Ένα σοβαρό πραγματικά ερώτημα είναι: από αυτούς που έχουν λάβει ειδοποιητήρια για να δικαιολογήσουν την μεταφορά χρημάτων σε τράπεζες του εξωτερικού, σε σχέση με τα δηλωθέντα εισοδήματα τους, γιατί μόνο τόσο μικρός αριθμός (300) εμφανίστηκαν και έχουν υποβάλλει συμπληρωματική δήλωση; Όλοι οι υπόλοιποι τα είχαν δηλώσει; Ή μήπως το πολυδαίδαλο νομικό πλαίσιο με τις αντιφατικές νομολογίες του, εξασφαλίζει σε συνδυασμό με την απίστευτη γραφειοκρατία της δημόσιας διοίκησης το χρόνο για να μπορέσουν να μην πληρώσουν; Μήπως αλήθεια θα πρέπει να προχωρήσει το Ελληνικό Δημόσιο σε δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων σε κινητές και ακίνητες αξίες, με διαδικασίες εξπρές για να μπορέσει να σπάσει και ο φαύλος κύκλος της ατιμωρησίας και της αποφυγής ο καθένας να πληρώνει τις υποχρεώσεις του στο κράτος; Αυτό παράλληλα θα είναι ένα ισχυρό πλήγμα και στην νεοελληνική ψευτο-μαγκιά του «σιγά να μην δώσω τα λεφτά μου στην εφορία». Έτσι μόνο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μια μόνιμη παθογένεια του νεοελληνικού κράτους από ίδρυσης του. Θέλουμε επιτέλους να αποκτήσουμε κράτος δικαίου ή παραμένουμε στη εποχή του οθωμανικού δικαίου και στη λογική του ραγιαδισμού;
Αυτό έχει σαν βασική προϋπόθεση, την διαμόρφωση μιας εθνικής πολιτικής φορολόγησης και αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας που με βάση τα τελευταία στοιχεία είναι από τις υψηλότερες στην ΕΕ και ανέρχεται στο 25% του ΑΕΠ.
Αντί λοιπόν να συζητά την ουσία του προβλήματος και τις λύσεις αντιμετώπισης, για μια ακόμα φορά το πολιτικό μας σύστημα σκιαμαχεί και ιδιαίτερα η αντιπολίτευση σε θέματα που μόνο στόχο έχουν την κομματική τους και μόνο πριμοδότηση σε ψήφους, όπως είναι η προσπάθεια ποινικοποίησης και εμπλοκής της τρικομματικής κυβέρνησης στη υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ.
Και ασφαλώς αν πραγματικά πιστεύουν, ότι πολύ σύντομα θα γίνουν εξουσία και θα πρέπει να διαχειριστούν και να λύσουν κεφαλαιώδη ζητήματα όπως είναι τα παραπάνω, ασφαλώς και αναγκαία και βασική προϋπόθεση είναι οι ευρύτερες συγκλίσεις και συναινέσεις του πολιτικού μας συστήματος στα πλαίσια μιας εθνικής στρατηγικής και πολιτικής. Ας συμφωνήσουμε επιτέλους όχι σε επίπεδο μόνο διακηρύξεων αλλά και στην πράξη ότι ΕΔΩ & ΤΩΡΑ θα πρέπει να φορολογηθούν οι έχοντες και κατέχοντες, και ότι δεν θα υπάρχει καμιά επιείκεια στην φοροδιαφυγή και στην παραοικονομία, που είναι ποινικά αδικήματα γιατί αφαιρούν πολύτιμους πόρους από το κράτος και την δυνατότητα του άσκησης κοινωνικών πολιτικών.
Επίσης δεν αντιμετωπίζει με τρόπο δίκαιο τα βάρη της φορολογίας των πολιτών αφού μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχου πληρώνουν σ’αυτή τη χώρα. Σε περίοδο μάλιστα που το μοντέλο του δανεισμού και των δανικών έχει καταρρεύσει και υποθηκεύσει των μέλλον της χώρας και των επόμενων γενιών στους δανειστές μας.
Τελικά οι συμβουλές του ex-προέδρου της Βραζιλίας Λούλα προς τον Αλέξη Τσίπρα από την επίσκεψη του στη χώρα αυτή «βρείτε λύσεις στα προβλήματα αντί να συζητάτε μόνο τα προβλήματα» φαίνεται ότι δεν έπιασαν τόπο.
Και αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών, να διαδραματίσει σοβαρά και ουσιαστικά το θεσμικό του ρόλο σαν Αξιωματική Αντιπολίτευση, προτιμά πολιτικά «την δίκη προθέσεων» λες και δεν έχει προηγηθεί η εμπειρία του 1989, με πρωταγωνιστές πάλι τους Κωσταντόπουλους, στην θέση του πατέρα τότε είναι σήμερα η κόρη. Δυστυχώς το οποιοδήποτε ψήγμα πολιτικής λογικής μεταρρύθμισης και συμβολής στο να αλλάξουμε το Παρασιτικό Καταναλωτικό σύστημα της χώρας στα πλαίσια μιας εθνικής στρατηγικής δεν αγγίζει το ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία του, ο οποίος αναπαράγοντας τον δικομματισμό που μέχρι χθες κατακεραύνωνε για όλα τα δεινά της χώρας, φαντασιώνεται αυτοδυναμίες και ότι από μόνος του θα βγάλει την χώρα από τα σημερινά αδιέξοδα!!
Αρτεμάκης Μιχάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου