Σελίδες

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Παρασιτικός Καταναλωτισμός και η υπέρβαση του

Όταν εισάγεις ένα προϊόν αντίστοιχα πρέπει να εξάγεις ένα προϊόν ίδιας αξίας. Όταν αυτό δεν συμβαίνει θα πρέπει να προσφύγεις στα δανεικά. Το ίδιο είναι όταν η απόδοση είναι μικρότερη από την απόλαυση. Το σύστημα ονομάζεται ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟΣ  ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ[1]. Είναι το σύστημα που κυριαρχεί στη χώρα από το πόλεμο και μετά. Απλά οι απαιτήσεις πριν την μεταπολίτευση ήταν πιο γλίσχρες, όπως και η απόδοση δεν γινόταν κατανοητή γιατί δεν υπήρχε ενιαία αγορά και οι δυνατότητες σύγκρισης απόδοσης/απόλαυσης με άλλες χώρες και κοινωνίες.  Ευθύνες έχει το σύνολο του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ  ΚΟΣΜΟΥ είτε με την μορφή του κοινοβουλευτισμού, είτε αυταρχικών λύσεων τύπου Συνταγματαρχών.
Αλλά και ο «Λαός» που είναι κατομοίωση  του Πολιτικού Κόσμου.  Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια που αναδεικνύει η ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΗ ΚΡΙΣΗ που σοβεί η χώρα μας.
Θα ήταν ευχής έργο να το αναγνωρίσει το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, για να μπορεί να διαμορφωθεί μια Εθνική Πολιτική εξόδου από την Κρίση και παραγωγικής ανόρθωσης της χώρας. Αυτό προϋποθέτει μια άλλη ποιότητα δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτικού συστήματος στα πλαίσια ευρύτερων συγκλίσεων και συναινέσεων. Κατακτήσεις που ήδη έχουν δρομολογηθεί εδώ και χρόνια σε άλλες χώρες της Ε.Ε., όπου λειτουργούν σταθερά οι συνασπισμοί της κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς. Πέρα από αυτούς υπάρχουν τα άκρα, μικρές κοινοβουλευτικές και εξωκοινοβουλευτικές ομάδας της άκρας αριστεράς – δεξιάς.
Δυστυχώς για την χώρα μας ο τρόπος λειτουργίας της δημοκρατίας μας, δεν είναι παρά σκιαμαχίες κομματικών στρατών, που το μόνο που μπορεί να πετύχουν είναι να οδηγήσουν σε διχασμούς τύπου Μνημονιακοί – Αντιμνημονιακοί ή Μερκελιστές – Αντι-μερκελιστές. Ιστορικά γνωρίζουμε που οδήγησαν αυτοί οι διχασμοί.
Θα επιτρέψουμε να ξαναζήσουμε ανάλογα ιστορικά γεγονότα; Ή θα συμβάλλουμε στην δημοκρατική – παραγωγική και οικονομική αναγέννηση της χώρας, με την ανάδειξη των πραγματικών δημιουργικών δυνάμεων της και την διαμόρφωση μιας ανοικτής κοινωνίας για την οποία θα έχει συμβολή σχεδόν το σύνολο του πολιτικού μας συστήματος εκτός των άκρων.

Αρτεμάκης Μιχάλης


[1]Ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Π. Κονδύλη στο βιβλίο του «Πλανητική Πολιτική μετά το ψυχρό πόλεμο», εκδόσεις Θεμέλιο, που από τις αρχές της δεκαετίας του 90, προειδοποιούσε για τους κινδύνους που υπήρχαν για την Ελλάδα, το να ζει πάνω από τις δυνατότητες της. Με πολύ οξυδέρκεια τόνιζε τους τεράστιους κινδύνους για την εκποίηση της χώρας λόγο του δανεισμού, των ελλειμμάτων, και της μειωμένης παραγωγικότητας. Των ευθυνών του πολιτικού κόσμου στο σύνολο του αλλά και της αποδοχής από την κοινωνία «λαός» και τους διανοούμενους. Με πολύ σαφή τρόπο προειδοποιούσε, «Πολλοί ίσως βρουν υπερβολικά καυστικές διάφορες εκφράσεις απ’όσες χρησιμοποιήθηκαν …..Θα είναι ασφαλώς εκείνοι που ακόμα δεν κατάλαβαν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πιά περιθώρια για μισόλογα και διακριτικούς υπαινιγμούς».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου