Σελίδες

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Τελικά ζούμε σε μια παγκόσμια πόλη; και ποια η βασική πηγή αξιολόγησης των πληροφοριών;

Το πόσο αλήθεια ζούμε έντονα στους ρυθμούς της παγκοσμιοποίησης, φαίνεται αυτές τις μέρες από αυτά που διαδραματίζονται και έχουν σαν αφετηρία το Σχέδιο - Draghi  με την κωδική επωνυμία «Outright monetary transactions» της ΕΚΤ και τα 14 του σημεία: από την αγορά κρατικών ομολόγων (bond), ως το ρόλο του ΔΝΤ, την τελική έγκριση  (nulla osta) για το Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Διάσωσης-Κρατών (Esm) του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Karlsrhue – Γερμανίας, μέχρι την επόμενη κρίσιμη απόφαση για την παγκόσμια οικονομία που αναμένεται από τον επικεφαλής Ben Bernanke της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας (Fed) των ΗΠΑ για τροφοδότηση με νέα ρευστότητα της αγοράς της, μέσω ενός τρίτου κύματος με quantitative easing (qe3) δηλαδή αγοράς κρατικών τίτλων  μακράς διάρκειας, με έκδοση νέου χρήματος. Για να ταΐσει μια οικονομία που δεν έχει ακόμα συνέλθει από την κρίση των ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης(subprime) του 2007, και ήταν η αρχή της τελευταίας μεγάλης κρίσης .
Όλες αυτές οι κρίσιμες αποφάσεις παίρνονται από θεσμούς υπερεθνικούς ή εθνικούς, αφορούν όμως την τύχη και το μέλλον εκατομμυρίων πολιτών σε διαφορετικά εθνικά κράτη.
Οφείλουμε σαν πολίτες όχι μόνο να έχουμε την πληροφόρηση, αλλά να μπορούμε και να την αξιολογούμε. Εδώ είναι όμως που αρχίζουνε τα δύσκολα.
Καταρχάς είναι αυτό εφικτό; το internet και τα social Networking βοηθούν στην ταχύτατη μεταφορά πολύ μεγάλου όγκου πληροφοριών, στο χώρο και στο χρόνο, όμως όπως λέει και ο καθηγητής της Φιλοσοφίας, σημειολογίας και συγγραφέας Ουμπέρτο Εκο, «θα πρέπει να ελέγχονται και να διασταυρώνονται». Γιατί; Εκτός ότι υπάρχουν πολλές ανακρίβειες και σκόπιμα λάθος πληροφορίες, «το διαδίκτυο ποτέ δεν θα μπορέσει να υποκαταστήσει το βιβλίο».
Το βιβλίο ή επιστημονικό είναι ή λογοτεχνικό ή τεχνικό, κ.ο.κ. αποτελεί το μέσω εκείνο που μπορεί και βοηθάει την ανάπτυξη της κρίσης – αξιολόγησης  και θεωρείται βασική πηγή της γνώσης.
Γιαυτό τα εκπαιδευτικά συστήματα όταν αξιολογούνται κρίνονται από το εάν είναι συστήματα που προωθούν την γνώση μέσω του ενός βιβλίου ή προσπαθούν να αναπτύξουν την κριτική – επιστημονική  γνώση μέσα από πολλά βιβλία. Άρα όλα είναι θέματα παιδείας. Πως είναι λοιπόν δυνατόν σήμερα που ζούμε σε ένα πολύπλοκό και αλληλοεξαρτώμενο κόσμο οι φορείς διαμόρφωσης (εκπαιδευτική κοινότητα: δάσκαλοι-καθηγητές)του κριτικού πνεύματος να μην αποδέχονται την αξιολόγηση;

Αρτεμάκης Μιχάλης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου