Μετώπου. Συμμαχίας Κουμουνιστών – Σοσιαλιστών και Ριζοσπαστών. Ηγέτης στην κυβέρνηση ήταν ο Σοσιαλιστής Leon Blum, αρχηγός του Γαλλικού Τμήματος Εργατών της Διεθνούς. Από τις παρατηρήσεις του μεγάλου Πολωνού μαρξιστή οικονομολόγου Michail Kalecki, σε σχέση με τις οικονομικές πολιτικές που εφάρμοσε σε πρώτη φάση η κυβέρνηση του μετώπου φαίνεται να ήταν ταυτόσημες με τις ιδέες του Keynes.
Για να μειώσει την ανεργία, νομοθετεί μισθολογικές αυξήσεις, αποφασίζει την μείωση της εργατικής εβδομάδας στις 40 ώρες και κάνει υποχρεωτικές τις διακοπές για τους βιομηχανικούς εργάτες – κάνοντας σαφώς αναφορά σε ένα μοντέλο πολιτικοοικονομικής κατεύθυνσης, αντίθετο από το παραδοσιακό – που αντιμετώπιζε τις μισθολογικές μειώσεις σαν το βασικό μέσο για την αποκατάσταση της ισορροπίας στην αγορά εργασίας. Όμως οι περιορισμοί της συγκυρίας, ο εκβιασμός των Γάλλων καπιταλιστών για φυγή των κεφαλαίων τους, και ο ελλιπής έλεγχος των συναλλαγών, επηρέασαν αρνητικά τις νέες πολιτικές. Παρουσιάζοντας αρνητικά αποτελέσματα το δημόσιο έλλειμμα, θα αναγκάσει την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου σε στροφή, και σε μεγάλο βαθμό να υιοθετήσει την γραμμή της ορθόδοξης χρηματοπιστωτικής πολιτικής της εποχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου